Nadine Hernandez
Ilang oras na ako nakatunganga at nakatingin sa putting aparador ng kwarto ko. It's been almost a week and 4 days since nahimatay ako sa Star City. Alam na din ng parents ko tungkol sa aking 'condition' and demanded to know the person who was responsible for this, but I refused to give them the satisfaction of telling them. At hindi naging maganda ang reaction ng Papa ko.
Nung hinimatay daw ako sinugod agad ako nila Becs at France sa hospital. Natapos na din nila ang pag-checheck-up sa akin kung may mali ba sa katawan ko, but I feel fine really. Medyo nagugutom nga lng at pagod.
Becs already contacted both of my parents and are now heading here. At dahil hindi ko na kaya ang dragon sa tiyan ko.
"Becs pwede mo naman bilhan ako ng makakain, please" sabay nag puppy dog eyes
"Oo na wag kana mag puppy eyes diyan" natatawa niyang sabi at lumabas na
Sabay ng pagkalabas ni Becs ang pasok ng parents ko.
"Oh my god! Nadine are you okay?" nag-aalalang tanong ng aking ina
"I'm fine Ma" ningitian ko siya habang hawak ang kamay niya
"Thank goodness" she sighed in relief
"What happened?" Tanong ni Papa na nakasuot pa ng military uniform niya, galling ata siya sa opisina nila. And as if on cue pumasok ang doctor
"Are you Ms. Nadine's parents?" tanong niya sa magulang ko
"Yes, doctor is my baby alright?" si mama
"Yes, she's fine, medyo napagod nga lang kaya siya hinimatay" sagot ng doctor
"Pero bakit ho siya hinimatay ng ganun-ganun lang ho? Eh ang ligalig ng anak kong ito" tignan mo ito si papa kailangan ba yun sabihin sa doctor
"Actually its quite common especially for someone in her condition others include; morning sickness, frequent mood swings, medyo magiging emotional siya sa mga bagay-bagay, paglilihi –" napigil yung sinasabi nang doctor dahil nagsalita muli si papa at kinabahan ako sa mga sinasabi niya
"Wait, wait doc anong ibig mong sabihin?" nagtatakang tanong ni papa
"Your daughter is pregnant, two weeks to be exact" sagot ng doctor
Biglang nanlaki ang mata ko at parang nahihirapang huminga, humigpit yung hawak ko kay Mama at napatingin ako sa kamay naming makapatong. B-buntis ako! A-a-ako buntis! Paano nangyari ang ganito? Sure I heard some stories that it was possible but I thought it was all a joke.
"Thank you doc, pwede maiwan ninyo ho muna kami?" mahinhing ssbi ni Papa, kapag ganyan ang tono ng boses niya ibig sabihin hindi siya nasisiyahan sa resulta na ito
"Sige po" sagot ng doctor at umalis na ng kwarto ko
"Ikaw din France lumabas ka muna saglit" si papa
"Sige po" takot na sbi ni France at nagmamadaling lumabas, pinigilan pa niya si Becs pumasok na bitbit ang pagkain ko.
"How did this happen?" diin niyang sabi sa akin na nakatalikod samin ni mama
Unti unti ko nang nararamdaman ang pag-buo ng luha ko sa gilid ng mata ko
"Papa, I-I can explain..." he cut me off
"How did this happen?" bulyaw niya nung humarap siya sa akin, kita ko sa mata niya na galit na galit.
"Papa huminahon ka muna, I'm sure she has a reasonable explanation for this" sabi ni Mama

BINABASA MO ANG
Et Statis - ON HOLD
Teen FictionShe's a nobody to him and his a nobody to her. They're both strangers to one another who is just in the mode to have fun, and if ever something might happend and turns out to be something more. Well that's there problem. But what if it turns out to...