•Every Day•

{κεφ.38} κόκκινο πεπλο.

Παρακαλώ βοηθήστε ψηφιστε και ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ και ενδιάμεσα στο κεφάλαιο όχι όταν τελειώνει μόνο.

Να χαμογελάς. Σε κάθε κακό υπάρχει και ένα καλο. Να χαμογελάς

Paul

Λοιπόν σήμερα θέλω να την πάω κάπου ξεχωριστά.

Τέρμα τα γκράφιτι και οι αλητειες.

Έζησε ήδη πολλά και σαν μαλακας έβαλα την ζωή της σε κίνδυνο ενώ δεν έπρεπε.

Οπότε σήμερα θα την πάω κάπου ήρεμα και χαλαρά.

Για να το απολαύσει και εκείνη

Και πρακτικά εγώ να απολαύσω αυτήν

"Μωρό μου ετοιμάσου λίγο γρήγορα...και βάλε κάτι άνετο αν θες.." της λέω μέσα ενώ αυτή είναι μέσα στο δωμάτιο και ντύνεται.

Η συγκατοίκηση μας πάει εξαίσια βασικά. Αν και δεν το περίμενα.

Μιλάει καθημερινά με την μητέρα της και μαθαίνει και εκείνη τα νέα μας.

Δεν το περίμενα επίσης ς η μάνα της να με εγκρίνει τόσο πολύ.

Επίσης περίμενα να μην θέλει να βρίσκομαι γύρω της...γιατί ας είμαστε ειλικρινείς πρέπει να αφηερωσει και αυτη λίγο χρονο με την Λιν.

Αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει και είμαι ευγνώμων

Μετά από λίγα λεπτά ή Λιν βγαίνει από το δωμάτιο φορώντας μια γκρι φόρμα και μια άσπρη απλή φούτερ έχοντας τα σγουρά μακριά της μαλλιά μαζεμένα σε μια κοτσίδα.

Τόσο απλή τόσο όμορφη

"Πάμε;" Της λέω.

Φυσικά...μου απαντάει

Βγαίνουμε έξω και μπαίνουμε μέσα στην μαύρη range Rover.

Καθόλη την διάρκεια της διαδρομής αυτή μου κρατάει το χέρι πάνω από τις ταχύτητες.

Μάλλον γίνεται το αντίθετο με εμάς

Όχι ότι με χαλάει.

Η διαδρομή κρατάει μια ώρα και κάτι και επιτέλους φτάνουμε.

Έχω εφοδιαστεί κατάλληλα για αυτήν την εκδρομή.

Έχω πάρει μαζί μου μια κουβέρτα και φαγητό γιατί σκοπεύω να κάτσουμε αρκετές ώρες εδώ

Είναι ετοιμή να βγει απο το αμαξι αλλά την προλαβαίνω.

"Επ για που το βάλεις μικρή;"

"Τι για που το βάλα βρε; Δεν θα βγούμε έξω να δω που με έφερες αυτήν την φορά;"

"Μάλλον ξεχνάς κάτι..." Της λέω ενώ κουνάω δίπλα μου το μαντήλι που της δένω κάθε φορά τα μάτια.

"Ποο καλά " λέει με ύφος ξεκάθαρης αγανακτισης.

Της δένω το μαντήλι στα μάτια και την βγάζω έξω.

Περπατάμε λίγο περνάμε κάποια δέντρα και είχαμε φτάσει.

"Είσαι έτοιμη;" Της ρωτάω γεμάτος ενθουσιασμό.

"Πανέτοιμη"

Της ξεδενω το μαντήλι και τσιριζει από τον ενθουσιασμό της.

Ήμουν σίγουρος

"Paul που τα βρήσκεις όλα αυτά τα μέρη γαμωτο;"

"Ξες στο ελεύθερο χρόνο μου προσπαθώ να ανακαλύπτω νέους προορισμούς"

"Αυτό είναι υπέροχο...δηλαδή πάλι καλά.."

"Λοιπόν πες μου την γνώμη σου;"

"Κοίτα... Το να με φέρεις σε λιβάδι με παπαρούνες είναι υπέροχο...και εκπληκτική ιδέα...αλλά σοβαρά τι θα κάνουμε εδώ;"

Γελάω ειρωνικά

"Θα κάτσουμε;; Νομίζεις δεν έχω φέρει τα απαραίτητα; Η τσάντα που κουβαλάω τι λες να έχει; "

"Τότε τι περιμένουμε;" Μου λέει ενώ με πιάνει από το χέρι και τρέχουμε στο λιβάδι.

"Λοιπόν άπλωσε την κουβέρτα εδώ " μου λέει και το κάνω.

Κάθομαι οκλαδόν και αυτή ξαπλώνει πάνω στα πόδια μου .

"Paul...αφού θα ...ξέρεις φύγω...τι σκοπεύεις να κανεις;",

Τι της απαντάς;

~•~•~•~••~•~•~•~•~•~•~••~•~
ΚΑΙΙΙ ΑΚΑΑΤ

ξανά

Γεια

Ξανά

Χαχαχχαχαααχ

(Μόνη σου)

ΓΕΙΑ ΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΣΟΥΠΡΕΕΕΣ

τι μου κάνετε;

Γιατί τα ρωτάς έτσι κι αλλιώς; Πριν ρώτησες;

Ναι σωστά

Μόνη σου πάλι

ΓΟΥΑΤΕΕΒΕΕΡ

Σας άρεσε το κεφάλαιο;ο

Σχόλια

Επίσης

Αν ξέρατε ότι θα πεθάνετε σε μια μέρα...

Τι θα κάνατε αυτήν την μέρα;

Περιμένω απαντήσεις

Τσάο Μπέλες

Να προσέχετε

Νικόλ