•Every Day•

{κεφ.6} Shortege

*για να μπει κεφάλαιο θελω 10 ψήφους και 15 σχόλια*

•Να μην γίνεσαι προσωπικότητα που ξεχνιέται. Να γίνεσαι προσωπικότητα που λειπει•

(Και ελληνικά πλέον)

🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸🐸

Ξαφνιάστηκα από το άγριο ύφος του.

Διπολικος είναι;

Πως άλλαξε τόσο γρήγορα η διάθεση του;

"Εε εντάξει με συγχωρείς "

"Να μην ξαναεπαναλιφθει"

Εγώ δεν λέω τίποτα και απλά βγαίνω μαζί του έξω από το δωμάτιο.

Βγαίνουμε από το νοσοκομείο και κατευθυνομαστε λογικά προς το αυτοκίνητο του.

Δεν ξαφνιάζομαι που το αμάξι του δείχνει πανακριβο.

Μπαίνουμε μέσα στη μαύρη bmw και κάθομαι στη θέση του συνοδηγού.

Απαλή μουσική ηχει στα αυτιά μου και με ευχαριστεί .

"Που πάμε;"

"Θα δεις"

Δεν λέω τίποτα και απλά απολαμβάνω τη μουσική που παίζει το ραδιοφωνο.

Δεν μιλάμε καθόλου μονο ανταλλάσσουμε μερικές ματιές.

Λογικά για να με ελέγξει

Νιώθω το αυτοκίνητο να σταματάει και μόνο τότε καταλαβαίνω ότι με έφερε έξω από το αγαπημένο μου εστιατόριο

SHORTEGE

(a/n αυτό το εστιατόριο υπάρχει όντως και βρίσκεται στην Μάλτα και μόνο κάνει τα καλύτερα μπέργκερ και τις καλύτερες τιγανιτες δηλαδή απλά γευεσαι κρέας κανονικό και όχι πλαστικό)

SHORTEEEGEE

Αγαπώ αυτό το μαγαζί.

Φτιάχνει τα καλύτερα μπέργκερ.

Μα μισό..

Πως ξέρει ότι είναι το αγαπημένο μου;

Λογικά δεν θα το ξέρει ηλίθια.

"Πως και με έφερες εδώ;"

"Είναι τό αγαπημένο μου εστιατόριο"

"Αλήθεια; Και εμένα!"

Δεν μιλάει και απλά του ξεφεύγει ένα γελακι.

Μελωδία

Κατευθυνομαστε μέσα και πιάνουμε ένα τραπέζι ακριβώς δίπλα από το παράθυρο.

Δεν κοιτάζω το μενού ξέρω ήδη τι θα πάρω.

"Τι θα πάρεις;" Με ρωτάει