"အဲ့ဒါ အဲ့ေကာင္ႀကီး ကိုမတုိက္ႏိုင္လို႔ပါဆို"
"အာ~အဲ့ဒါက လြယ္ပါတယ္ ေပးကူေဆာ့ေပးမယ္"
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးလည္း
ကြၽန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ
Sehun နဲ႔ဂိမ္းေဆာ့ေနတာ ကမၻာႀကီးမွာ
သူရယ္ ဂိမ္းရယ္ Sehun ရယ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္
ထင္သလားမသိ....။
"Baekhyun ~ကေလးေရ ဗိုက္မဆာဘူးလား"
"အာ~အဲ့နားကိုမသြားနဲ႔ ႐ွံဳးလိမ့္မယ္ Sehunnie ရဲ႕"
ကဲ...ၾကည့္~ဒီေလာက္ထိပါဆို။
"Bae ေရဗိုက္မဆာဘူးလားလို႔"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ အဲ့ Power သံုး!"
"Park Baekhyun"
နာမည္အျပည့္အစံုကို ေလသံေအာင့္ေအာင့္ႏွင့္ေခၚေသာအခါမွ
ေခါင္းက ေရွ့မွာရွိေနေသာ ကြၽန္ေတာ့ဆီကို
လွမ္းၾကည့္လာၿပီး....
"ဪ~Yeol ah အခုေတာ့မဆာေသးဘူး...
ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း အဲ့ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကို ဘာကိစၥေထာ္ထားတာလဲ
မဟုတ္မွလြဲေရာ စိတ္ဆိုးသြားတာလား?!စိတ္ဆိုးလည္းခဏေစာင့္ဦးေနာ္ ဒီဂိမ္းၿပီးမွ ေခ်ာ့မယ္"
စိတ္ဆိုးတာေတာင္ သူ႔ခဏေစာင့္ရဦးမတဲ့ေလ....။
ဒီအခိုက္အတန္႔မွာ ဂိမ္းသာျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္...။
ဘာတဲ့ Mobile Legend ဆိုလား!
အဲ့ဂိမ္းတီထြင္သူကိုပဲ မေသမခ်င္း႐ိုက္သတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေတာ့တာပဲ။
"ကဲ Airport ကိုေရာက္ၿပီ
Sehun ေရာ ကေလးေရာ အဲ့ဖုန္းကိုခ်လိုက္ေတာ့
အထုတ္အပိုးေတြခ်ရဦးမယ္ ေလယာဥ္မထြက္ခင္လည္း
တစ္ခုခုဝင္စားဦးမွာမို႔ အဲ့ဖုန္းႏွစ္လံုးလံုးကို ခ်လိုက္ၾကေတာ့"
နည္းနည္းေလး အမိန္႔ဆန္ဆန္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္
ဖုန္းကိုမ်က္လံုးနဲ႔မခြာေသးပဲ
"ခဏေလးပဲ Yeol ခဏပဲ!Victory ဆိုတဲ့အသံေလး ၾကားရေတာ့မွာ ခဏပဲေနာ္"
"ေတာ္ၿပီ ကေလး~Victory ပဲျဖစ္ျဖစ္ Victoria ပဲျဖစ္ျဖစ္
အခုသြားမယ္ ခ်ေတာ့~
Driver Lee ေရာ စားၿပီးမွသာ အိမ္ျပန္လိုက္ေတာ့!"
