•Every Day•

Επίλογος.

Γυρίσαμε Μετά από δύο μήνες που ήμασταν σε άλλες χώρες επιτέλους πίσω στην πατρίδα μας την Αγγλία και την πόλη που γεννήθηκα και θα πεθάνω Λονδίνο.

Ξέρω ξέρω μελοδραματικη όπως πάντα.

Ο Paul τις τελευταίες μέρες είναι πολύ αδιάθετος δεν έχει όρεξη για τίποτα.

Τον δικαιολογώ σε μια βδομάδα η και λιγότερο πεθαίνω.

Την έχω συνηθίσει την ιδέα δεν μου προκαλεί κανένα συναίσθημα πλέον το ότι πεθαίνω.

Απλά τελος.

Αυτή ήταν η ζωή μου.

Τουλάχιστον πρόλαβα και έζησα.

Τα λίγα και απαραίτητα της ζωής τα έζησα.

Πήγα σχολείο.

Έκανα φίλους.

Πολλοί από αυτούς ,δηλαδή οι περισσότεροι έφυγαν.

Αλλά σημασία για μένα έχουν οι δύο μου σταθεροί φίλοι η Κιμ και ο Κέβιν.

Γι'αυτούς θα έκανα τα πάντα

Και τέλος ερωτεύτηκα και αγαπησα.

Αγαπησα με όλη μου την καρδιά τον Paul. Τον ερωτεύτηκα ολόψυχα.

Ίσως γι'αυτό γεννήθηκα. Για να συναντήσω τον άνθρωπο που θα μου αλλάξει την ζωή προς το καλύτερο και θα μου δώσει μια λάμψη ένα νόημα στην μίζερη ζωή μου η οποία σιγά σιγά τελειώνει.

Κλεινω την Τελευταία σελίδα του ημερολογίου μου. Ήθελα να γράψω κάτι τελευταίο...ξέρετε πριν φύγω.

Γυρνάω να κοιτάξω τον Paul που κοιμάται.

Άγγελε μου.

Ένας άγγελος που έπεσε από τον ουρνο για με σωσει. Νιώθω ο τυχεροτερος ανθρωπος του κόσμου.

Σηκώνομαι από το περβάζι του παραθύρου και ξαπλώνω δίπλα του στο κρεβάτι μας.

Του χαϊδεύω τις όμορφες μπουκλιτσες του που πέφτουν στο μέτωπο του.

"Αγάπη μου" ψελιζω.

"Τι φταις και εσύ που με αγάπησες." συνεχίζω να του ψιθυρίζω

"Σε Ευχαριστώ Paul"

Θα σε αγαπώ για πάντα" του λέω για Τελευταία φορά ενώ του δίνω ένα φίλο στο μέτωπο.

Στην συνέχεια στο μάγουλο στα βλέφαρα και τέλος στο στόμα.

Ξαπλώνω και κλείνω τα μάτια μου.

Και νιώθω τον θάνατο μου να έρχεται.

Αλλά.μάντεψε διάολε.

Εγώ πεθαίνω χαμογελώντας.

----------------------------
Καιι κατ

Ναι

Όπως είπα και στην ανακοίνωση ( αν την διάβασε κανείς) τέλος του βιβλίου.

Παρολαυτα θα κάνω έναν επίλογο νούμερο δύο όπου εκεί θα γίνει το αναπάντεχο.

Δηλαδή έτσι νομίζω.

Τα λεμε

Να προσέχετε
Νικόλ.