Adopted // Ethan Dolan (Türkçe Çeviri)

Chapter 2- Memories

Ethan's P.O.V

Gerçekten çok tatlı biriydi. Tuhaf-yada onun gibi birşey- bekliyordum. Fakat,hayır. O gayet normaldi.

Skylar's P.O.V

Elini tuttuğumda geri bırakmak istemedim. Büyük ve yumuşaktılar. Etrafa attığı mükemmel gülücükler,
Gözlerinin iki elmas gibi parlaması,koyu yumuşak kahverengi saçları mükemmel bir görüntü oluşturuyordu.
"Çocuklar,Skylar'ın eşyalarını alın ve arabaya yerleştirmeme yardım edin. Bayanlar arabaya geçebilirler."
Dedi -babam- . Cameron ve -annem- arabaya binmeme yardımcı oldular.

Bu sırada bile Ethan'a bakıyordum. Ciddi anlamda yakışıklıydı. Onunla nasıl yaşayacağımı bilmiyorum.
Eşyalarımı yerleştirdikten sonra,herkez arabaya bindi.
Arka koltuk alışılanın aksine beş kişilikti. Ben en ortada oturuyordum. Cameron bir yanımda,Ethan diğer yanımda ve Ethan'ın yanında da Gryson oturuyordu.

"Pekala Skylar,Bana yetimhaneye nasıl düştüğünü söyle?" Ethan büyük bir kahkaha attı. Onun dışında tüm aile Grayson'a şok olmuş bir ifade ile bakıyordu.

Ona cevap vermeyip yere baktım. Ciddi miydi?

"Dostum ciddi misin?"diye sordu Ethan. Grayson ona kafası karışmış bir şekilde baktı.

"Ne?"

"Oğlum,uyuşturcu almaya mı başladın?" dedi babam.

"Hayır millet ben iyiyim. Sorun ne?"

"Grayson kim bir insana yetimhane'ye nasıl düştüğünü sorar?"  Annem Grayson'ın anlaması için sert bir dille konuştu.

"Ah! Çok çok özür dilerim Skylar. Tam bir mankafayım."

Gülümsedim.
"Sorun yok."

"Ama cidden nasıl--" Cameron hızla sözünü kesti.
"Grayson kapa çeneni artık!"
"Grayson tanrı şahidim olsun ki bunu birdaha söylersen--"

"Tamam özür dilerim. Tanrı aşkına."

Sessiz birkaç dakikanın ardından bir eve geldik. Oldukça büyük bir evdi. Şu hem yazlık,hem kışlık olanlardan. Kışın sıcak,yazın serin.
Valizlerimi aldılar ve beni odama çıkardılar.

Odama girdiğim an oldukça etkilendim. İstediğim herşeye sahipti.

"Beğendin mi?" dedi annem.

"Burası harika."

"Pekala Skylar. Yemeği hazırlamak için aşağı iniyorum. Dinlenebilir,yada istediğin şeyi yapabilirsin. Eğer birşey istersen Cameron'ı yada çocukları çağır. " dedi ve aşağı indi. Aşağıdaki seslerden anladığım kadarıyla babam da işe gitmişti.
Herkes odalarına çekildikten sonra eşyalarımı çıkarmaya başladım.

Ailemin olduğu albümü buldum.
Yatağa oturdum ve birlikte geçirdiğimiz tüm mutlu anılara baktım.
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu.
Daha fazla dayanamadım ve sessiz hıçkırıklarla ağladım.

Onları çok özlemiştim.
O sırada Ethan içeri girdi.
"Skylar,telefonunu arabada unutmuşsun,kapıyı çalmadığım için özür--"
Gözlerimi hızlıca sildim. Böylece ağladığımı görmezdi.
Albümü kapatarak hızlıca çantama geri koydum.

"Skylar,neden ağlıyorsun?"

"Hayır,ağlamıyorum."

"Evet ağlıyorsun,gözlerinin dolu olduğunu görebiliyorum. Buraya gel."
Kolları beni sıkıca sardı.

"Bana ne olduğunu anlatmak ister misin? Yoksa özel bir şey mi?"

Ona albümü gösterdim. Tüm resimlere, ne kadar mutlu olduğuma baktı.

"Bana önceden olanları anlatmak ister misin?"
--