Jungkook'un ani temaslarından dolayı öldüğümü belirtmek isterim.
Beni. Öldürüyor. Anlatabiliyor muyum? Öldürüyor. Eh seni be Jungkook, ne değişti de bir anda böyle hareketler sergilemeye başladın? Ehehehe, yanlış anlaşılmasın şikayetçi değilim de hani merak işte.
Kendi içimde yaşadığım çatışmadan sonra gerçek dünyaya dönebilmiştim. Aslında hâlâ iç sesimle bir çatışma içerisindeydim fakat çok da umursamıyordum.
Jungkook aşağı katta koltukta uyurken -gönül isterdi ki yanımda yatsın...- yatağımda tepinerek bunları düşünüyordum.
Yemin ederim bugün yaşadıklarımı unutma imkanım yoktu. Bu.. nasıl anlatsam, harikaydı anlıyor musunuz? Sevdiğim çocuk tarafından iltifatlar almak ve onun temaslarını hissetmek...
İzninizle ben gidip kendimi şu camdan atıp geleyim?
Kalp atışlarım o anı düşündükçe hızlanıyordu. Nefeslerim kesiliyordu. Yatağımın üzerindeki yastıklardan birini parçalarcasına yatağa defalarca vurduktan sonra kendimi o yastığın üzerine attım tepinerek yüzüm bastırdığım yastığa doğru çığlıklar attım.
Jungkook ise hiçbir şeyden habersiz aşağıda mışıl mışıl uyuyordu. Yerim!
Kendi kendime sırıtmaya devam ederken yatağımda oturur pozisyona geldim ve ellerimi yanaklarıma koyarak dirseklerimi bağdaş kurduğum bacaklarıma yasladım. Kendi kendime gülüp hayaller kurmaya başlamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendi hayal dünyamda eğlenirken -Jungkook neredeyse dudaklarımı öpecekti- birden kapım yavaşça açıldı.
Gözlerim büyürken neye uğradığımı şaşırmıştım. Bu sırada Jungkook uykulu gözlerle içeri girmişti.
Eyvah, basıldık!
İç sesim her zamanki gibi konuşmayı eksik etmezken yüzümdeki ellerimi çekip hızla gülümsememi yüzümden silmiştim.
Sanki suç işlemiş gibi bir suçluluk duygusu vücudumu etkisi altına alırken boğazımı temizlemiştim. Ağzını yüzünü mıncırmamak için kendimi zor tutuyordum çünkü çok sevimli gözüküyordu. Kısık gözleri, aralık olan dudakları ve sersemleşmiş hareketleri. Uykulu hali ayrı bir favorimdi. Çünkü tam bir tavşana benziyordu.
Bu uykulu tavşanın hallerini daha sonra düşünecektim çünkü şuan neden burada olduğunu öğrenmem gerekiyordu.
"Jungkook?"
"Sen uyumadın mı ya?" Sersemce kafasını kaşımıştı. Neler olduğunu anlamaya çalışırken gözlerimi kısmıştım. Tek kaşımı kaldırarak yüzüne baktım.
"Dizi izliyordum ben. O yüzden uyumadım. Ya sen? Neden geldin?"
Söylediğim yalanı fark etmemesini umuyordum çünkü televizyon falan açık değildi. Ecel terleri döküyordum resmen.
