Mijn Gevoelens Voor Hem.

14.De Handlanger

POV - Kevin van Kampen

Had dit echt Kelsey kunnen zijn? Ik weet het niet.. Kelsey was duidelijk van streek over deze situatie, waar ik niet eens van wist wat die was. Maar is ze zo gemeen? "Had Kelsey dat kunnen doen Britt?" vraag ik bezorgd. "Ik weet het niet... Maar als ze het wel heeft gedaan, moeten we haar stoppen voordat ze het aan iemand laat zien." Ze heeft helemaal gelijk. "Laten we naar Mike gaan." zegt Britt. We willen naar binnen lopen, maar zodra we ons omdraaien zien we hem al naar de fietsenstalling lopen. "Mike!" schreeuwt Britt. "Wat?" schrikt hij. Ze rent naar hem toe en pakt z'n arm vast. "We gaan nu naar binnen en gaan Kelsey zoeken." We lopen snel, maar dan ook heel snel naar binnen. Daar staat ze, heel ontschuldig bij haar kluisje, gelukkig staat ze alleen. "Kelsey, we moeten praten." zegt Britt tegen haar. "Britt, ik heb je letterlijk twee seconden verteld dat ik echt niet met je ga praten..." zegt Kelsey boos. "Dan praat je maar met mij." Kelsey is verbaasd dat ik eens een keer wat zeg. "We weten dat je die foto hebt gemaakt." zeg ik boos. "Wat?!" zeggen Mike en Kelsey in koor. "Ik heb helemaal geen foto gemaakt? Welke foto?" vraagt Kelsey verbaasd. "Wacht dus je hebt geen foto van Mike en Kevin gemaakt?" vraagt Britt. Ze schud haar hoofd, je kan duidelijk zien dat ze in de war is. "Wie was het dan?" vraagt Mike. "Ik was het." horen we uit het niets. We kijken allemaal om en zien Jarno staan. "Ik heb de foto gemaakt." Niemand weet wat ze moeten zeggen. "Wacht wie ben jij?" vraagt Mike in de war. "Jarno..." Ik kijk Mike aan, "Hij is een vriend van mij." zeg ik rustig. "Nadat ik wist dat hij ervoor gezorgd had dat Kevin en Jamie hadden gezoend, wist ik dat hij vast wel handig zou zijn... Dus ik vroeg hem om iets te dooen, om jullie uit elkaar te krijgen. Ik wist niet wat hij ging doen." legt Kelsey uit. "En wat krijg jij ervoor, Jarno?" vraagt Mike. "Tja...." zegt hij stiekem. Ik kan niet geloven dat hij de foto heeft genomen. Ik dacht dat hij een vriend was, een vriend die zijn vrienden elkaar liet zoenen voor een tientje, maar het was een vriend. Mike moet bijna huilen. "Dus, dit is wat we gaan doen... Jullie blijven uit elkaars buurt, en dan ziet niemand de foto." zegt Kelsey. Je ziet aan de ogen van Mike dat hij breekt. Hij wil dit niet, hij wil er juist achterkomen wat dit allemaal betekent, wat wij betekenen. "Ben ik duidelijk?" Ik kijk haar boos aan. "Ja, Kelsey... Maar je komt hier niet mee weg hoor." Ik loop boos weg. Hoe kan ze dit maken? Ik probeer gewoon mezelf te zijn.

POV - Mike Lamine

Ik loop huilend naar de fietsenstalling. Ik kan niet geloven wat er net is gebeurd, uit welke hoek kwam hij? Ik had dit echt niet zien aankomen.

Zodra ik thuis ben stuur ik Kevin meteen een whatsapp. "Hey, gaat het?" vraag ik.

*BLIEP*

"Nee... Het voelde zo fijn gisteren, in het bos. Ik wil gewoon meer tijd met je doorbrengen maar dit maakt het wel erg lastig." Ik moet al bijna huilen als ik het lees. Het voelde inderdaad heel erg fijn. "Kom morgen gewoon naar me toe, Kelsey kan echt niet controleren of je er bent of niet, dan kunnen we even praten enzo." Ik denk even goed na, is het het wel waard om dit risico te nemen? Maar even praten zou ons inderdaad wel goed doen. "Is goed." stuur ik droog. Ik krijg meteen een bericht terug.

"Het komt allemaal goed."