Vurgun boyxboy

XXXIV

P.S. Karan'ı seven hiç insan yok mu ya?
Yada şöyle soralım, en çok sevdiğiniz karakter kim?

Atlas

"Ailen?"diye sormuştum yutkunarak.Bu konularda ikimiz de hiç konuşmamıştık.

"Annem, ailem ve birde sen."

Haline ne yapacağımı bilmeden baktım.Geriye çekildi.Omzunu başıma yasladı.

"Karan, elin?"

"Şu an değil.Belki daha sonra.Yanımda kalmana ihtiyacım var."

Elletteki onu dinlemedim.Ayağa kalktım.Hızlıca etrafa göz gezdirerek temiz bir bez buldum.

Ayaklarının ucuna eğilerek kanlar içinde kalmış avucuna bezi bastırdım.Sonra ise eski yerime yani onun yanına oturdum.

Omzu tekrardan kavamda yerini aldı.Bez ile sarılmış elini ise avucumun arasına aldım.Birini yaralarına kadar seveceğim hiç aklıma gelmemişti.

"Ne oldu?"

Yutkundu.

"Birazdan yanına gitmem gerekecek."

"Bende geleceğim."

Kafasını yanımdan azacık uzaklaştırarak omuzla öpücük kondurdu.Sonra tıpkı bir bebek gibi tekrar yerini aldı.

"Gelmene gerek yok, aramızdaki-"

"Yaralısın ve birine ihtiyacın var."

Gözlerime baktı.

"O biri sen misin?"

"O biri her zaman ben olacağım."

Bir şeye kırıktı ama gülümsedi.

Gülümsedi, gülümsedim.

Elini tuttum.

"Fakat önce hastaneye gitmemiz lazım."

Bez kanlar içinde kalmıştı.İçim acıdı.Elinin üzerini öptüm, her zerresine kadar.

Sonra bana baktı ve ayağa kalktı.Yorgundu.Ona ilgiyle bakan gözlerimi tekrardan kendine hapsetti.

Sonra ise dudağıma ufak bir öpücük kondurdu.

"Çözeceğiz."

"Ne olduğunu bilmiyorum ama çözeceğiz."(Sanırım şu an okuyucular da böyle)

Böylece yavaş adımlarla birbirimize yaslanarak kapıdan yüklendiğimiz eşyalarla yavaşça çıktık.