"Yehet....Byun Baekhyun ပါဆို..."
"ငါ့ကိုႏိုင္မယ္ထင္လို႔လား ပိစိရယ္....BaekBaek ေလးကို ေက်ာ္လို႔ရမယ္မ်ားထင္ေနခဲ့တာလား..."
"ေလ်ွာ့တြက္ေနတာကိုး...အခုေတာ့ ေသၿပီမလား...."
"ဟာ.......ေသၿပီ...Chanyeol ah...BaekBaek ႐ွံုးသြားၿပီ အဲ့ဘိုးေတာ္ႀကီးေၾကာင့္ အဲ့ဘိုးေတာိႀကီးလုပ္တာ အီးဟီး..."
Hotel ကိုျပနိေရာက္ကတည္းက "Yeol ah.. Ph ခဏေပး" ဆိုၿပီး
က်ြန္ေတာ့္ဖုန္းထဲ႐ွိတဲ့ လက္ငါးေခ်ာငိးမျပည့္တဲ့ဂိမ္းေတြဝင္ေဆာ့ၿပီး အသံမ်ိဳးစံုထြက္ေနတာ..ထမင္းသြားစားၾကရေအာင္ပါကေလးရယ္ ဆိုလည္းမရ နားပါေတာ့ဆိုလည္းမရ ၈ နာရီပင္ထိုးေနၿပီ...ဘယ္လိုမွေျပာမရတဲ့အဆံုး ဂိမ္း႐ွံုးပါေစ ဆိုၿပီး ကုတင္ေဘးငုတ္တုတ္ထိုင္ဆုေတာင္းေနတာအခုမွပဲ ဆုေတာင္းျပည့့္ေတာ့တယ္...အဲ့ဘိုးေတာ္ႀကီးလုပ္တာမဟုတ္ဘူးကေလးရဲ႕ ကုိယ့္ဆုေတာင္းျပည့္သြားတာလို႔သာေျပာၾကည့္ပါလား...ေခ်ာ့မရေအာင္ငိုပါလိ္မ့္မယ္...
"ကဲ ကေလးမငိုနဲ႔ေတာ့ ကေလးလညိးဗိုကိဆာေနၿပီမလား...၈နာရီလည္းခြဲၿပီကေလးရဲ႕ ကုိယ္တို႔ေအာက္ထပ္ဆငိးၿပီး ထမင္းစားရေအာင္ပါေနာ္...."
"အဲ့အၾကံေကာင္းေပမယ့္ေလ...BaekBaek ေလး လမ္းေလ်ွာက္ရမွာပ်င္းတယိ "
ငိုမဲ့မဲ့ေလးဆိုလာတဲ့စကားအဆံုး...
"ကိုယ္ေက်ာပိုးပါ့မယ္ကြာ" ဆိုၿပီး သူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးၿပီး ဒူးေထာက္လိုကိတယိ ေနာက္ေက်ာကထြက္လာတဲ့ရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြက အေပ်ာ္ေတြကို အလိုလိုကူးစက္ေစေတာ့တာပါပဲ...
စားေသာက္ခန္းက ၂၅ ထပ္ေျမာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနတာ ၄၄ ထပ္ဆိုေတာ့ ေအာက္ကိုဆငိးဖို႔ Elevator ထဲဝင္ ခလုတ္ႏွိပ္တဲ့ထိ အေကာင္း....ဘယ္တုန္းကယူလာမွန္းမသိတဲ့ေခါင္းစည္းႀကိဳးကြင္းေလးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ႏွစ္လက္မသာသာ႐ွိတဲ့ဆံပင္ေတြကိုစည္းေနေသးတာ...အထပ္ ၃၀ ေျမာက္လည္းေရာက္ေရာ....
