OKYANUS MAVİSİ

YAŞANMIŞLAR 1

Neredeyim ben? En son silah sesleri ve beni kovalayan iki adam vardı . Ben birden yola çıkmıştım ve Ah! bana araba çarpmıştı.

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım fakat pencereden yüzüme vuran güneş ışığıyla geri kapatmak zorunda kaldım .Bir kaç dakika sonra gözlerimi kırpıştırarak açtığımda bir hastanede olduğumu farkettim . yavaşça doğrularak vücuduma baktığımda çizik ve hafif şişmeler dışında birşey olmadığını fakat alnımın üzerinde sargılar olduğunu farkettim .

Beni buraya kim getirmiş olabilir.O adamlar beni neden kovaladılar , neden bana yardım etmediler hiçbir fikrim yok .

Kapının açıldığına dair ses geldiğinde düşümcelerimi yarıda bölerek yavaş bir şekilde kapıya döndüm.Gelen hemşireydi .

Yanıma geldi ve " uyanmışsınız.tekrar geçmiş olsun.kendinizi nasıl hissediyorsun?" diye sordu . " hafif baş ağrısı dışında iyiyim" dedim .hemşire koluma takılı olan serumlarla bir süre uğraştıktan sonra tekrar bana dönüp " ailenizi buraya çağırıyorum sizi çok merak ettiler" dedi . Ah tabi herkesin bir ailesi var ne sanıyordum. Bir iki dakika sonra kapı tekrar açıldığında içeriye kırklı yaşlarının başında bir kadın ve onun gibi bir adam girdi . kadın " ah eylül hayatım o şöförü hemen işten çıkaracağım .Seni ne kadar merak ettik bir fikrin varmı?"dedi.Ben anlayamaz şekilde onlara bakarken adamda "kızım iyimisin annen çok haklı sana birşey olacak diye çok korktuk " dedi.

Onların annem ve babam olduğunu hemşire zaten söylemişti fakat onları hiç bir yerde görmemiş gibi hissediyordum."pardon sizi hatırlayamıyorum" dedim. Hemşirenin annem ve babam olduğunu söyleyen kişiler bana şok olmus bir şekilde bakarken ben onlara boş gözlerle bakıyordum.

Kadın "ah eylül bizi nasıl hatırlamazsın biz senin anne ve babanız " dedi. Adam ise " kızım galiba yeni uyandığın için bizi hatırlayamadın .En iyisi biz doktorla konuşurken sen biraz dinlen" dedi ve ikiside odadan çıktı.

O an belli etmemiştim fakat beni silahlı 2 adamın kovaladığından eminim . Annem ve babam bana yalan konuşmuş olabilirmi? .Konuşsalar bile neden konuşsunlar ? . Başım ağrısını yeniden hissettirdiğinden biraz dinlenmenin iyi geleceğini düşünerek gözlerimi yumdum .

Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda telefonun melodisiyle kendime geldim . Telefon hemwn yanımdaki sehpada duruyordu. Muhtemelen benim olmalıydı.uzanarak twlefonu aldım arayanın ismine baktığımda Başak yazıyordu.

başak,başak,başak... Hayır başak diye birini hatırlamıyprum.düsüncelerimi bölen telefonun sesiyle telefonu açtım.

" Alo " .Karşı taraftan gelen tiz çığlıkla telefonu kulağımdan uzklaştırdım. " Ah eylül nasılsın ? Sana birşey olcak diye ödüm koptu.sen hastanede o odada yatarken şöförü öldürmeyi bile düşündüm ".bi an afallamış olsamda asıl soruma geçtim." pardon siz kimsiniz?". Karşımdaki kişi " ne yani sen şimdi beni hatırlamıyormusun .En yakın arkadaşını,manevi kardeşini aşk olsun . Keşke beni zorla eve göndermeselerdide yüz yüze olsaydık beynini yolardım ama bekle bitanem geliyorum".dedi ve telefonu kapattı.Ben afallamış bir şekilde telefona bakarken bundan sonra ne olcağını düşünüyordum.

Evet arkadaşlar ilk bölümüm nasıl olmuş? Yorum yaparsanız inanın çok mutlu olurum.