Tak, jak w tytule - są to one-shoty z Undertale i uniwersów. ...Jest tu sporo shitpostów i w sumie nie kontynuuję tej książki, bo jestem leniem/nie mam pomysłu/jedno i drugie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dziewczyna dotarła do drewnianego mostu, który wyglądał trochę tak, jakby zaraz miał się zawalić. Gdy tylko tam doszła, usłyszała za sobą kroki, które stawały się coraz głośniejsze. Ktoś się zbliżał.
Nie mogła jednak iść dalej, uciekać. Sparaliżował ją strach... a może było to coś innego?
- Człowieku. Nie wiesz jak przywitać nowego przyjaciela? Odwróć się i uściśnij mą dłoń. - usłyszała za sobą niski, męski głos.
Tak też zrobiła. Poraził ją prąd, przez co musiała ponownie zresetować.
Sytuacja się powtórzyła, ale tym razem trzymała swoje ręce przy sobie.
- ...Huh. Czyli jednak nie wiesz, jak przywitać nowego kumpla. - powiedział, po chwili ciszy. - Skoro nie jesteśmy kumplami... - uniósł lewą rękę, a dziewczynę przeszyło kilka kości.
Już wiedziała, że z tym potworem nie będzie tak, jak z kozią mamą. Będzie gorzej.
I sumie się nie myliła. Po tym nastąpił kolejny reset. Po nim jeszcze jeden, następny, kolejny...
Jednak Frisk nie mogła się poddać. Nie chciała się poddać. Była zbyt zdeterminowana, by tak po prostu to zostawić. Musiała za wszelką cenę stąpać dalej po podziemiach i uwolnić potwory z tego miejsca, choć jeszcze nie wiedziała jak to zrobić.
- Jesteś uparta, hę? - wyglądało na to, że irytowało go to w jakiś tam sposób. - No dobra, niech ci będzie, dzieciaku. Możesz iść dalej, ale wątpię, byś przetrwała spotkanie z moim bro, heh. - uśmiechnął się półgębkiem.
- Nie jestem dzieckiem! Jestem po prostu niska... - Frisk nadymała policzki i skrzyżowała ręce na piersi.
- Heh, właśnie widzę. Dzieciaku.
Sans aż troszeczkę żałował tego, że wcześniej kilka... naście, a może i kilkadziesiąt razy pozbawił ją życia.
- - - -
jakoś bardzo tego nie sprawdzałam więc mogą być jakieś głupie błędy XD
