Sevgili Kuzenim...

-1-

-Part 1-

Hayatımın en berbat zamanlarının başlangıcına ilk adımımı şuandan itibaren atmış bulunuyorum.''Neden?'' diye sorduğunuzu sanıyorum.Çünkü hayatta tek varlığım olduğunu bildiğim Annem ve Babamın trafik kazası geçirdiğini duyunca sinirden ya da üzüntüden olsa gerek deliye döndüm. Aslında bakarsanız Babam pert Annem yoğun bakımda bir türlü kendimi toparlayamıyorum şuan kendime '' Hey kızım sen ne ara buralara geldin kalk ve kendini topla sana pes etmek yakışmıyor'' demeyi istediğimi bilsemde bunu beceremiyorum ben sevmediğim bu hastane koridorlarında cebelleşirken bir ara etrafıma baktığımda kim olduğunu tanımlayamadığım güzel bir kadın bana doğru yaklaştım suratına ''mö'' gibi baktığımın farkındaydım. Kadın o çenesini açtığında ilk kelimeleri şu oldu.

'' Merhaba Jane'' dedi.

Lan bu karı benim adımı nereden biliyor dedi bir an iç sesim.Sonuçta bu benim iç sesim ona kızmıyorum çünkü aklımdan geçen ne varsa hemen o onaylıyor kereta.

Bende kadına ''-Merhaba'' dedim. Sinir bir ses tonuyla.Kadın hiç istifini bozmadan konuşmaya devam etti.

''-Az önce hayatını kaybeden babanın kız kardeşiyim.'' biran duraksayıp devam etti. ''Yani senin de halan.'' dedi.

Lan bu karı karşıma geçip benim halam olduğumu mu söylüyor şimdi.Ayrıca bu kadın galiba tersden çıktı bunun tanışma faslı anlayışı sonradan geliyor herhalde.Teşhisi Koydum!

Onunla kavga etmeyi istemiyordum şuan onun hakkında eğer kötü bir lakap kullanıyorsam bilin ki sinirden.

Ayağa kalkıp tam gidecekken.

''-Hey Jane lütfen şuan bana tavır yapma gibi bir şansın yok ayrıca annenin durumu krıtik belki de o da hayatını kaybedecek seni ortada bırakmak istemiyorum'' dedi.

Baksen yıllar sonra kendini bana tanıtma teşrifinde bulunan bu kadına bağırarak (BAĞIRMAK DEĞİL KADINA PAT KÜT GİRİŞMEYE MEİLLİ GİBİ)

'' Eğer bir daha bana ölmek,hayatını kaybetmek gibi cümleler kurarsan o yoğun bakımda olan annem yerine sen geçersin anladın mı beni?'' (Tamam bu biraz sert oldu)

Halam olduğunu ısrar eden kadın:

''- Biliyorum şuan sinirlerin bozuk ve bana itham ettiğin bu sözcükleri üzüntüne veriyorum Ama...''

Cümlesini bitirmesine izim vermedim ve artık kes sesini seni daha fazla dinlemek istemiyorum gibisinden bir el oynattım.Tam o sırada kadınla tartıştığım tarafa doğru gelen çocuğa gözüm kaydı bu halde bunları düşünmem pek sağlıklı değil ama şuan resmen E-Rİ-YO-RUM böyle bir şey yok yani ben bu düşünceyi kafamda dans ettirirken. Çocuk durdu ve

''- Sesiniz Koridorun Başından Duyuluyor Anne'' dedi.

O az önce o kadına anne mi dedi? Yok artık inanmıyorum ölmüş balık gibi çocuğa doğru ağzım açık bakarken

Bana döndü ve

''- Merhaba ben Eustace''dedi.

Bende merhaba diyip ismimi söyledikten sonra bana ne dedi biliyormusunuz?

(Sırıtarak) ''Senin Hakkında Her şeyi Biliyorum!''...