𝙏𝙝𝙚 𝙏𝙧𝙖𝙞𝙣 · Το Τρένο
« 𝙞𝙩 𝙘𝙤𝙢𝙚𝙨 𝙤𝙣𝙘𝙚 𝙖 𝙮𝙚𝙖𝙧,
𝙛𝙞𝙫𝙚 𝙢𝙞𝙣𝙪𝙩𝙚𝙨 𝙖𝙛𝙩𝙚𝙧 𝙢𝙞𝙙𝙣𝙞𝙜𝙝𝙩 »
Κάθε χρόνο πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, η μηχανή 25 εμφανίζεται στο παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Σάουθ Γκρέης.
Αθώε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Σάββατο 𝟫 : 𝟣𝟤AM
Τα χέρια της έτρεμαν. Τα λεπτά και μακριά δάχτυλά της προσπαθούσαν να κρατήσουν σφιχτά το καυτό φλιτζάνι με το αχνιστό τσάι χαμομήλι. Ρούφηξε μια γουλιά από το ζεστό ρόφημα και ένιωσε την γλώσσα της να τσουρουφλίζεται. Η αίσθηση χιλιάδων μικροσκοπικών βελονών να προσγειώνονται μέσα στο στόμα της. Τα ασημένια δαχτυλίδια της κροτάλισαν στην επιφάνεια της πορσελάνης καθώς επέστρεφε το φλιτζάνι στο ασορτί πιατάκι του. Έπιασε ακόμη μια φορά στο χέρι της το στυλό και έστρεψε την προσοχή της στο ανοιχτό βιβλίο φυσικής γενικής παιδείας, προσπαθώντας να λύσει τα προβλήματα έντεκα έως δεκατέσσερα.
Κόλλησε στο έντεκα.
Το βλέμμα της αποσπάστηκε από τις λευκές σελίδες του τετραδίου των ασκήσεων. Αντί να συνεχίσει τις προσπάθειες να λύσει τα προβλήματα κλειστού κυκλώματος του ηλεκτρικού ρεύματος, αρκέστηκε στο να χαζεύει τους περαστικούς έξω από το παράθυρο του μικρού καφέ. Στην μιαν άκρη σημείωσε μονάχα την σημερινή ημερομηνία· 𝟣𝟨 Φεβρουαρίου 𝟤𝟢𝟣𝟢. Ασύνειδα, ζωγράφιζε αφηρημένα σχήματα στο τετράδιο ακουμπισμένο στο τραπέζι και ταυτόχρονα παρατηρούσε το ντύσιμο των ντόπιων του Σάουθ Γκρέης, το περπάτημα τους (άν ήταν βιαστικό ή βάδιζαν σαν βραδύποδες) και απολάμβανε το πρωινό τσάι της περιμένοντας την άφιξη της φίλης της.
«Μήπωςμεθεωρούνανώμαλη που τους κοιτάζω έτσι;» σκέφτηκε. Την ίδια στιγμή ένας άντρας συνάντησε το περίεργο βλέμμα της μέσα από το παράθυρο.
Η Βάιολετ ντράπηκε. Τα μάγουλα της φλέγονταν κάτω από το άγγιγμα της και αμέσως χαμήλωσε το κεφάλι της στο τετράδιο μπροστά της. «Είμαι φρικιό». Οι προηγουμένως άγραφες σελίδες, τώρα ήταν γεμάτες με μουτζούρες από μπλε στυλό.
