Mijn Gevoelens Voor Hem.

15.Kus Me Dan

POV - Mike Lamine

Het is nu de volgende dag en sta voor de deur van Kevin. Omdat ik heel nerveus ben, kijk ik de hele tijd om me heen. Denkend dat Kelsey me echt zou volgen, in het weekend, om erachter te komen of ik met Kevin zou afspreken of niet. Ik bel snel aan.

*DING DONG*

Ik hoor meteen iemand de trap afrennen, dat moet Kevin wel zijn. De deur gaat open en ik ben best wel klaar om hem de dikste knuffel te geven die ik ooit heb gegeven aan iemand. "Hoi! Jij moet vast Mike zijn." zegt een vrouw extreem blij. "Ja, hallo." zeg ik, een beetje in de war. "Ik ben Jeanette, de moeder van Kevin." Ze laat me binnen, "Kevin zit boven, laat maar weten of jullie iets nodig hebben. Ik knik en loop de trap op. Ik klop aan de deur waar 'Kevin's Man Cave' op staat. "Kom binnen!" schreeuwt hij. Ik doe de deur open en zie hem in zijn bed liggen, met zijn telefoon in een hand en met een zak chips in de andere. "Hey Mike..." Hij kijkt me erg geschrokken aan. "Is het al zo laat? Ik dacht dat je later kwam." Hij bloost even, wat is hij toch schattig. 'Dat maakt niks uit, we kunnen alsnog praten." Ik ga naast hem op zijn bed zitten. We kijken elkaar even aan, we ween allebei duidelijk niet wat we moeten zeggen, waar we moeten beginnen. "Laat ik maar beginnen dan." zegt hij. Kevin gaat in kleermakershouding zitten (onder zijn dekens). "Je bent echt leuk, en ik wil weten waar dit naartoe kan gaan..." zegt hij rustig, maar ik voel me nu nog maar meer onrustig. "Ik ook... Maar wat gaan we doen aan Kelsey en Jarno?" vraag ik bezorgd. "Misschien kunnen we nu inderdaad wat afstendelijk gaan doen op school, maar buiten school kunnen we echt wel met elkaar omgaan Mike. Ik weet hoe graag je dit nog even geheim wil houden." Ik kijk hem verdrietig aan, hij snapt me helemaal. Het doet me echt pijn om dit geheim te willen houden maar ik ben gewoon vreselijk bang over wat mensen gaan zeggen over ons. Hij is wel een beetje populair, maar laten we eerlijk zijn, dat kan allemaal zo weggaan hierdoor. Dan hebben we beiden niemand, zelfs Britt niet, we hebben nu gezien hoe snel ze kanten kiest. "Het spijt me Kevin, voor dit allemaal." zeg ik bezorgd. "Waarom? Ik vind jou geweldig Mike. Ja, ik zou het graag anders hebben maar het nu even niet anders, we moeten hier mee dealen en aangezien ik je nu niet kwijt wil, nu dat het net interessant wordt... Zal ik het geheim houden." Ik kom dichter bij hem zitten en kijk hem in zijn ogen aan, iets wat ik tot nu toe niet echt heb gedurft. "Kus me dan." zegt hij. Ik twijfel even, is het wel slim... Kevin ziet duidelijk dat ik twijfel en besluit zelf maar de stap te nemen, hij pakt mijn nek vast en gaat dichter naar me toe. Ik duw mijn lippen op die van hem en geniet. Dit gevoel is geweldig, net zoals gisteren in het bos, of misschien nog wel beter. Kevin gaat nu dichter bij mij zitten en duwt de deken van zich af, wat ik niet kan zien, maar kan voelen. Als we net lekker aan het zoenen zijn komt er iemand binnen.

"Wat zijn jullie aan het doen?"