No human being can control you..
No person can tell you what you should do or what you should not do... Well, except for your parents.
But what if your parents are the people who's controlling you instead of understanding you and supporting you in your decisions?
No freedom.. No freedom of speech. You can't speak what's on your mind.
In short, you're just like a robot waiting for a command from your master.
-----------
I DECIDE
"AMBER! Di ba sabi ko naman sayo na kahapon yung meeting mo with Lloyd?! Bakit hindi ka nagpunta?! What were you thinking?!" si Mommy. Sinermonan na naman ako. Sanay na ko. Lagi namang ganto. E sino ba yung Lloyd na yun?! Wapakels ako dun! I'm sure siya na naman yung ibblind date sa kin. -__-
In my 18 years of existence, lagi na lang, do this, do that. Siya piliin mo, wag siya. Dapat ganto, dapat ganyan. Hay. Nakakapagod di ba? Nasasanay na nga ako e. Ako na ang martir na anak. -_- Pero... Pwede naman lumaban kahit once in your life lang naman di ba? They can't control me forever? In fact, I'm on my legal age.
"Your mom's asking you?! Why didn't you go yesterday? Alam mo bang naghintay sayo si Lloyd?! My goodness Amber! Can't you see this is for your own good?!" - Si daddy naman to. Own good? Kelan ba nila inisip yung own good ko? Baka own good nila! Psh. They're too much already! Sa tingin ko kelangan ko din naman sabihin yung nasa isip ko.
"Tinatanong niyo ko? Gusto niyo malaman sagot? Simple. Dahil ayoko. Ayokong pumunta! Ayoko kay Lloyd! Sawa na ko sa pagcocontrol niyo sa kin! Pede ba kahit just this once pakinggan niyo naman yung side ko?!" lakas loob kong sinabi sa kanilang dalawa..
"A-anong sinabi mo?! Controlling you?! We're not! This is for your own good! We want to have you a good future! And that is with is Lloyd!" - Daddy
"Dad! Pati ba naman sa pagpili ng lalaki na papakasalan ko kayo pa ang pipili?! Psh." Nagwalk out na ko dahil nababadtrip na talaga ako. Parents ko ba talaga sila?! Bakit yung ibang parents naman hindi ganun?!
"Where d'you think your going Amber?!" - Dad.
"I'm gonna sleep! Okay?!" Yeah right Amber. Sleep? It's 9am in the morning and you just ate your breakfast plus your being yelled by your parents this early morning. Watta perfect way to start a day. Matutulog na lang ulit ako. -___-
Nakarating na ko ng kwarto ko pero di naman ako natulog. Nanood na lang ako ng anime, koreanovelas, movie. Yeah, movie marathon ang mode ko ngayon. Pampalubag-loob na din to.. -_-
Pero walang epekto yung pagmmovie-marathon ko kasi halos di ko naman maintindihan yung pinapanood ko kasi my mind starts to go somewhere.. Naiinis ako! Naiinis ako sa buhay ko! Hindi ko alam kung overprotective lang ba talaga yung parents ko or sadyang weird lang talaga sila kasi halos ituring na nila akong robot e! Nakakapagod din naman! T__T
Dumaan ang lunch at dinner na hindi ako bumababa ng kwarto. Ayoko silang makita! Sa twing naalala ko yung pagcocontrol na ginawa nila sa kin, nababatrip ako lalo. Alam niyo bang wala akong kaibigan dahil sa kanila? Kesyo baka daw kasi ginagamit nila ako, or whatever! Nakakainis no! Wala man lang akong makausap pag may problema ako! Wala din naman akong kapatid! Badtrip. Minsan, may disadvantage din pala ang pagiging anak-mayaman..
BINABASA MO ANG
My One-Shot Stories
Cerita Pendek[NASA PINAKALAST ANG NEW STORY *u*] Compilation ng mga Short Stories ko. =)) It's more on happy ending pero baka mag-add ako ng Tragic|Horror|Magical, basta pagfeel ko. *u* Basta! Enjoy reading! =))
