the demon alpha (Voltooid)

Hoofdstuk 13

Pov Claire:

Ik zit nog steeds in de boom te huilen. Alles komt er uit van de afgelopen paar uur. Na een half uurtje spring ik uit de boom. Ik begin maar een beetje rond te lopen. Ik voel me bekeken. Ik voel de adrenaline in mijn lichaam stromen. Dan kraakt er een tak in de bosjes. Ik twijfel niet en ren er op af en spring de struiken in. Ik beland bovenop iemand. Ik pak diegene vast en duw hem/haar tegen de grond. Als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik dat het Ryan is. Ik blijf boven op hem zitten en blijf hem vast houden. Ik gebruik deze kans om hem eens goed terug te pakken. Dan ziet en voelt hij gelijk wat ik voel. Ik bal mijn hand tot een vuist en sla hard in zijn gezicht. Hij schrikt. Hij probeert me tegen te houden, maar ik ga gewoon door. Ik bewerk ook de rest van zijn lichaam. Hij kijkt me verbaasd aan. Ik merk dat het geen nut heeft om hem te slaan. Daarom sla ik hem nog een keer zo hard als ik kan in zijn gezicht en ga dan van hem af. Ik ren weg richting het huis. Daar ren ik naar boven en sluit me op in de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Daarna sla ik keihard met mijn vuist op de spiegel. Die breekt in kleine stukjes. Ik kijk naar mijn hand. Er zitten allemaal kleine wondjes in. Ik laat het maar voor wat het is en ga op de wc deksel zitten. Ondertussen staat Ryan aan de andere kant van de deur tegen me te schreeuwen. "Als je die deur niet open doet voordat ik klaar ben met tellen, dan schop ik de deur in!" Ik kijk bang naar de deur, maar maak hem niet open. Ryan klinkt echt woest. Ik heb gehoord dat als hij zo doet het niet uit maakt wie je bent, hij vermoord je. "Een, Twee, Drie!" Schreeuwt Ryan voordat hij de deur inschopt. Ik spring bang op en ga in een verdedigingshouding staan. Ryan komt binnen en kijkt verbaasd naar de grote zooi op de badkamer. Hij kijkt vooral naar de spiegel. Hij loopt op me af, maar ik loop achteruit. Na een paar stappen sta ik met mijn rug tegen de muur. Ryan staat voor me. Ik durf hem niet aan te kijken, dus kijk ik maar naar de muur aan mijn rechter kant. Ryan pakt mijn gezicht vast en draait mijn hoofd naar hem toe. Er is verdriet in zijn ogen te zien. Hij moet moeite doen om niet te gaan huilen. OMG, DE grote alfa Ryan moet gewoon huilen! Ik kan het niet geloven. Hij pakt me vast en knuffelt me. Ik blijf een beetje ongemakkelijk staan, bang om het bloed wat aan mijn hand zit aan zijn shirt af te vegen. Dus sla ik mijn niet gewonde hand maar om hem heen. Ik voel hoe hij huilt. Mijn shirt wordt steeds natter. Na een paar minuten kijkt hij mij aan. Ik ga per ongeluk met mijn bebloede hand over zijn shirt heen waardoor en een rode veeg op zit. Hij kijkt naar zijn shirt en kijkt daarna mij bezorgt aan. Ik glip langs hem heen de slaapkamer in. Ryan komt me achterna. Voordat ik de deur kan bereiken en naar buiten kan rennen grijpt Ryan me vast bij mijn heupen. Door de plotselinge kracht val ik achterover op mijn rug. Ryan kijkt mij verbaasd aan. Als ik weer overeind kom, wankel ik een beetje. Oke, misschien ben ik iets te lang in mijn wolfvorm gebleven de afgelopen dagen. Ryan kijkt me vragend aan. Ik kleed me voor zijn neus uit en verander in mijn wolf. Zo, dit voelt beter. Ryan kijkt me nu nog verbaasder aan. Ik wil naar het bed toe lopen, als hij weer weer me komt staan. "Jij komt dat bed niet op met die vieze vacht van je". Ik zucht geïrriteerd. Waarom moet hij nou zo moeilijk doen. Dan ga ik maar gewoon hier op de grond liggen. Ook goed. Ligt ook niet verkeerd met dat zachte tapijt. Ryan is ondertussen weg. Dan bedenk ik me iets, zo lig ik wel heel erg open. Ik kruip onder het bed en rol me op. Als ik mijn ogen sluit, slaap ik zo.  

Pov Ryan:

Ik was even de kamer uitgelopen om wat spullen te pakken voor Claire. Als ik weer boven kom, is ze weg. Of in ieder geval, ik zie haar niet meer. Haar geur hangt duidelijk hier nog wel. Dus moet ze hier ergens zijn. Na een paar minuten zoeken heb ik haar nog steeds niet gevonden. Ik roep Lisanne. "Weet jij misschien waar Claire is?" vraag ik haar als ze er eenmaal is. "Heb je misschien al onder het bed gekeken?" zegt ze proberend serieus te klinken. Het mislukt haar een beetje. Je kan duidelijk zien dat ze haar lach probeert in te houden. Ik buk om onder het bed te kijken. En ja hoor, daar licht een grijze wolf. Vredig opgekruld te slapen. Ik besluit haar daar maar te laten liggen. "Als je me zoekt, ik ben bezig met wat zaken in mijn kantoor. Je weet dus waar je me kan vinden als er iets is. Je mag me altijd storen, groetjes Ryan" schrijf ik op een klein papiertje en leg het op het bed zodat ze het zeker zou vinden. Ik hoop maar dat ze me komt storen, want ik wil nu het liefste de hele dag bij haar zijn.