Yaklaşık yarım saat sonra kapı ani bir hareketle açıldı .Başımı yan çevirdiğimde karşımda saçları siyah , gözleri yeşil ,ve bir o kadar güzel bir kız görmeyi beklemiyordum.
Bir anda boynuma atıdığında ne yapacağımı bilemediğimden bende ona kollarımı doladım. Biraz geri çekilip yüzümü inceledikten sonra “ Ah birtanem ne bu halin çok solgun görünüyorsun" dedi.Bu zamana kadar yataktan çıkmayan ben yüzümün ne halde olduğunu bilmediğimden bu harika(!) haberi duyunca çok üzüldüm.
“ Ama şu an yüzünü boşverde asıl soruma cevap ver sen beni nasıl hatırlamazsın sana inanamıyorum " dedi. Yüzü düşmüş ve gözleri bir anda dolmuştu.
Belkide haklıydı.onu hatırlamalıydım ama olmuyordu.Bu benim suçum değildi.karşımda gözleri dolu dolu olan kıza bakarken “ Gerçekten çok üzgünüm ama bu benim suçum değil ,inan değil " dedim.karşımda duran kız kendini gülmeye zorlayarak “ haklısın değil ,ama ben kendimi sana hatırlatmasını bilirim" dedi. Bir süre boş gözlerle ona baktıktan sonra aklına hayatının en önemli şeyi gelmiş gibi gözlerini sonuna kadar açarak bana baktı ve “ eylül şey sen anne ve babanla ilgilidemi hiç birşey hatırlamıyorsun yani " dedi.
Ben “ hatırlamıyorum yani bişeylermi bilmem gerekiyor" diye sordum . O beni bir süre daha süzdükten sonra içini çekti .“ah eylül bu hasta halinle sana olanları anlatamam " dedi . Hani olur ya insan beynini yorar fakat hiçbirşey anlamaz ,hatırlamaz , ben kimim sorusuna bile cevap veremezken bana sorduğu acayip soru... Gerçekten bir çıkmazın içindeymişim gibi.
“ sen şimdi kendinide hatırlamıyorsundur kesin .şu an sana anlatabileceğim tek şey kendin olur birtanem " dedi ve bana cevap hakkı tanımadan yanıma oturdu.
“ Eylül sen çok güçlüsün hemde anlatamayacağım kadar güçlü bir kızsın .Benim aksime zorluklarla mücadele etmeyi hep bilmişsindir.18 yaşındayız.aynı liseye gidiyoruz.. . çok hırslı ve mücadelecisin . Biraz kıskançsın .Eh tabi benim gibi bir güzelliği kim kıskanmasın neyse konuya dönüyorum . derslerin güzel.Seninle 8. Sınıfta tanıştık .O zamanlar pek bir kendini beğenmiştin ama sonradan o huyun kayboldu. O zamnlar seninle sınavlardan kopya çeker hoca anlamasın diyede cevapları değiştirip yazardık .Hayalin hedeflerine ulaşmak .Hedeflerini şu an açıklayamam ama biraz iyileşip kendini toparladıktan sonra inan sana herşeyi anlatıcam. Biz genelde üçlü grup takılırız , toprak en yakın arkadaşamız onunlada 8. Sınıfta arkadaş oldun .o gün bu gündür hiç ayrılmıyoruz." dedi.
Karışık olan beynim ilk cümlerle biraz rahatlamış son cümleyle birlikte daralmıştı. En merak ettiğim soruyu yönettim ona “ Nasıl kaza gecirdim " biraz durduktan sonra cevapladı
“ baban şöförün seni eve bırakırken kaza yaptığınızı söylüyor " dedi.Biraz daha yanımda oturduktan sonra ayağa kaltı ve “ Benim gitmem gerek ama yarın yine gelirim." dedi ve gitti
Beni benle baş başa bırakarak hemde .Ruhen çökmüstüm hemde çok .Bu bir günde çökmüştüm .Ne yapacağımı kime ne diyeceğimi ,kime inanacağımı bile bilmiyorum.İçimden konuşuyordum dışa dökmüyordum içimdekileri.
Kafam karışıktı hemde çok .Başak bana neden öyle bir soru sorsun.Annem ve babam bana yalanmı konuşuyorlar.İyide bana neden yalan konuşsunlar ben onlara ne yapmış olabilirimde bana yalan konuştular.Beynim silahlı adamların beni kovaladığını söylerken anne ve babam şöför ile kaza yaptığımı söylüyorlar.
Düşüncelerimin beni boğmasına bir süre daha izin verdikyen sonra daha fazla dayanadım ve uykunun kollarına kendimi teslim ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OKYANUS MAVİSİ
Подростковая литература" senin gibilerle işim olmaz benim" dedim.sesimi yükselterek." söyleyeceklerimden sonra tekrar fikrini alırım bebeğim " dedi...
