MAFYA LEYDİSİ

Mafia Leydisi *7* Hızlı Yaşıyorum

"Kel sana git dedim !" Hala başımda beni uyandırmak için duran Kel'e.

"Geç kalkan yol alamaz." Dedi bana. Erken kalkan yol alır değil miydi o cümle ya.

"Bu kadar erken de olmaz Kel saat 7.00 ya." Dedim kafamı yastığa daha iyi yerleştirip. "Hem sen utanmıyor musun bir genç kızın odasına girmeye." Diye de kızdım.

"Ulan kaç kere çaldım kapıyı sonunda kaçtı bu deyip mecbur girdim içeri. Ya kalkarsın ya da ben yapacağımı bilirim." Dedi sonunda deliren Kel.

"Ne ara böyle samimi olduk Nabi." Dedim.

"Dün."

Tamam oyalayacak başka sözüm yoktu, tehdidi de duymuştum. Şimdi gönül rahatlığıyla uyanabilirdim.

"Tamam kalktım, sen de çık artık." Dedim gözümü açıp. Bir an bocalasa da sonunda kapıya yöneldi.

Derin bir of çektim. Yazınca pek derin olmadı ama çok derindi. Kalkıp banyoda elime yüzüme su çaldım. Saçımı elimle birkaç hareketle toplayıp dolaba baktım. Elbiseler çoğunlukta olsa da birkaç pantolon falan vardı ama ben göbeğimi sonuna kadar içime çeksem bile giremezdim bunlara. El mecbur dünkü kıyafetlerle indim aşağı.

"Wowowooo Nabi abi bu sofra ne böyle misafir mi var ?" Aslında asıl sorun şuydu ben oturduğum yerden nasıl masanın ortasında olan tabaklardaki yiyeceklerden yiyecektim. Neyse bulurdum bir yol.

"Ben tabağını hazırladım." Dedi Kel. Her şeyden biraz vardı. Biraz. BİRAZ.

"Sen zahmet etme onu ye, ben hazırlarım." Dedim mecburen. O kadar şeyle doymamı beklemeyin benden.

"Buyur başla Ekim." Dedi sertçe.

Bu adam benim hem korumam hem Yaşam Kel'im olmalıydı. Yaşam koçu da kim. Oturdum artık başlayacaktım ama ekmek yoktu.

"Nabi abi, ekmek ?"

"Yasak." Dedi ve hayatımdan on sene çaldı.

"Ney ? Ben bununla ömrümü sürdüremem Nabi abi gücümü toplamam lazım ya." Dedim çaresizce. Ekmeğime de göz dikmişti.

"Üzgünüm leydi ama okul yaklaşıyor. Ne kadar erken korunma derslerine başlarsak o kadar iyi."

"Nabi abi başınızdaki adam nasıl öldü ?"

"Silahla."

"Yakınları ?"

"Silahlı saldırıyla."

"E o zaman beni silahtan korumayacaksa neden yakın dövüş çalışıyorum ?"

"Dövmek için."

"E siz varsınız ya, söylerim döversiniz."

"Bizimle olmaz, sen korkutacak, sen dövecek, sen haraç alacaksın. Düşmanlarına korku salacak, dostlarına güven vereceksin."

"Sonra düşmanlarım beni kurşunlayacak."

"Bunun yanında istediğin okulda okuyabilir, istediğin her şeyi satın alabilir, bazı zamanlarda istediğin her yere gidebilirsin. Uygun kiloda istediğini yeyip içebilirsin bile."

"Yine de bu hayatıma değmez." Dedim. Her an korkuyla yaşayacaktım.

"Ehehe." Diye güldü Kel.

"Komik mi ?" Dedim baygın bakışlar atarak.

"Biz boşuna mı koruma oluyoruz ?" Dedi. Haklıydı, istese patronu ölünce yerine geçerdi ama o beni bulmuştu. Şerefsiz Kel.

"Kovarım seni gülme." Dedim. Ben Ekim Karan'ım olum. Bana yanlışı yapan bedelini öteki tarafta öder.