denizden döndükten sonra, hepimiz yalnızdık.birbirimizle hiç iletişim kuramadık,sanki bir konuda söz birliği etmişiz gibi.Birbirimizin varlığını kanıtlayan sadece sokaklara çizilmiş grafitiler,parıl parıl ışık saçan benzinlik ve eski bir binadan gel...
sabah kalktığımda yun hee hala yanımda yatıyordu.çadırdan çıkıp nayeon'un çadırına yöneldim.
ben:nayeon uyandın mı?
çadırından çıktı ve bana baktı.
nayeon:uyandım! ne oldu canın bir şey mi istedi?
ben:yok.eve gidelim diyecektim.jimin yine telaşlanmıştır.
nayeon:konu bir de sevdiği olunca kendini yer bitirir.
ben:o zaman ben yun'u uyandırayım.
çadıra gittim ve yun'u uyandırmaya çalıştım.
ben:yun hadi uyan!
yun hee:NE!NE OLDU!DOĞURUYON MU?!
ben:salak mısın daha 1 haftalık.seni uyandırmaya çalışıyordum.
yun hee:biraz daha uyusam?
ben:olmaz eve gideceğiz.
herşeyi toparladık ve eve geldik. eşyaları depoya koyduk ve içeri girdik.kapıyı açtığım da ablam ve kız kardeşimi gördüm.kız kardeşim yıllar önce sevgilisinin peşine takılıp Busan'a gitmişti.ablam ise busan'da eşi ile yaşıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
medya:Irene ve Sehun
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
medya:kız kardeş seolhyun
ablama özlemle bakarken,kız kardeşime nefretle bakıyordum.son sözü bana"beni affet abla,çok sevdim"olmuştu.sanırım çilingir çağırmışlardı.seolhyun buraya hangi sıfatla gelmişti ki.onu artık kardeşim olarak görmekte zorlanıyordum.ablam bana gelip sarıldı.bende ona sarıldım.
nayeon:bunlar kim da eun?
ben:ablam ve eşi, o ise herhalde ablamın arkadaşı.
ben:annem ve babam senin geldiğini öğrendi mi? gerçi sen söylemezsin!çünkü sen sadece sürtük olabilirsin!
seolhyun ağlayarak yere çöktü ve ağlamasını sürdürdü.hamilelikten dolayı fazla duygulanmıştım ve bende ağlıyordum.
seolhyun:abla yalvarırım beni affet!
ben:seni ablam affetti mi ki ben edeyim!
ablama baktığımda o da ağlıyordu.gözleri bana "o suçlu" diye bakıyordu.onu affetmemişti belli ki.
seolhyun:abla sen gitmememi söyledin ama ben gittim.ben çok iğrenç bir insanım biliyorum ama beni lütfen affet.
gönlüm onu affet diyordu ama beynim ise "kapı dışarı et gitsin"diyordu.ona bunu yapamazdım.o benim kardeşimdi.kalbimi dinleyip bende yere çöktüm.yüzünü avuçladım ve göz yaşlarını sildim.
ben:lütfen beni bir daha üzme seolhyun.sen onunla gitiğinde daha 18 yaşındaydın be!şimdi bana söyle senin en güvendiğin kişi kim!
seolhyun:sensin abla!
ben:o zaman özürünüz kabul edilmiştir dedim ve ablam gile döndüm.ben sizleri odanıza götüreyim.nayeon ve seolhyun aynı odada,eniştem ve ablam ise başka odalarda kalıyorlardı.telefonumu açıp jimin'i aradım.
ben:alo jimin neredesin?
jimin:sizi arıyorduk!tanrı aşkına nerdeydiniz!
ben:kamp yapmaya gitmiştik.
jimin:insan bir kocasınada söyler geliyor musun diye!
