Elgiz hayatında ilk defa bayılacağını sandı.Boğazı kuruduğundan ötürü sürekli yutkunmaya çalıştığından boş bir çuval gibi veranda direğine tutundu.Yoksa zihninin bir oyunumuydu.Ama hayır karşısındaki gerçekten oydu.
Karaltı.''seni korkuttuğum için bağışla''dedi.Aynı sesti bu ,gür derin ve etkileyici.Bu sesi öylesine iyi tanırdı ki.Tümüyle iyleştiğini sandığı yaralar bir anda açılıp kanamaya başlamıştı yeniden.''Evet Elgiz ''diye devam etti karanlık süliet ''aradan çok uzun zaman geçti ''genç kadını cürretkar bakışlarıyla süzüyordu.Gerçi gözleri karanlıktaydı .Ama Elgiz bu bakışları tenine değen bir el gibi hissediyordu.Birden Elgiz üzerinde incecik kısa geceliğinden başka bir şey olmadığını hatırladı,kendini korumak için kollarını kavuşturdu.Bu hareket vucudunun dikleşmesini sağlamış aklını da bir ölçüde başına getirmişti.Hayli sakin ve serinkanlı bir sesle,
''Gelmek için biraz geç değil mi''sonra bu haline kendisi de şaşırdı.Sonrasında karaltı ellerini yukarı kaldırdı ve bir süre sonra ne yapacağını bilemez halde indirdi.Dudaklarında alaycı bir gülümseme vardı ''yedi yılsonra tüm söyleyeceğin bu mu? doğrusu çok iyi karşılandim Elgiz Acar ''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYRILAN YOLLAR
General Fiction7 sene boyunca Elgiz kendisi ve ikizler icin yeni bir yaşam kurmaya çalışmıştı.Tolga onu ve kendi ailesini terkettiginde 17 yaşındaydı.Genc kiz kalbinde acılan yaranın hiç kapanmayacagini düşünüyordu.Evlilkleri 3 saat sonra Tolganin ulkeyi terkedis...
