•Tamamlandı•
Jooheon gerçek olamayacak kadar güzel hissettiriyordu.
°Lee Jooheon + Im Changkyun°
04.10.17~14.10.17
Kısa hikaye #508
Kısa hikaye #475
Kısa hikaye #456
Changkyun tiyatro provası için okulun bahçesine girdiğinde içinde kötü bir his vardı. Sessiz ve soğuk okulun merdivenlerinden inerek bodrum kata ulaştığında tiyatro ekibinin provalara çoktan başladığını gördü. Kapıyı kapattığında salona yayılan sesle herkes ona döndü. Daha sonra gergin bir şekilde birbirlerine bakmaya başladılar.
"Sen söyle Jihoon." diye öne ittiler kısa boylu genci. Jihoon ensesini kaşıyarak Changkyun'un yanına geldi.
"Dışarıda konuşsak olur mu Changkyun-shi?" dedi çekingen bir tavırla. Changkyun anlamıyordu. Sahneye göz attığında Pablo karakterinin olması gereken yerde kendisinden başka biri olduğunu gördü. Ne olduğu kafasına dank ettiğinde gözleri kocaman açıldı. Jihoon onu kolundan tuttu ve kapıdan dışarı çıkardı.
"Dostum, üzgünüm. Pablo karakterini başkasına verdiler. Neden bilmiyorum, sen bana kalırsa harika oynuyordun. Fakat seni bir şekilde çıkardılar. Gerçekten üzgünüm. Belki başka bir oyunda beraber oynarız, ha?" Jihoon ezberlenmiş tesellisini sunduktan sonra kapıdan içeri girerek Changkyun'u orada bıraktı. Changkyun gözyaşları içinde arka bahçeye koştu.
Jooheon, Changkyun'u beklerken Voleybol kursuna kalacaktı. Arka bahçedeki büyük filede maç yaparak geçiriyorlardı zamanlarını. Jooheon kendilerine doğru koşmakta olan Changkyun'u fark ettiğinde top ona geliyordu. Kafasına çarpan top, onu biraz afallatsa da Jooheon hemen toparlanarak Changkyun'un geldiği yere doğru ilerledi. Oyuncular ona seslenirken onun tek yaptığı hiçbir şeyi duymayıp hızlı adımlarla yürümekti. Changkyun'la karşı karşıya geldiklerinde fark etti Jooheon, onun ağladığını. Terli ellerini pantolonuna sildi, daha sonra Changkyun'un gözyaşlarıyla ıslandı parmak uçları. Yanaklarında gezindi elleri.
"Neden ağlıyorsun kartanem?" dedi yumuşak bir sesle.
"B-beni t-t-t-tiyatrodan çıkarmışlar Jooheon-ah."
"Onlar kaybetti. Senden iyi Pablo mu bulacaklardı?"
"A-a-ama Hyung-"
"Seni mutsuz görmek istemiyorum. Lütfen gülümse. Karşına farklı fırsatlar da çıkacak."
Changkyun sakinleşmişti fakat hala bir burukluk vardı içinde.
