Sabaha karşı bir kaç saat kala Eren uyandı Damla uyuyordu, geç olmadan kalkıp ailesini bulmalıydı.
Düşünmeye başladı Dünya'ya ne olmuştu da bu hale gelmişti neler olmuştu bu virüs nasıl ortaya çıkmıştı izlediği diziler gerçek oluyordu hayran olduğu The Walking Dead'daki gibiydi nasıl olmuştu, oysaki gençliğin hayatının başındaydı hiçbir şey yaşayamazken böyle bir şey olmuştu. Arkadaşları herkes ölmüştü tek ailesi kalmıştı, belki de onlarda ölmüştü umudunu kaybetmeyecekti kendisine öyle söylüyordu, Dünya eski haline dönecek ve okumaya devam edecekti yanındaki kızı bile bir kaç hafta önce tanışmıştı ve şimdi Sevgilisi olmuştu, çok şaçma bir hale gelmişti bu Dünya eski tadı yoktu artık. Yaşamanın bir manası kalmamıştı, eskisi gibi gülmüyordu okuldaki güzel anlarını hatırlıyordu, fakat sadece hatırlıyordu umudu tükeniyordu, eskisi gibi olacak demiyordu diyemiyordu artık.
Hayattaki tek hedefi de kaybolmuştu, elinden almışlardı. Hukuk okuyup ezilenin yanında olmak istemişti onu da başaramamıştı, bütün arkadaşlarını kaybetmişti Dora,Alkım,Ulaş,Baran, hepsi hepsi gitmişti artık, eski tadı yoktu hayatın.
Hava aydınlanıyordu gitme vakti gelmişti, Damla hayla masum ve tatlı bir şekilde uyuyordu.
Usulca seslenmeye ve Damla'ya dokunmaya başladı.
Eren: Gitmeliyiz, Ailemi bulmam gerek, ve açız daha fazla zombi gelmeden gidelim.
Damla: Tamam, kalkıyorum.
Eren üstlerindeki montla sarılmış perdeyi kaldırdı ve hemen yanına koydu, montunu perdelerin arasından alıp giydi, Damlaya baktı o,o çok güzeldi Damla'da ona baktığı fark etti ve Eren'e baktı oda,Göz göze geldiler,Damla çok güzeldi masumluğu ve iyi kalpliliği gözünden okunuyordu, saçlarına da ise bu lanet Dünya'da özenle taramıştı, bir kaç dakika gözleri birbirine batmaya devam etti, sonra Eren Damla'nın dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu
Damla gülümsedi,Eren'in içinde aşk fırtınaları kopuyordu, böyle bir güzellik ona nasıl bakmıştı ?
Damla montunu giymiş çantasını hazırlamıştı.
Eren: Çantanı bana ver ve beni takıp et, sana ağırlık olmasın.
Damla: Tamam bebeğim.
Eren kapıyı açtı, camlardan dışarıya baktı, 1 2 tane cılız zombi vardı şanslıydılar onları öldürüp kaçmayı deneyeceklerdi.
Damla: Sen sağdaki ben soldakini alacağım, koşa koşa kaçalım aşkım.
Eren: Nereye gideceğimizi biliyor musun ?
Damla: Buradan nereye gidersek kârdır.
Eren: Ailemin yanına koşacağız, sakin ol yolculuk boyunca 15 dakika gibi koşacağız, nefisini sakin tut yavaş ol. Fazla alma kendini yorma az da alma yeteri kadar al.
Damla: Peki Aşkım.
Eren KAPIYI AÇTI VE VAR GÜCÜYLE KOŞMAYA BAŞLADILAR SAĞ VE SOLUNDAKİ ZOMBİLER HEMEN ATILDI AMA UCU UCUNA KAÇTILAR EREN VE DAMLA 10 DAKİKA BOYUNCA KOŞTULAR DAMLA ÇOK YORULDU, BİRAZ BEKLEDİLER TAM O SIRADA BİR ZOMBİ EREN'İN KOLUNU ÇİZDİ VE KANATTI Eren aşırı korkmuş ve şaşırmış bir şekilde zombiyi itti ölecekti ÖLECEKTİ çok korkuyordu. Koşmaya devam ettiler binanın önüne gelmişlerdi Baran dürbünden Etrafı inceliyordu Eren'i gördüğünde Şok geçirdi.
Baran: Lanet olsun KEREM EREN YARALANMIŞ AŞAĞIYA KOŞ.
arkadaşlar uzun zamandır yazmıyorum, bahane söylemeyeceğim. yazasım eskisi kadar yok bu yüzden fazla okuyucu kaybettim. Bundan dolayı özür dilerim ama bu hikayeyi seven bekler. Beklemeyen hemen çıkan 2 günlük insanlardan dolayı kendimi üzmeyeceğim. Bu zamana kadar takip edip bekleyene teşekkür ederim. Eskisi kadar geç yazmacağım.
Bölüm biraz ani oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İstila Başlangıç
Fantastik"Dünya'nın en acımasız hayvanı İnsandır." Nietzsche İnsanoğlu yeni bir devrim yaratmıştı, YAŞAYAN ÖLÜLER. Doğruydu, bu bir istilaydı, YAŞAYAN ÖLÜLER TARAFINDAN. Kendini bilmez, bir kaç bilim insanı yüzünden Dünya bu hale gelmişti. Eren'in tek bir gö...
