the demon alpha (Voltooid)

Hoofdstuk 14

Pov Claire:

Als ik weer wakker word, kruip ik onder het bed uit en loop naar de kledingkast. Daar verander ik en kleed me aan. Als ik de kamer weer in loop, zie ik een briefje op bed liggen. Ik lees het en er komt al gelijk een glimlach op mijn gezicht. Zo te zien is Ryan niet echt een romanticus. Ik zie het al helemaal voor me hoe hij dit briefje heeft geschreven. Waarschijnlijk heeft hij zich 10 minuten lopen afvragen hoe hij nou moest afsluiten. En uiteindelijk klinkt het ook nog eens heel erg droog. Ik loop de kamer uit en ga in de woonkamer tv zitten kijken. Na 5 minuten komt Lisanne naaste me zitten. "Heb je het briefje gelezen?" vraagt ze glimlachend. "Jup, het klonk alleen wel een beetje droog" zeg ik er lachend achteraan. De uren die daarop volgen hebben we het over echt heel veel. En hebben we ook super vaak de slappe lach. Na een tijdje begint Lisanne me zelfs te kietelen waardoor ik zo hard moet gillen, dat ze het waarschijnlijk in de hele roedel hebben gehoord. Ik begin af te tellen. "3-2-1" en ja hoor, daar staat Ryan in de deuropening. Zijn ogen staan erg bezorgt. Ik loop naar hem toe en knuffel hem. Hij verstijft eerst, maar knuffelt me dan terug. Bij zijn aanraking gaan er gelijk allemaal tintelingen door mijn hele lichaam heen. Zo blijven we een tijdje staan. Ik geniet er echt van, maar dan laat Ryan me los. Ik kijk omhoog en zie aan zijn gezicht dat hij ergens van geschrokken is. Hij staart naar buiten. Ik volg zijn blik en zie allemaal vechtende wolven. Het ziet er vreselijk uit. Ryan laat me los. "Ga naar de schuilkelders!" schreeuwt hij naar Lisanne en mij. Meteen daarna rent hij via de voordeur naar buiten. Ik en Lisanne rennen naar de schuilkelders. Buiten horen we veel harde geluiden. Vooral gebrul van wolven. Bij de schuilkelder staan twee wachters. Als ze ons zien, gaan ze aan de kant en laten ons binnen. Binnen zitten al alle vrouwen en kinderen. Het is niet heel erg groot, dus iedereen zit dicht op elkaar. Er komt een meisje naar me toe gelopen. "Wie ben jij?" vraagt ze fluisterend. Ik ga op mijn knieën voor haar zitten. "Ik ben Claire, de mate van Ryan" antwoord ik. "Dan ben jij dus de luna" zegt ze nu minder verlegen. Voordat ik het weet springt ze bij me op schoot waardoor ik omval. Ze ligt nu bovenop me. Ik sla mijn armen om haar heen en knuffel haar. Zo blijven we een tijdje liggen. Als ik naar haar gezichtje kijk, zijn haar ogen gesloten en slaapt ze. Heel voorzichtig ga ik rechtop zitten en leg haar bij me op schoot. Ik weet niet wie haar ouders zijn, dus laat ik haar maar bij me liggen. Ze ligt zo te zien erg lekker. Ik til haar op en ga op zoek naar de ouders. "Wie zijn de ouders van dit meisje?" vraag ik voorzichtig. Eerst reageert er niemand. Dan hoor ik heel zacht ergens in de hoek een "het is mijn dochter". Ik draai me in de richting van het geluid. Daar zit een vrouw in een hoekje. Ik loop naar haar toe en geef haar het kind. Ze glimlacht voorzichtig naar me. Ik ga naast de vrouw zitten. "Gaat het wel?" vraag ik voorzichtig. Ze knikte. "Wie bent u eigenlijk?" Vraagt ze. "Ik ben de mate van Ryan" antwoord ik. Ze kijkt me met grote ogen aan. "U bent dus de nieuwe Luna van deze roedel?" Ik begin te blozen. Ik denk er nu pas aan dat dat inderdaad het geval is. Nog niet aan gedacht. Iedereen kijkt naar me. Allemaal glim lachen ze en lijken ze heel erg blij. Plotseling word de deur opengesmeten. In de deuropening staat een groep mannen. Ze hebben allemaal een duivelse lach op hun gezicht. "We hebben de hoofdprijs gevonden!" Roept er eentje naar buiten. Iedereen kijkt bang naar mij. Ik sta voorzichtig op. "Je blijft van iedereen af!" grom ik naar de man. Hierdoor word zijn grijs alleen maar groter. "Zo zo, dus we hebben de luna te pakken" grijnst hij. Hij knikt naar twee andere mannen die meteen op me af lopen. Allebei nemen pakken ze me vast. Ik stribbel hevig tegen, maar ze zijn gewoon te sterk. Ze slepen me mee de schuilkelder uit. Achter me sluiten ze de deur en gaan er twee mensen voor staan. Ik begin nog heviger tegen te stribbelen, maar het heeft gewoon geen nut. 

Als we op het plein zijn, zie ik allemaal vechtende wolven. De mannen gooien me op de grond. Nog voordat ik kan op staan beginnen ze me in elkaar te trappen. Ik zie Ryan vechten met een andere wolf. Ik probeer niet te gillen, maar als iemand in mijn rug trapt, kan ik niet anders. Ik hoor botten kraken en het doet gewoon ongelooflijk veel pijn. Ik schreeuw. Hierdoor trek ik Ryans aandacht. Hij rent op de mannen af. Die rennen meteen weg. Als Ryan mij ziet liggen, zie ik de woede in zijn ogen. Hij draait zich verdedigend om. Hij verdedigt me met zijn leven. Niet dat hij gewond raakt ofzo, hij is gewoon te sterk voor de andere wolven. Een lange brul geeft aan dat de vijand zich terug trekt. Als alle vijandige wolven weg zijn, verandert Ryan. Hij trekt snel een joggingsbroek aan en knielt dan bij me neer. Ik probeer te glimlachen, maar het lukt niet. Het doet te veel pijn. Voorzichtig tilt Ryan me op. Maar hoe voorzichtig hij ook doet, het doet toch te veel pijn. Meteen begin ik weer te schreeuwen. Ryan legt me weer op de grond. Ondertussen komt er een packdokter aanrennen. Ze draait me voorzichtig op mijn buik. Ik kreun zachtjes om te zorgen dat Ryan het niet hoort. Maar dat mislukt een beetje aangezien hij zijn weerwolven gehoor gebruikt. De dokter begint op verschillende plekken in mijn rug de duwen. Op een plek schreeuw ik het bijna uit. Ze knikt. "Je hebt een gebroken rug, ik bel een ambulance" . Niet veel later komt er een ambulance aan geracet. Ondertussen steekt de arts een naald in mijn been. Daarna krijg ik niet veel meer mee. Waarschijnlijk door de verdoving die in de spuit zat. Ik voel nog wel dat ik op een brancart word gelegd en dat Ryan mijn hand vast heeft. Daarna word alles zwart. 

Sorry sorry sorry dat ik zo lang niet geuploaded heb. Ik had namelijk totaal geen inspiratie en ik was ook nog eens super druk met de eerste weken van school. Ook moest ik voor het eerst werken bij McDonalds en zo. De eerste weken van school waren namelijk nogal verwarrend omdat het rooster een grote puinzooi was. Ik had bijvoorbeeld economie en natuurkunde allebei het derde uur op dezelfde dag. Nu klopt het inmiddels, dus had ik ook weer tijd om te schrijven. Mijn inspiratie was ook nog eens voor een lange tijd een beetje weinig. Dus nogmaals sorry dat ik zo lang niet geuploaded heb. Hoop wel dat je het boek leuk vind!!!!