AYRILAN YOLLAR

Bölüm 32

AĞIR NEZLE SULANAN GÖZLER ESLIGINDE YAZILMIŞ OLUP HOŞGÖRÜNÜZE SIĞINIYORUM.

Tolga evden çıktıktan sonra nereye gittiğinin farkında bile değildi Sorti nin önünde durdu kimseye bakmadan araba çalışır vaziyette iken çıkıp bardan içeri girdi.Vale çalışır vaziyetteki arabayı alıp park alanına doğru çekerken alışık olduğu bu insan tiplemesine içten içe küfür yagdirdi.işin yoksa birde içeri girip adamı ara dedi sinirle.Mehmet ,Muştan gelmişti.Teknik üniversitede okuyordu.Ailesine külfet olmamak icin de  haftada 4 gun burada geceleri çalışıyordu. Aracı park edip anahtar standında aracın park numarasını alıp ukala dumbelegini bulmak üzere bardan içeri girdi.Etrafi inceledikten sonra bara kaykılmış çevresini inceleyen dümbeleği  buldu gözleri.
Tolga kendisine bakarak gelen çocuğa önce baksa da geri dönüp barmenden içkisini tazelemesini istedi.
Çocuk ''aracınızı pakettim efendim bu da park girdisi ''diyerek üstünde rakamların yazılı olduğu pirinç levha anahtarlığı Tolga nin bardağının yanına koydu.
Tolga çocuğa bakmadan basını salladı.Mehmet teşekkür ermesini beklemiyordu  zaten.
Tolga kaçıncı olduğunu bilmediği içkisini yudumladı.Bir miktar para yi bar tezgahina bırakıp dışarı çıktı.
Mehmet dışarı çıkan ukala dumbeleginin yanına geldi .Anlasilan bu halde araba kullanmayı düşünüyordu."Isterseniz bir taksi çağıralım"

''arabamı getir ,''
Mehmet kısık sesle  "ne bok yersen ye ama başkalarına da zarar vereceksin adı herif "diye mirildandiginda bunun dümbelek tarafından duyulmayacagindan çok emindi.
Tolga "baksana sen araba kullanmayı biliyormusun" diye sordu.Mehmet şaşkınlıkla " e..evet efendim" dedi
"Iyi öyleyse sen kullan "
"Ama henüz mesaim bitmedi "
"Amirini çağır "
Tolga Mehmet icin izin almış Marina ya doğru   aracı süren bu genc çocuğu izliyordu.
"Kaç yaşındasın"
"20 efendim"
Tolga
"Anlamadım"
"Adım Tolga"
"Mehmet efendim."
:Okuyor musun"
"Evet ....ITÜ de okuyorum."
"Nerelisin"
"Muş "

Tolga bu genc ama sorumluluk sahibi çocuğa baktıkça kendi yirmili yaşlarını hatırladı.Ne kadar farklilardi.O günlerdeki umarsız Tolga icin hiç bir mazereti yoktu.Eren 'in dediği gibi simartilmisti Tolga.Bu günleri kendi elleriyle hazırlamıştı.Elgiz güzel çocuklar yetiştiriyordu.Onun çocuklarla ilişkilerine karışmamalıydı.Ne biliyordu ki kendisi.
Derin bir offf çekti.
Mehmet arabayı kullanırken göz ucuyla Tolgaya bakıyordu.
"Bir sorun mu var efendim"
"Sorun bir değil delikanlı o kadar çok ki.
Sen takma kafana.Ve bana efendim diyip durma ..inan bana sen benden daha saygidegersin"
Mehmet Tolga nin tarifi  uzerine teknenin olduğu marinaya park etmis anahtarı Tolga ya uzatmıştı.Tolga genç çocuğun cebine bir miktar para sıkıştırdı.
Hiç bir şey söylemeden arkasını dönüp yavaş adımlarla tekneye doğru ilerledi.
Aşkım koltukta oturmuş kitap okuyordu.Tolganın adım seslerini duyunca kitabını kapatıp ayağa kalktı.
İckili oduğu belli olan adamın yanına doğru koşturdu.
"Tolga bey ...durun yardım edeyim.."
"Sen uyumadin mi Askim" dedi ve bir kahkaha attı.
"Şu senin ismin çok komik"
"Tolga bey iyimisiniz "
Hayır iyi değilim. Ama ismin coook komik..."
"Sanırım çocuklarla görüşmeniz iyi geçmedi
Geçmedi Aşkım geçmedi.Baba gibi davrandım ama üstünde eğreti kaldı.Olmadi.
Sen neden uyumadın"

"Birseye ihtiyacınız olursa diye beklemek istedim.."
Genç adam kikirdadi.

"Olmaz Aşkım....olmaz sakın sakın bana karşı iyi şeyler besleme ..ne demiş Nazım "