•Every Day•

{κεφ.46}

*συνεχίζουμε δυναμικά*

~•~
Ανοίγω τα μάτια μου λόγω των ακτίνων του ήλιου που χτυπάνε τα μάτια μου.

Κοιτάζω στο ρολόι στο κομοδίνο μου και βλέπω ότι έχει πάει ήδη Μια το μεσημέρι.

Ο Paul δυστηχως δεν μπορούσε να κοιμηθεί μαζί μου σήμερα γιατί είχε ένα πολύ σημαντικό ραντεβού με έναν ασθενή του το πρωί...αλλά θα έπρεπε να είχε γυρίσει σωστά;το ραντεβού ήταν στις εννιά.

Αφήνω τις αρνητικές σκέψεις του υποσυνείδητου μου να με επηρεάσουν και συκονομαι για να φτιάξω πρωινό.

Πρώτου βγω από το δωμάτιο κοιάτιεμαι στον καθρέφτη.

Εγώ αδυνατίσει παρα πολύ και τα μαλλιά μου πέφτουν συνέχεια. Κουράζομαι συνεχώς με το παραμικρό ακόμα και αν ανέβω δέκα σκαλιά θα έχω λαχανιασει. Πλέον δεν μπορώ να κάνω και πολλά.

Και με στεναχωρεί για τον Paul όλο αυτό. Δεν του αξίζει κάποια σαν εμενα. Είναι 28 για όνομα θα έπρεπε να είχε μια σταθερή σχέση και να παντρεύεται. Δεν ξέρω τι βρήκε σε μια 18χρονη με καρκίνο πάντως νιώθω τυχερή που διάλεξε εμένα και όχι καμία στην ηλικία του.

Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχουμε προχωρήσει. Μα πόσο υπομονη αυτός ο άνθρωπος; Άλλος στην θέση του θα με χώριζε επειδή δεν πήγα μαζί του από τον πρώτο μήνα.

Αλλά ξέχασα ότι μιλαμε για τον Paul.

Πηγαίνω στην κουζίνα και βάζω στον εαυτό μου γάλα με δημητριακά...κλασσικό πρωινό.

Η μητέρα μου λογικά θα είναι στην δουλειά. Όπως συνήθως.

Λογικά θα περάσω το μεσημέρι μέχρι να έρθει ο Paul μόνη. Όχι ότι με χαλάει. Λίγο προσωπικός χωρίς δεν βλάπτει ποτέ. Ίσως είναι καιρός να βάλω τις σκέψεις μου στην σειρά. Γιατί μέχρι τώρα ο Paul απασχολούσε το μυαλό μου και μόνο.

Οπότε βάζω μια τυχαία σειρά στο Netflix...κάπως έτσι ήσυχα θα περάσω το μεσημέρι μου. Σε λίγες ώρες θα έρθει ο Paul έτσι και αλλιώς.

~•~

Το κουδούνι χτυπάει και με βγάζει από την απορρόφηση μου στον δεύτερο κύκλο του Riverdale.

Πηγαίνω τρέχοντας να ανοίξω την πόρτα...και μόλις βλέπω ότι είναι ο Paul πηδάω στην αγκαλιά του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρω του.

Εισπνεω το μεθυστικό άρωμα του που χαλαρώνει τους μύες μου ενώ αυτός με πιάνει πιο σφικτά από τους γοφούς και με κατευθύνει προς το κρεβάτι μου στον πάνω όροφο.

Όταν με αφήνει με παρατηρεί.

"Έχεις αδυνατίσει πολύ Faith" δηλώνει

"Αναμενόμενο δεν ήταν;"

Χωρίς λέξη παραπάνω απλά ξεφυσαω και με συκωνει ξανά στην αγκαλιά του.

Τοποθετώ τα πόδια μου δεξιά και αριστερά του και αυτό χάιδευει ήρεμα τα μπούτια κάνοντας με να ανατριχιαζω κάτω από το άγγιγμα του.

Ίσως να ήρθε η ώρα

~•~

ΚΑΙΙΙ ΚΑΑΑΤ

ΓΕΙΑΑΑΑΑΑ

Τι λέει μπρος;

Τελλ μι γιορ νιους Φρομ γεστερντει.

Καλό καιφαλεακι;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ

ότι προφανώς καταλάβατε τι θα ακολουθήσει επιτέλους δηλαδή στο επόμενο. Απλά προηδοποιω δεν είμαι καλή στο να γράφω Ντέρτι παρόλαυτα θα κάνω μια απλή προσπάθεια χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Έτσι και αλλιώς αυτή η ιστορία δεν στηρίζεται στο Ντέρτι αλλά στην αγάπη
...

Συμφωνείτε μαζί μου; Γράψτε στα σχόλια

Ερωτηση: έχετε πάρει ποτέ ωριαία αποβολή η αποβολή γενικά;

Εγώ προσωπικά έχω πάρει μια ωριαία στα καλλιτεχνικά γιατί άργησα γουατεβερ.

Ερωτηση2: αγαπημένη ιστορία στο γπ;

Εμένα μου αρέσουν αρκετές δεν μπορώ να διαλέξω μια.

Ερωτηση 3: πρώτη ιστορία που διαβάσατε στο γπ;

Εμένα είναι "και κάπως έτσι σε γνώρισα" παραμένει μια από τις αγαπημένες μου

Αυτααα

Τα λέμε

Να προσέχετε
Νικόλ