Her Happy Ever After

Chapter 16

"Kuya Uel?" Biglang sambit nito.

"Yes, is Kate still there." Please tell mr she still there.... He said it in his mind like a prayer.

"Oo kuya. Alam mo bang mag-a-abroad siya?"

"Just now. Kailan. Ang alis niya?"

"This Sunday."

"Thank God, Rommel." That's a relief.

"I'm going there tomorrow. Can I asked you to do something?"

"Basta ikaw bayaw, malakas ka sa akin, eh. Mabuti na lang at pupunta ka na dito. Ang ate, simula ng dumating siya dito naging malulungkutin siya at malimit nahuhuli naming umiiyak. Ayaw Naman sabihin sa amin ang dahilan. Nang aalala na nga si nanay at tatay."

"Don't worry, I'll do everything in my power to make her happy. I'm going to proposed to her tomorrow."

"Ayus!"

"Okay, it's a surprise kaya dapat hindi it malalaman ng ate mo. You can tell it to your parents, para hindi siya maghinala." At mabilis niyang ipinaliwanag dito ang plano niya.

"Thank you Liz, for all your help. You want to come tomorrow?"

"Of course, hindi ko puweding palampasin ang proposal mo s best friend ko. Isama ba din natin Ellysse."

"Okay you call her. We live early in the morning. Be at my office. Gagamitin natin iyong chopper ng company namin. You can bring  Joseph if you want."

"And can you gave ellysse number."

"Sure."

"Nay,  tinanghali ako ng gising." Magisa Lang itong naabutan niya kusina. "Nasaan sila tatay at so Rommel?"

"Nandoon sa malaking bahay?" Ang tinutukoy nito ay iyong mansion na nakatayo sa may talampas. Balita niya na mayroon ng bagong may ari niyon. Dating pag aari iyon Ng isang Americano na  nakapangasawa ng taga kanila. Nang magkaanak ang mga ito ay nag stay na ang pamilya sa America.

"Ano ang ginagawa nila doon."
Isang masyang ngiti ang sumilay sa mukha Ng ina. "Tumutulong sila sa mga Gawain doon, may handaan Kasi mamayang gabi at imbitado ang lahat Ng taga baryo natin. Nakikipag bayanihan ang mga kabaryo natin."

"Wow, talaga nay? Ano daw occasion?"

"Pasasalamat daw."

"Mukhang mayaman ang nakabili ng mansion sa may talampas ah."

"Hindi lang mayaman, napaka-bait pa. Nandito nga sila kanina at personal na nag imbeta sa atin. Tulog ka kaya hindi mo sila nakita. Naku napaka guwapo nung anak na lalaki."

Nailing siya sa huling sinabi ng nanay niya. "Kayo na lang ang magpunta mamaya. Wala ako sa mood magpunta, at Isa pa makikita ko na lang iyong napaka-bait nating kamag-anak. Pagod na akong makipag-plastikan sa mga iyon."

"Huwag mo na silang pansinin. Inggit lang sila sa'yo. Ah Basta sumama ka mamaya  nakakahiya sa mga ka baryo natin kung tayo lang ang wala doon. Kumpleto na ba iyong mga kakailanganin mo pag alis mo sa linggo?" Pagiba nito ng usapan.

"Oo nay."

"Ano ang balak mong gawin nagyon, kung may pupuntahan ka ay sasamahan kita."

Umiling siya. "Wala ako naman akong pupuntahan ngayon. Dito lang mag stay sa bahay."

"Siya, sige. Kung iyan ang gusto mo."

Hapon na ng dumating ang tatay niya at si rommel.

Nasa likod bahay siya magduduyan siya habang malayo ang tingin niya. Dito sit malimit naglalagi.  She will surely miss this place. She gently play the necklace that Uel gave her. How ironic na kaya pupunta siya sa ibang bansa para tuluyang kalimutan so Uel. Yet she don't have the courage, na ibalik Kay Uel ang kuwentas. For her this will be the constant reminder that once upon a time, she met Uel that everything that happened between them is real. Maybe she will return it, when she's over him. Kung hangang kailan iyon. She don't know. Siguro sa mga sandaling iyon ay baka kasal na ito kay odessa. Siguro na-realize ni uel na hindi  siya talagang minahal nito. Even though she knew its hopeless, her stubborn heart still longed for him. Waiting everyday for him to change his heart and try to fight for her.

Mabilis siyang pinahid ang mga luhang malayang dumadaloy sa mukha niya. Uel when will heart stopped​ loving you.

Dahil lagi siya kulang sa tulog, ay naidlip siya.

"Nasaan ang ate nay?" Tanong ni romel sa ina.

"Malamang nasa may duyan sa likod bahay." Puntahan mo at sabihin mo na aalis na tayo.

"Makikita na ulit nating masaya ang ate. Ilang oras na lang, ayos na ang lahat."

"Mabuti naman kung ganoon. Sobra na kasi along nagaalala sa ate mo. Ang laki na ng I was ng timbang niya."

"Sige na nay, magbihis na kayo at pupuntahan ko na ang ate."

Nailing na  lamang si Romel, ng madatnan ang nakakatandang kapatid na nakulog na Naman sa may duyan na may bakas na naman ng mga luha sa mukha. "Don't worry ate, your going to be the happiest girl tonight. Your prince charming is already waiting for you."  He whispered softly.

"Ate. Gising na. Aalis na tayo."

Nagising si Katre sa tinig ng kapatid.

"Romel. Nandiyan ka na pala."

"Paalis na tayo. Lika na, nang makapag ayos ka saglit bago tayo umalis."

"Anong oras na ba?"

"Alas singko na. May isang oras ka pa mag-ayos. Six pm dapat nandoon na tayo."

Tinatamad siyang umalis mula sa duyan. "Ayaw kong sumama Romel."

"Naku ate huwag kang mag inarte. Nakakahiya sa nga kabaryo natin. Sila mayor at kapitan ay pupunta rin doon."

"Halika, bilisan mo na."

Pagpasok niya sa loob ng bahay na nagulat siya sa bisitang nandatna niya roon. Si Liz at Ellysse at nakangiting sumalubong sa kanya. Niyakap siya ng mahigpit ng dalawa.

"What are you both doing here?"

"Nabalitaan ko na aalis ka na daw papuntang ibang bansa.  Nagtatampo ako sayo. Why didn't you ever say goodbye to me."

"I'm​ sorry."

"I will forgive you in one condition."
Napatingin siya kay Liz at masayang nakangiti sa kanya. "Balita ko may pupuntahan daw kayo ngayong gabi, sakto may dala akong damit  na masusuot mo, it's one of my new creation. Aayusan ka naming ni Liz , after that your forgiven."

"What kind of condition is that?"

"Sige na anak pagbigyan mo iyang dalawang kaibigan mo. Concern lang sila sa'yo. Kami ay mauuna na doon." Kasama ni Rommel at ng tatay niya ay inawan na siya ng mga ito.