Kitabın adı : SERSERİ HAYATIM
Ben asla normal bir kız çocuğu gibi büyümedim. Etrafımdaki kız çocukları bebeklerle uğrasırken ben babamın kum torbasına daha sert yumruklar atma peşindeydim. Şu an başarabiliyorum sert yumruklar atabiliyorum. Her attığım yumrukta daha da hırslanıyorum beni bırakan o kadına. Neden yapmıştı ki? Neden bırakmıştı beni bebekken? O yaşta en fazla ne istemiş olabilirim ki ondan? Sadece anne şefkati. Ama o bana bunu fazla görmüştü.
*
"Anne? Anne? " bahçede oturuyordu karşımda ama neden bana yüzünü dönmüyordu? Ürkek adımlarla yanına yaklaştım. Ağlama sesi. Bu ağlama sesi nereden geliyordu? Kim ağlıyordu? Kadına biraz daha yaklaştığımda " Uzak dur! " diye bağırdı. Korkuyla yerimde kalakaldım,ağlama sesi daha da şiddetlenmişti. Kadın yüzünü yana çevirdi.
" Ben seni terk etmedim her zaman yanındaydım" dedi. " Ama.. Ama sen gittin ve bir daha hiç gelmedin." ağlama sesi artık sinirlerimi bozuyordu ve her saniye biraz daha yaklaşıyordu. Ağlama sesinin kaynağını ararken karşımdaki kadın gitmişti. Hayal kırıklığıyla olduğum yere çöktüm. Ellerimi dizlerimde birleştirip kafamı kollarımın arasına aldım. Kafamı tekrar kaldırdığımda karşımda ağlayan bir kız duruyordu. Biraz daha dikkatli bakınca ağlayanın ben olduğunu anladım. Şaşkındım ve korkuyordum. Kız hiç konuşmadan ağlıyordu. Ayağa kalkıp kıza bakmaya devam ettim. " Korkağın tekisin sen,kendinden bile korkuyorsun" sesin geldiği yana döndüğümde karşımda Savaş duruyordu kaşlarımı çatarak Savaş'a bakmaya devam ettim. Bana tebessümle bakıyordu.
" Ne saçmalıyorsun sen? " son bir bakış attı ve arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı. "Hey! Nereye? Sana diyorum!"
*
İşte intikam almanın tam sirasiydı. Doğruluk mu cesaretlik mi? Savaş gözlerini benden ayırmadan " Cesaretlik."dedi. Ne sorsam? Ne sorsam? Hah buldum. " Şimdi dışarı çıkacağız ve sen bağıra bağıra benden özür dileyeceksin."
Savaş böyle bir şey beklemediği için şaşırsa da ayağa kalkıp kapıya yöneldi. Ben de hızla peşinden gittim. Diğerleri de arkamızdan geliyordu. Savaş kollarını açıp " Hey bana bakın! Heyyy!" diye bağırmaya başladı. Bir sürü insan başımızda toplanmıştı. Beni göstererek " Ben bu kızı az daha öldürüyordum. O yüzden eşşek gibi pişmanım. Ben Bersu'dan özür diliyorum." diye bağırdı son gücüyle. Bana dönüp " Oldu mu?" diye sordu. "Oldu aferin sana." dedim ve eve girdim. İntikamımı almıştım sonunda. İçim az da olsa rahatlamıştı...
*
Elimi Savaş'a uzatıp " Arkadaş mıyız?" diye sordum. Savaş elimi tutup " Arkadaşız." dedi
Bölüm sayısı : 10
Kategori : Genç Kurgu
Yazarı : FadmeDag
