İstila Başlangıç

Bölüm 5

Herkes çalışıyordu.Sular dolmuştu,Baran ise çatıda nöbet tutuyordu.Akşam olmuştu hava karardığı için fazla bir şey görmüyordu. Ama o an şok oldu. Dışarıda bir siluet görmüştü bu şey zombilerden farklıydı, eğilerek ilerliyordu.Hemen binanin önündeki arabanın yanına çömelmişti. Büyük bir sırt çantası vardı, Büyük ihtimalle barınacak bir yer arıyordu.Baran onu gizlice izliyordu.Kadın binanın kapısına yaklaştı ve sertçe bir tekme attı, kapıdan ses gelmişti ama kırılmamıştı.4 5 Kere devam etti. Ama bilmediği bir şey vardı, Eren oraya ağır bir masa yerleştirmişti.Baran Binaya girip Kerem'e haber verdi Kerem de Eren'e Baran Nişan aldı. Eren Keremle masayı çekti ve kapıyı açtı, o sırada kadın çok korkmuştu, arkaya doğru sendeleyip yere düşmüştü.

Eren: Kimsin sen ne arıyorsun burada ?

Kadın: Si-z Siz bu- nereden çıktınız ?

Eren: Soruma cevap ver yada seni zombilere bırakalım ne dersin ?

Kadın: Be-n Ben Rabia.

Kadın kekeliyordu, korktuğu Belliydi. ortadaydı.

Eren: Adını sormadım ! Nereden geldiğini ve ne yaptığını sordum.

Kadın: Tek başımayım.Ve Geçen gün Evimi bastılar o yaratıklar, Kardeşim ve ben kaçtık ama onu bulamadım.Buralarda bir yerde olması gerekiyor, bir olay olursa buraya gelmeyi planlıyorduk.Evimiz 2 blok ötede.

Eren: İçeriye geç ama, sakın bir hareket etme yapma, seni çok kötü cezalandırırız.İşkence görmek istemezsin. Değil mi ?

Erenin yüzünde garip bir sırıtış vardı pis pis tebessüm ediyordu.

Rabia: Tamam, bir şey yapmayacağım.

1. Kata ilerlediler kaç kişi olduklarını göstermek işte istemiyordular.

Salona geçtiler.

Eren: Bak kızım biz zararlı insanlar değiliz,ama yanlış yaparsan da affetmeyiz şimdi yaşını hayatını bize kısaca özet geç.

Rabia: Buraya yeni taşındık üniversite 1'e geçtik kardeşim ile, söylediğim gibi evimi bastılar. Bizde kaçtık ama onu bulamadım.Saten 3 gün olmuştu geleli. Sağlam gözüküyordu. Ama değildi. Komşumuz bir gün binaya çıktı başladı sövmeye, tüm yaratıkların dikkatini çekti kendisi öldü büyük ihtimalle. Göremedik, Her kapıya vurmaya çalıştılar. Çatıya çıkamadılar, bir tek orası güvenli kaldı.Balkondan kaçtık, ben onu arıyordum. Zaman öyle geçti, ve kendimi burada buldum.

Kerem: Mantıklı, Şimdi tüm silahını erzağını ne varsa bize veriyorsun. Seni tanımıyoruz ve her an tetikte olmalıyız bu yüzden herşeyi istiyorum. Korkmana gerek yok biz kötü insanlar değiliz, kardeşini arama bile yardım ederiz.

Eren: Şimdi ver eşyalarını

Kadının çantasını bıçağını ve tabancasını aldı.

Kadın korkuyordu ama belli etmemeye gayret ediyordu.Kendisinin  güçsüz görünmesini istemiyordu.

Kerem: Baran merak etmiş olabilir gidip haber vereceğim. Kadına dikkat et.

Rabia: Benim bir adım var!

Kerem: ne diyorsun kızım kes sesini! Bağla şunu Eren ağzını da bantla kafamızı şişirir

Eren: Kızım mal mısın sen zombiler gelmiş diyorum istediğimizi yaparız sana diyorum kime laf çarpıyorsun ?

Rabia: O zaman düzgün konuşun.

Eren: Ulan bak hayla konuşuyor.

Eren ipleri aldı ve kızı sandelye'ye oturup bağladı.Sonra da kızın ağzını bantladı.