the demon alpha (Voltooid)

Hoofdstuk 18

Pov Claire:

Ik word wakker in mijn eigen bed. Ryan heeft me stevig vast. En dan ook echt stevig, ik kan dus gewoon niet bewegen. Ik probeer me iets te bewegen, maar daardoor houd Ryan me alleen maar steviger vast. Ik zucht diep en daarna begin ik maar lomp te doen. Ik probeer me zo hard als ik kan uit Ryans armen te trekken. Na zo'n tien minuten ben ik nog niks opgeschoten. Oke, nou heeft ie pech. Ik trap hem zo hard als ik kan in zijn mannelijke gedeelte. Meteen opent hij zijn ogen en laat hij me los. Ik draai me om, zodat ik zijn gezicht kan zien. Door het vreemde gezicht dat hij trekt, moet ik zo hard lachen, dat ik uit bed val. Nou is het Ryan die lacht. Ik klim weer het bed op en duw hem er uit. Daarna trek ik de deken weer over me heen en sluit mijn ogen. Ik hoor Ryan op de grond zuchten. Ik hoor ook de deur open gaan. Zach (de beta van Ryan. Laat even in de  comments weten of hij een andere naam had, ik weet het namelijk niet meer) komt binnen. Hij kijkt me vragend aan met zo'n blik van "waar is Ryan in Gods naam nou weer gebleven". Ik begin keihard te lachen, aangezien Ryan naast het bed op de grond ligt. Opeens word ik vastgepakt en van het bed af getrokken. Van schrik begin ik te gillen en rond te spartelen. Niet veel later plof ik op iemand. Ik hoor een zachte kreun. Als ik me omdraai kijk ik recht in Ryans gezicht. Zijn gezicht staat pijnlijk. Hij pakt mijn polsen vast en draait zich zo dat hij boven me hangt. Hij houd zijn hand op mijn mond zodat ik niet kan gillen. Ik probeer onder hem uit te komen, maar hij is te sterk. Ik kijk in zijn ogen. Echt, ik verdrink erin, zo mooi zijn ze. Hij bekijkt mijn gezicht aandachtig en drukt dan opeens zijn lippen op die van mij. Er gaan nu zo veel tintelingen door me heen. Voor ik het weet ben ik de controle verloren aan Hailey. Ook Ryans ogen zijn goud, als teken dat zijn wolf het overgenomen heeft. Normaal zou ik uit alle macht de controle terug proberen te pakken, maar dit keer niet. Ryan tilt me op en legt me op bed. Hij trekt mijn shirt over mijn hoofd uit. Ik trek ondertussen mijn pyjama broek uit. Hij trekt zijn eigen broek uit. Ik staar naar zijn sixpack, hij is echt zo knap. Opeens hoor ik gekuch uit de deuropening komen. "Zouden jullie dat willen bewaren voor een andere keer, ik heb Ryan nu even nodig. En doe dat de volgende keer als ik er niet bij ben alsjeblieft" In de deuropening staat Zach. Hij grijnst en draait zich daarna om en loopt de kamer uit. Ryan en ik hebben ondertussen allebei de controle weer terug. Waarom moest hij het zo nodig weer verpesten zeurt Hailey in mijn hoofd. Ik moet onbewust glimlachen. Ryan heeft zich ondertussen aangekleed. Hij loopt naar me toe en geeft me nog snel een kus op mijn mond. Daarna loopt hij de kamer uit. Ik blijf in bed liggen en staar naar het plafon. Na een tijdje ben ik het zat en besluit ik maar op te staan. Als ik me aangekleed heb en naar beneden loop, rent er iemand tegen me op. Ik val op de grond. Ik blijf er even liggen met mijn ogen dicht en zucht diep. Waarom moet dit mij altijd overkomen? Als ik opkijk zie ik Zach staan. "oh, daar ben je, ik moest je van Ryan komen halen" zegt hij droog. Ik kijk hem verveeld aan. "En daarvoor moest je me omver duwen?" "Ja" is zijn korte antwoord. Ik zucht en loop dan achter hem aan. We lopen  naar buiten richting de kerkers. Daar aangekomen zie ik Ryan staan kijken naar een cel. Als ik zie wie er in zit, moet ik bijna huilen van geluk. 

Echt zo sorry dat ik zo lang niet geuploaded heb. Ik had het nogal druk met school door mijn sector werkstuk. Hopelijk vind je het boek nog steeds leuk. Ik ben echt blij met het aantal lezers. Laat vooral in de comments weten wat je er van vind.

Veel plezier met verder lezen. 

Groetjes zaza_1007