Kırıntılara Tutunmak

Suçsuz Cezalar

"-Cihan dikkat et !"

"-Tamam sakin olun." İçeriden herhangi bir ses gelmeyince Cihan  kapıyı bir kez daha tıkladı. Hepsi nefeslerini tutmuş bekliyorlardı. Sanki aldıkları nefesleri verirlerse yok olacaklarını düşünüyorlardı. Cihan diğer eliyle kızları daha da geriye itti. Onların güvenliklerini sağlamak istiyordu ama şu an kendisi de ne yapacağını bilemiyordu. Daha sonra kapı açıldı... 

"-Efendim oğlum ?" Kızlar Selvi teyzenin sesini duyunca öne çıktılar. Herkes tuttukları nefesleri geri verdi . "-Selvi teyze sen yaşıyorsun." Serpil'in bu anlamsız kelimelerine karşılık Selvi teyze kaşlarını çattı. "-Çok şükür kızım. Daha ölmeye çok niyetim yok." "-Yok ondan demedim. Şey oldu da . Yani şöyle..." Serpil'in daha da saçmalayacağını anlayan Aylin eliyle Serpil'in ağzını kapattı. "-Biz aşağıdayken yukarıdan gelen garip sesler duydukta. Sana bir şey oldu zannettik. Sonra buraya geldik camı da açık bulunca iyice endişelendik. " Aylin olanları anlatırken Selvi teyze Cihan'ı baştan aşağıya süzüyordu. Cihan ne yapacağını bilememiş ellerini önünde birleştirmiş Aylin'in her söylediğine haklısın anlamında kafasını sallıyordu. "-Anlaşılan sizi endişelendirmişim. Ben aşağıdan erkek sesi duydum -Serpil teyze tek kaşını kaldırmış Cihan'a bakıyordu- çıkayım da bakayım dedimdi. Bir iki basamak inince aradan gördüm seninle Serpil , şu -bu sefer işaret parmağını kaldırıp Cihan'ı gösterdi- çocukla konuşuyordu. Baktım çocuk dışarıda sizde konuşuyorsunuz dedim tanıdık herhalde. Sonra eve gireyim dedim. Üzerinize afiyet kızartma yapmıştım da çıkarken kapıyı da açık bırakmıştım. Koku apartmana yayılmasın diye pencereyi de açayım dedim." Cihanla Aylin dönüp Serpil'e baktılar. Bakışlarında hepsi senin suçun gibi bir ifade vardı. Serpil ise ne yapabilirim manasında omuzlarını kaldırıp indirdi.  "- Biz gidelim o zaman Selvi teyze sende iyiymişsin hem. Hayırlı akşamlar." Hepsi başıyla karşılarında bulunan kadına selam verdiler. Arkalarını dönüp gidecekken "-Kızlar ! "  Hepsi dönüp arkasına baktı. "-Kızlar dedim evladım. Sen durma git hadi ." Cihan kızlara döndü ve "-Ben dışarıdayım." dedi ve bu garip ortamdan uzaklaştı. Serpil ve Aylin'in daha sınavı bitmemişti. Bir iki adım daha atarak Selvi Teyze'ye yaklaştılar. "-Kim bu delikanlı ?" Gözlerinden merak ve şüphe fışkırıyordu. Aylin "- Cihan o ! " Serpil bir eliyle Aylin'i geriye itti. "-Kendisi doktor Selvi teyze. Aylin'in aile dostu ayrı zamanda. Aylin'i ailesinin yanına götürecekti de . " Selvi teyze hafifçe çenesini kaşıdı "-Demek doktor ha ! İyi iyi çok iyi.  Keşke göndermeseydim benim son günlerde - Sevi teyze eliyle bacağını baldırından diz kapağına kadar sıvazladı- şurlarım ağrıyo bi bakardı. " Aylin lafa atıldı  "-Yalnız Selvi Teyze Cihan'in alanı nöroloji. Öyle senin gösterdiğin bölgelere bakmaz." Aylin Cihan'ın doktorluk gururunu korumaya çalışıyordu. Ayrıca yaşlı bir kadında olsa bir kadının o bölgelerine bakması düşüncesi onu deli ediyordu. Sonunda delirdim diye aklından geçirdi. Selvi Teyze biraz kızmıştı "-Aman ne var canım bizim zamanımızda hekimler her şeyden anlardı. Gripten de , çocuktan da , ne örüyondan da anlardı. Desene onlar bile değişmiş. " Kızlar aklında yalnızca evimize ne zaman gidebileceğiz sorusu vardı.  Aylin Cihanı'da düşünüyordu. Ya çok bekleyip giderse ? Her şey Serpil'in o anlamsız şüpheleri yüzünden oldu. Bir an evvel buradan gitmeliydiler. Serpil'le baktı onda herhangi bir kıpırdanma yoktu. Anlaşılan her şey onun üstüne kalmıştı. Selvi teyzenin konuşmalarını dinlemeye devam etti. "- Siz bile beni merak etmişsiniz benim o boyu devrilesice herifle onun oğulları bile gram merak etmez beni. Ondan dediydim hep bir kızım olsun bir kızım olsun diye. Oğlanlardan biri  taa Almanya'da öbür..." "-AAAA..." "Noldu kızım ? " Selvi teyze ve Serpil hayretle Aylin'e bakıyordu. Serpil soruyu tekrarladı "-Noldu Aylin ? " "-Bize inanamıyorum ocakta yemek unuttuk." Serpil ne saçmalıyor bu diye düşünürken ne demek istediğini anladı. "-Haklısın yaktık yemeği !" "-Selvi Teyze bizim gitmemiz lazım . Haydi iyi geceler. " Aylin Serpil'İn kolundan tuttu ve hiç arkalarına bakmadan merdivenlerden indiler. "-Ne yaktınız kızım ? Ben geleyim kurtarırız belki." Serpil arkasını döndü "-Yok yok biz hallederiz." Kızlar evlerinin kapısının önüne geldiler. "-İnanamıyorum. " Gözlerinde hayal kırıklığı vardı. "-Resmen inanamıyorum. " Aylin dönüp Serpil'e baktı "-Hepsi senin yüzünden. O değişik önsezilerin yüzünden şimdi de dışarıda kaldık." "-Arkamdan siz geliyordunuz. Cihan'a o kadar odaklanmasan kapımız şu an açık olurdu." Cihan mı _ Aylin gözlerini kocaman açtı "-Cihan'ı unuttum." "-İnanamıyorum şu an olay bu mu ? Hey Aylin !" Serpil bunları söylerken Aylin koşarak merdivenlerden iniyordu. Lütfen gitmemiş olsun lütfen... Ve kapının dışındaydı işte. Arabasının önüne hafifçe oturmuş. Ellerini pantolonun ceplerine koymuş duruyordu. Resmen sanat eseri diye düşündü Aylin. Kapıyı açarken ki çıkan sesi duyan Cihan ona doğru döndü. Onu gördüğüne sevinmiş gibiydi. Ellerini ceplerinde çıkardı ve Aylin'e doğru yürüdü. "-Ne geceydi " "-Aynen değil mi ?" Birbirlerinin gözlerinin içerisine bakıp bir süre öyle kaldılar. Sessizliği bozan Cihan oldu "-Hazırlan istersen beklerim seni burada." "-Aslında bu gün gitmesem iyi olacak." Cihan gözleriyle neden diye soruyordu. Aylin'de sözlerine devam etti. "-Bu akşam çok şey yaşadık. Serpil'in ne kadar tedirgin olduğunu gördün. Onu bu gece yalnız bırakamam." "-Aylin bunlar bahane sende biliyorsun. Yine beni dinlemiyorsun işte. " Cihan hayal kırıklığına uğramıştı. Ellerini beline kaldırdı ve arkasın doğru döndü. Aylin'inde duyabileceği şekilde ofladı. Bir eliyle saçlarını karıştırdıktan sonra Aylin'e geri döndü. "-Peki bu gece burada kal. Ama yarın gideceksin tamam mı ? " Aylin istemsizce gülümsedi. Cihan ona karşı taviz vermişti. Bu savaşı Aylin kazanmıştı. "-Tamam." Cihan "-İyi geceler ." dedikten sonra arabasının kapısına yöneldi. Aylin onun arkasından bakıyordu yalnızca hiçbir şey düşünmeden. Cihan kapıyı açtı, oturdu ve tam kapatacaktı ki Aylin birden "-CİHAN " diye çığlık attı. Cihan arabanın camından önce ona baktı. Aylin hemen kendinden tarafta olan kapıyı açtı "-Aslında yatacak yerimiz yok !" Ne saçmalıyordu yine ? Cihan arabadan indi. Aylin'de açtığı kapıyı kapatmıştı. "-Çilingir çağırsak olur ama " dedi gülerek. Cihan anlamsızca ona bakıyordu. Aylin apartmana girince onu takip etti. En sonunda bekleyen Serpil'i gördüler. Kapının eşiğinde oturmuş onları bekliyordu. "-Sonunda." Cihan artık ne olduğunu anlamıştı. Telefonundan bir çilingir çağırdı.