"ဟင္"
အာေမဋိတ္သံပင္ အျပည့္အဝထြက္မလာ…
ထမင္းဆုတ္တစ္ဆုတ္ ငံု႕ကာေလႊးမည့္ဟန္ဆင္
ရာမွျပန္ကာ ေမာ့ႀကည့္လာေသာ သူသည္ အစစ္မွန္မွဟုတ္ပါေလစ။ ညစဥ္မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္ထဲက အိပ္မက္မ်ားေပေလလား
ျဖဴေဖြးေနေသာ သူ႔လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြ
ႀကားမွ ဆီဝေနေသာပုန္းရည္ႀကည္အႏွစ္ တသြယ္တန္း။ ပတၱျမားေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းတြင္လည္း ဟိုတစ္စက္ဒီတစ္ကြက္နဲ႔…
"ဘိုက္ ဆာ ေန တ…"
ပီပီသသမဟုတ္ေသာ္လည္းေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္
ကထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေနေသာ ႏႈတ္ကျမြတ္ေႀကာင့္ ေျခလွမ္းတို႕က တုန္ယင္ခ်င္
ေနျပီ။
အဘြားနဲ႔ေမေမသည္လည္း သူ႕နံေဘးတစ္ခ်က္
က်ံဳက်ံဳထိုင္ရင္း အညာရိုးရာ ပုန္းရည္ႀကည္ကို
ထမင္းမ်ားနဲ႔ နယ္လ်က္အားပါးတရစားျပေနေသာ
သူ႕အား ယက္ခတ္ေပး။ ထပ္ထည့္မလား ေမးရင္း ျမန္မာ့ဧည့္ဝတ္ေက်ေနႀကသည္။
ပဲေခါက္ဆြဲနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့သူ ဂ်ိဳဆြန္းျပည္သားသည္
အေသြးတူမို႕ ပုန္းရည္ႀကည္ကိုလည္း တကယ္ပဲ
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနသည္လား??
လေရာင္မလင္းပါဘူး။ အိမ္ဝရန္ဒါအား ျဖန္႔က်က္
အလင္းေဆာင္ေနေသာ ေအာက္လင္းဓာတ္မီး
ေရာင္ေအာက္ သူ႔ အသားသည္သည္ ႏြားႏို႕ထဲ
LEDအလွဆင္ထားသလို လင္းထင္းေန၏။
ခုထိ ယု မယံုႏိုင္ေသး။ နတ္သက္ေႀကြနတ္သား
တစ္ပါး ကိုယ္ေယာင္ျပလ်က္ ယုအား ေနာက္ေျပာင္ေနသည္လားေလ
"အ နံ႕ ရိ ေန တယ္"
လက္ဖမိုးကို တစ္ခ်က္နမ္းရႈတ္ရင္းေျပာေတာ့
ရႈပ္ေထြးမႈေတြႀကားမွ ယု ရယ္ေမာျဖစ္သည္။
"ဒါဆို ဘာလို႕စားလဲ?ျမန္မာစားစရာ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားက အဲ့လိုပဲ အနံ႔စြဲတတ္တယ္"
အရယ္တစ္ဝက္နဲ႔ေျပာေသာ ယု အား ေငးကာ
ႀကည့္သည္။ ေနာက္ အခ်ိန္ယူကာ အဓိပၸါယ္
အား ေတြးဆ၏။ မ်က္ေမွာင္ႏွစ္ခု ခပ္ေျပေျပတြန္႔
ခ်ိဳးေနပံုကပင္ ဆြဲေဆာင္အားႀကီးလြန္းေနသည္မို႕
ခိုးေငးေနရသည့္အျဖစ္အား ရွက္ေသြးႀကြစြာ
ရင္ဖိုသည္။
YOU ARE READING
Sasaeng
Fanfiction(𝒁𝒂𝒘𝑮𝒚𝒊 & 𝑼𝒏𝒊𝒄𝒐𝒅𝒆)I don't like Sasaeng.But she comes to me as Sasaeng.She is my??? #Suho
