Ματωμένο Ρόδο

Αλεξάντερ

Τα είχα κάνει θάλασσα. Ή μάλλον, τα είχα κάνει σκατά.

Μα τι περίμενα, πως με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και ένα δείπνο θα με συγχωρούσε; Την είχα τρομάξει, την είχα φοβίσει τόσο πολύ που ήμουν σίγουρος πως δεν ήθελε να με ξαναδεί. Όσες φορές και αν έβαζα τα λουλούδια στο δωμάτιο της, εκείνη άλλες τόσες θα τα πετούσε έξω, σαν να μην σήμαιναν τίποτα για αυτήν. Μήπως όμως σήμαιναν;

Δεν μπορούσα να ξέρω. Το μόνο που γνώριζα ήταν πως τα είχα κάνει μαντάρα. Παντελώς. Ήθελα να της ζητήσω συγγνώμη, να εξιλεωθώ για την πράξη μου και δεν με άφηνε. Μα τι λέω; Και εγώ στην θέση της το ίδιο θα έκανα.

Γύρισα στο σπίτι μου αποκαρδιωμένος. Είχα μάθει τα πάντα για την ζωή της, δεν ήξερα όμως τίποτα για τον χαρακτήρα της. Ήθελα τόσο πολύ να την ξαναδώ, έστω για μερικά λεπτά, να της πω συγνώμη. Το είχα μετανιώσει. Είχα μετανιώσει για το φέρσιμο μου. Δεν έφταιξε εκείνη, αν εγώ είχα προηγούμενα με τον Σεμπάστιαν. Η Ερίσα δεν γνώριζε τίποτα. Η Ερίσα δεν ήταν σαν την...

Τίναξα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας να βγάλω το όνομα της γυναίκας που είχε σημαδέψει την ζωή μου, έξω από αυτό. Το παρελθόν μου είχε επιστρέψει για να με στοιχειώσει, εγώ όμως δεν θα το άφηνα. Ότι έγινε, έγινε. Ήταν καιρός να προχωρήσω παρακάτω.

Χτύπησα το κουδούνι υπηρεσίας και η Ζόι, η οικονόμος μας, εμφανίστηκε στο δωμάτιο μου, μερικά λεπτά αργότερα.

«Θα θέλατε κάτι μικρέ κύριε;»

«Είναι όλα έτοιμα για αύριο;»

Την είδα να αμφιταλαντεύεται για το αν έπρεπε να μου απαντήσει η όχι.

«Η δεσποινίς Μπλατ έστειλε την απάντηση της πριν λίγο. Λυπάται πολύ αλλά δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί στο δείπνο» είπε τελικά.

Αισθάνθηκα οργή να φουντώνει μέσα μου. Ήταν πολύ πεισματάρα. Η Ζόι το πρόσεξε αλλά δεν μίλησε. Πήρα μερικές βαθιές ανάσες για να ξαναβρώ τον εαυτό μου.

«Θέλω να ετοιμάσετε ότι σας είπα. Είμαι σίγουρος πως μέχρι αύριο η δεσποινίδα Μπλατ θα αλλάξει γνώμη. Στείλε τον Τόμας να την πάρει στις τρεις. Πες του να επιμείνει. Αν χρειαστεί, ας την φέρει σηκωτή»

Η Ζόι γέλασε.

«Δεν νομίζω ότι αυτό θα ήταν συνετό μικρέ κύριε. Οι γονείς της θα θυμώσουν σίγουρα με την άπρεπη συμπεριφορά. Ξέρετε ότι ο πατέρας σας διατηρεί άριστες φιλικές σχέσεις με τον κύριο Μπλατ»

«Πίστεψε με, δεν θα φτάσει ως εκεί. Θα αναγκαστεί να έρθει. Της οφείλω μια συγνώμη και δεν θα ησυχάσει αν δεν την πάρει»

«Χρειάζεστε κάτι άλλο;»

«Όχι, σε ευχαριστώ. Μπορείς να πηγαίνεις»

«Όπως επιθυμείτε»

Η Ζόι έφυγε με τα απαλά βήματα της να αντηχούν στις σκάλες. Κάθισα στο κρεβάτι και ξεφύσησα. Μπορεί η Ερίσα να ήταν ξεροκέφαλη, εγώ όμως ήμουν περισσότερο. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα τον καφέ φάκελο με τα στοιχεία της. Τον άνοιξα και κοίταξα την φωτογραφία της. Χάιδεψα το όμορφο, χαμογελαστό πρόσωπο της, με τον αντίχειρα μου.

«Θα σε κερδίσω Ερίσα Καρμίρ Μπλατ. Θα σε κερδίσω»