Adopted // Ethan Dolan (Türkçe Çeviri)

Chapter 35 - Sickness

*2 hafta sonra*

Skylar's P.O.V

Ethan ile birlikte anne ve babamıza yakalanalı iki hafta olmuştu. Ara sıra oldukça tuhaf anlar oluyordu ama şimdi daha iyiydik. Anne ve babam benimle eskisi gibi değillerdi. Daha çok arkadaş gibi davranıyorlardı.

Beni artık kızları gibi görmediklerini biliyordum. Şu iki hafta içinde kendimi çok güçsüz hissediyordum. Sanki hiçbirşey yapamayacakmışım gibi.

"Ethan beni artık sevdiklerini sanmıyorum." Dedim. Ethan beni sıkıca sarmıştı.

"Bebeğim seni sevmedikleri falan yok. Alışacaklar." Dedi. Ethan'ın tutuşundan kurtularak ayağa kalktım.

"Evet ama--" Bir anda feci bir baş ağrısı hissettim ve dengemi kaybedip yere kapaklandım.

"Whoa Skylar, iyi misin?!"

"Evet, hızla ayağa kalktığım için oldu."

"Evet ama iki haftadır aynı şey oluyor. Biz parktayken başlamıştı."

"Ethan iyiyim ben, sakin ol. Ölmeyeceğim." Hala oldukça endişeli görünüyordu.

"Ethan! Sakin ol!"

"Tamam, tamam!"

"ÇOCUKLAR YEMEK HAZIR!" Annemin sesini duyduğumuzda birlikte aşağı indik. Masada koca bir lazanya duruyordu. Çok sevinmiş hissettim-çünkü favori yemeğim- ama sanki hiç yerim yok gibiydi. Yemek istemiyordum.

"Bugün Skylar'ın en sevdiği yemeği yaptım!" Dedi annem. Ethan bana doğru eğildi.

"Gördün mü? Annem seni hala seviyor." Dedi kulağıma fısıldayarak. Yüzümdeki gülümsemeye engel olamadım.

"Im...ben aç hissetmiyorum."

"Ama Skylar...Benim lazanyama bayılırsın."

"Biliyorum ve hala senin lazanyana bayılıyorum anne. Sadece kendimi biraz hasta hissediyorum ve canım gerçekten de yemek istemiyor."

"Neden? Birşey mi yedin?"

"Şey, şeker yedim--"

"Ne kadar yedin?"

"Çok fazla." Yalan söyledim. Sadece onu endişelendirmek istemiyordum.

"Aw tatlım sana biraz sonra çay yaparım, daha iyi olursun tamam mı?"

"Tamam, afiyet olsun."

"Sağol tatlım." Yukarı çıkıp yatağıma uzandım. On dakika kadar yatağımda uzandım. Bir süre sonra boğazıma kadar bir safra tadı geldi.

Hızla ayağa kalkıp banyoya koşturdum. Tuvaletin önüne eğildim ve öğürerek kusmaya başladım.

"Skylar iyi misin?" Ethan kapının önünde endişeyle dikiliyordu.

"Ethan iyiyim, çok şeker yediğimi söylemiştim--"

"Yalan söylemeyi beceremiyorsun Skylar..." dedi. Bakışlarım yere indi.

"Sorun ne?"

"Bilmiyorum."

"Aman tanrım yoksa hamile falan mısın?"

"Hayır,hayır Ethan değilim. Korunmuştuk zaten."

"Hayır korunmamıştık."

--

:))))))