Kırıntılara Tutunmak

Gerçekten Vurulmak

"-Aylin beni duyuyor musun ? İyi misin ?"

"-Neredeyim ben ? Ne oldu bana ?"

"-Hastanedesin. Küçük bir kaza geçirmişsin. Beni tanıyorsun değil mi ? Serpil ben en yakın arkadaşın !" Yoksa hatırlamadın mı ? Elime bak bu kaç ha, bu kaçç ?"

"-Lütfen sus ! Hatırlıyorum seni."

"-Oh çok şükür. Dur doktoru.. Yani Cihan'ı çağırıp geleyim hemen."

Cihan'ın adını duyması Aylin'e her şeyi yavaş yavaş hatırlatıyordu. Evet yolda kavga ediyorlardı sonra ayrıldılar tamam. Peki ya sonra ?  Aylin bunları düşünürken doktor geldi.  "-Aylin bak Cihan geldi. O anda beraber olmanız ne kadar iyi. Senin hayatını kurtardı sonuçta." dedi Serpil. Olanlardan habersizdi.

"-Uyanmışsın Aylin."  -Evet gerizekalı bende biliyorum.-  "-Şu anda hastanedesin."  -Hadi canım bende barda sandım.-  "-Vurulmuşsun. Nasıl hissediyosun ?"  -He tabi öy... - 

"-Nasıl vuruldum mu ben ?" 

"-Evet beraberdik sonra sen ayrılırken birden bir silah sesi patladı sende kolundan vurulmuşsun. Aslında korkacak bir şey yok. Kurşunu çıkarttılar ve kolunda iyi durumda yakında daha iyi   hissedersin merak etme." Allah'ım kalbimden vurulmam yetmezmiş gibi şimdi kolumdan bu sefer gerçekten vurulmuştum. Ama bu daha az acıtmıştı.

"-Benim şimdi gitmem lazım başka hastalarda var. Bir şey olursa haber verirsiniz."

Bu neydi şimdi her ne kadar ayrılmış olsakta, o doktor olmuş olsa da biz beraberdik bir zamanlar. Başımda kalması ,elimi tutması, bana daha çok bağlanması gerekmez miydi ? Yani filmlerde hep öyle oluyordu. İzlediğim tüm o aşk filmlerine lanet olsun !

"-Gerçekten ucuz atlattın bence. Cihan aradığında ne kadar koktum anlatamam sana . Kendimi hemen burada buldum. İyi ki o yanındaydı ." "-Biz ayrıldık." "-Nasıl ?" "-Diyorum ki ayrıldık biz. Lütfen başka soru sorma çünkü çok yorgunum." "-Onun böyle biri olduğunu biliyodum !" "-Şaka gibisin gerçekten. Buradan ne zaman çıkacağız ?"

"-Bu ne acele Aylin hanım." Bu sözleri söyleyen stajyer doktor Emreydi. "-Pardon da siz kimsiniz ?" "-Ben Emre. Stajyer doktorum . Cihan hocanın yanında staj görüyorum. Sizi bana devretti. Şu an çok heyecanlıyım çünkü bu ilk kez oldu. Kendisi hiç bana böyle bir görev vermemişti. Pek güvenmiyordu sanırım bana." Nasıl ya şimdi Cihan beni bu adama mı emanet etti ? Hem de hiç güvenmediği bu adama ?  Kahretsin. Umarım ameliyatta neşterle hastayı değil kendini kesersin Cihan. "-Her neyse kendimi iyi hissediyorum beni asıl kötü yapan bu hastane. Ne zaman çıkarım ?" 

"-Yarın taburcu olabilirsiniz. Bir sıkıntınız yoksa ben gideyim sizde dinlenin."

"-Oha çocuğa bak çok tatlı." "-Kafayı yedin iyice farkındaysan ben ölüyodum ve sen çocuk kesiyosun şu anda" "-Ne var canım. Sen köreldiğin için böyle oldun hep merak etme sen. Ben seni eskisi gibi yapacağım." Her ne kadar canımı sıksada bu kız benim her şeyimdi. Bu soğuk oda da beni ısıtan tek şeydi sanırım. "-Teşekkür ederim Serpil. Yanımda olduğun için." "-Saçmala bunun bi önemi yok sen benim için çok daha fazlalarını yaptın biliyorsun." Bu duygusallık bize fazlaydı. "-Annemlere haber vermedin değil mi ?" "-Hayır vermedim merak etme." "-Hoş gerçi haber versende gelmezlerdi zaten." Serpil uzandı ve arkadaşının elini tuttu. Ona destek olmak istiyordu. İçinden ise "-Evet haber verdim. Baban telefonunu açmadı ve annen toplantıdan sonra seni arayacağını söyledi." İki kız birbirlerine bakıp gülümsediler...