AYRILAN YOLLAR

Karen Berena

Robert i kaybettigimden beri  icimdeki boşluğu hep isimle doldurmaya çalıştım. 12 yasimdayken ikizim Alex 'i Losemiden kaybettim.Bu sevdiklerime dair kayiplarimin sonu degil aksine baslangiciydi.Tek yumurta ikizleriydik.Hep bir yarim eksik yaşadim yasiyorum .Annemi ve babamı kaybettiğinde  artik yarim kalmis degil yok olnustum  .Elimden tutup  mezarlıktan  itibaren kollarinin arasina alip kollayan yesil gözlü bir devdi.Bana destek olan ,öğretmen olan Robert te  artık yoktu.O sadece bir boşluk yaratmamıştı  dört  kişilik boşluk bırakarak  gitmişti.Etrafim çakallarla doluydu.Ama ben başa çıkabiliyordum artık.Robert iyi bir öğretmendi. Rober bir aile de bırakmıştı bana miras.Kiyamamisti belliki.
Joel ;Robert in erkek kardeşi bana miras kalan kardeşim, arkadaşım.
Clarisa ;Robert in annesi ,alzheimer hastası bazen Joeli bile tanımıyor kaldiki beni .Onu kendi evinden ayırmadim Robert in dilegiydi bu .Yardımcılar gözetiminde evinde hatırlayamadığı anılarıyla hayatini geçiriyor.Onu sık sık ziyaret ediyorum.Bana Robert in gözleriyle bakıyor.Iste o zaman ona sarılmaktan kendimi alamıyorum.Joel master yapmak istedi onu hep destekledim .Birde son zamanlarda Türk bir arkadaşından bahsedip duruyor.Onun ailesiyle yaşadığı problemler dolayısıyla çalışması gerektiğinden.Duzgun biriyse neden olmasin dedim.
Tolga yi bu vasıtayla tanıdım.Buyuk kayıpları yaşayan ben gönül işlerine arkamı çoktan dönmüştüm.Artik sevmeye korkar olmuştum.Kimi çok sevsem yarim kalıp duruyordum.
Hikayesi oldukça sıradandı aslında ilk duyduğumda. Ne kadar derin olduğunu yaşadıkça kavradım.O gün biri benim yerime konuştu benim yerime kararlar verdi.Ama o ben değildim.Ben yardım etmek istemiyordum ki.Yine sevmek sevilmek istediğim birini bulmuştum.Kucuktu benden.Fiziksel olarak ne kadar heybetli gorunsede toydu.Onu defolarindan arindirmaliydim.Ve öyle çok sevmeliydimki kendi ruhumla birlikte ruhunuza onarmalıydım.
Elgiz denen kadını merak etmiştim o bilgilere ulasmamda kolay oldu.Karsimda bir kadın beklerken ilk gençliğini yasayan bir kız çocuğu ummuyordum.Cok güzel di  cok masumdu.Ve çok tehlikeliydi.
Çok sabrettim,planlar yaptım,ondan çok şey saklayıp yanılması icin düzenekler kurdum.Pismanmiyim hayır  ödülüm şu an yatagimizda huzurla uyuyan güzel adamim. 

Karen günlüğüne yazdigi satırları noktaladiktan sonra mor kadife günlüğü kilit altina aldı.Calisma odasindan tekrar yatak odasin geçti.
"Tolga uyanmalisin artik"
"Tamam kalkiyorum." Tolga yavaşça gözlerini açtı yatağa oturmuş kendisini sevgiyle izleyen kadına baktı.
"Sen yine mi uyumadın Karen .yine goz altların morarmış.bu hiç hoşuma gitmiyor. Başka bir doktora gitsek.Hic bir şey yok diyorlar ama çok kilo kaybettin."
"Sanırım işler beni geriyor.sen beni boş ver hafta sonunu ayarlayabildin mi?gidebilecekmiyiz?"

"Immmm cumartesi kahvaltısını Sanzelizede yapacağız. Şimdiden ne giyeceğini düşünmeye başka.Belki bu kaçamak seni biraz olsun dinlendirir."
"Evet iyi gelecek bu iki gün.En güzeli senden bir saniye ayrı kalmamak olacak "
"Şapşal şey üç yıldır zaten dip dibeyiz.bikmadin mi benden"
"Ilk iki yilimiz kayıp Tolga yanımdaydın ama dokunulmazdin .bana çok zaman kaybettirdin. ''
"Hadi çok konuşma kalkmalıyım .kahvaltiya in bende hazirlanip geliyorum.ve ne olursun geçmişi geçmişte birak
"
Karen Tolga nin duymayacağı şekild e "Sen bırakmadın ki geçmişi " diye fısıldadı.
Karen son zamanlarda kendisini oldukça yorgun hissediyordu.Yapilan tetkiklerde hiç bir bulguya rastlanmamıştı  .Kilo kaybediyor ve uyuamıyordu.Fransa tatili ikiliye iyi gelmişti.Karen moral depolamıştı.Tolga işlerden biraz uzaklaşmış enerji depolamış aşıklar şehri Pariste sevmiş sevilmisti.
Hayati Karen ile birlikteliğiyle beraber belli bir düzene girmişti.Kendisine her konuda destek olan güçlü bir partneri vardı.Tolga icin kabus dolu geçmişi beyninin kıvrımlarına saklanmış varlığını bile unitturmustu.Bodrumda ki Naci Yalkın restlesmesinden sonra  bir nebze olsun rahatlamıştı.Bir daha Türkiye ye gitme isteği hiç duymadı.
Tolga nin  yillar itibariyle başarıları artarak devam etmişti.
Öyle ki Karen in bir donem yaşadığı nakit sıkıntısı sırasında B&W nin ana hissedarlarından biri olmuştu.
Tolga ve Karen in keyifli ve huzurlu giden yaşamı Karen in sinsi bir şekild e ilerleyen ve herkesi şaşırtacak raddeye gelmiş hastaligiydi.Hastalik dördüncü evredeydi  ve yapılabilecek hiç bir şey yoktu.Tolga ve Karen anlaşmış gibi bir suskunluğu paylaştılar Karen in ölümüne dek.Hastaligi yok saydılar. Tolga işlerini yetkilendirdi son altı ayı Karenle bir dakikasını heba etmeden geçirdi.Karen sevildiğini bilerek gözlerini dünyaya yumdu.Tolga Karenin yokluğunu hep hissetti.Onu hep saygı ve sevgiyle andi ta ki gerçekler yüzüm e bir tokat gibi satılana dek.