THE HEIRS (MBTS gxg book2)

chapter 13

Charlotte

3 o'clock ng hapon nagroronda kami ng kapwa ko mga students council, pag ganitong may general assembly nililibot namin ang buong campus para tingnan kong may hindi nag attend..

"pres lilibutin ba talaga natin ang buong campus? bakit hindi na lang kaya natin tingnan ang cctv par---

"shit!" biglang lumabas sa bibig ko sabay tingin sa nagsalita

"eii...teka may mali ba akong nasabi..?" pangangamot niya na parang kinakabahan dahil sa reaction ko

ngumiti ako sabay gulo sa kanyang buhok

"good idea" sabi ko at nauna na akong maglakad sa cctv room

bat ngayon ko lang naisip na sakop pala ng cctv ang buong campus?

"oh look who's visiting us" salubong sakin ng isang hitad na halatang namiminsala sa loob ng cctv area

siya lang nmn ang nakatanggap ng punishment ko dati

"and why are you staying here" seryoso kong sabi at ngumiti lang sya na halatang nang iinis

lumapit sya sakin pero nilagpasan ako..-_- bastos talaga hindi man lang marunong sumagot

"responsibility ko bang sagutin ang bawat tanung mo?"

bigla kong kinilabutan ng maramdaman ang hininga niya saking tenga

"I'll count 123 pag dika lumayo sakin ipapakaladkad kita sa DR" kalma kong sabi sabay harap sa kanya ngunit biglang nanlaki ang aking mga mata ng maramdaman ang mabilis na pagdampi ng lips niya sa labi ko

"ganti ko yan sa ginawa mo sakin dati at subukan mong bigyan ako ulit ng punishment.. hindi lang yan aabutin mo sakin" 

nakangisi niyang sabi samantalang ako ay hindi pa rin nagloloading sa utak ko ang pagnanakaw niya ng halik sa labi ko

gusto kong isubo ang mukha niya sa sahig, gusto ko siyang sampalin, gusto ko siyang murahin ang dami kong gustong gawing karumaldumal sa demonyitang kaharap ko ngayon pero ayaw makisama ang katawan ko..

"charlotte?"

biglang nag appear sa eksina si hera at doon lang ako natinag sabay tingin sa paligid

yung mga kasamahan ko nakatayo lang sa nakabukas na pinto, feeling ko nakita nila ang nangyari kanina lang
nanlilisik ang mata kong humarap ulit sa taong kinamumuhian ko sa mga oras ngayon

"you'll pay for this" tanging lumabas sa bibig ko sabay walk out sa harap nila

"charlotte!!.... pres!!..."  tawag nila pero parang hangin lang yun sa pandinig ko

hindi ko matanggap...

hindi ko matanggap na ninakawan ulit ako ng halik ng isang babae..

for god sake!! never kong naimagine na mangyayari ulit ang ganitong eksina at sa harap pa ng mga kasama ko..

"char----

"don't talk to me!!"

sigaw ko sa kung sinuman yun at diko na natinggan dahil sa luhang ayaw papigil at pilit na lumalabas sa dalawa kung mata

hindi ko na napigilang umiyak kaya pumasok ako sa nakaawang na pinto at sinarado ito bago ako napaupo ng tuluyan tsaka doon na napahagulgul

after so many years ngayon lang ulit ako napaiyak ng ganito, pakiramdam ko ang hina hina ko kahit anong pilit kung itago ang soft side ko lumalabas pa rin ito..

"ang umiyak ay pangit"

bigla akong napatigil at may mga eksinang bumalik saking alala sa mga taong nakalipas