My Love From 70's

Chapter 1 - Party

G/N: Hi Angels! Got to check some errors here. It's still unedited. But I think you will like Sophia Ris if you're bitter in love or maybe a man hater. I'm sure makaka relate kayo sa mga hugot niya. XD

NOT YET EDITED SINCE 2018 😅

***

Chapter 1

Sofia Ris POV

Ano ba ang meron sa pag-ibig at kung bakit halos lahat nababaliw para lang makamtan ito? Pinagmasdan ko ang mga iba't-ibang kulay na patay sinding ilaw sa paligid at ang saliw ng nakaka-aliw na tugtogin.

This is life for me. Party all night and day.

Muli kong tiningnan ang aking kaibigan na bigo na naman sa ikatlong pagkakataon. Pero mas mukhang malala pa ata ito ngayon.

She looks so devastated crying like a pig begging for her life. Halos mamamatay na siya sa kakaiyak dahil lang sa gagong lalaking 'yon na ipinagpalit siya sa mas maganda at sexy na kaklase namin sa history.

Seriously? What's wrong with men?

Mukha at katawan nalang ba ang nakikita nila sa babae? Kaya ayokong makipag-relasyon eh. I despised all of them and even my dad na sumama sa ibang babae.

Curse all of them to death!

Why can't they be contented with one woman?

Kaya ayokong maniwala sa pag-ibig eh.

Men are bedlam that brings heartaches to women.

Having a relationship and loving someone is like pointing a gun in your heart. In just one click.. you are dead.

And I tell you, you are just giving them a permission to hurt you big time.

That is the reason why I need to protect my heart.

Minsan naiisip ko kung bakit ba tayo nagmamahal kung masasaktan lang naman tayo? What is the use of it? Diba dapat nagmamahal tayo para sumaya at hindi para malungkot?

I love my mom so much. Hindi ko lang talaga maatim na nakikita at naririnig siyang umiiyak gabi-gabi kaya mas pinipili ko nalang mag-party sa labas. Makipag-inoman at mag party kasama ang barkada.

I only go out to party and have fun. This is what happiness means to me.

I am still at my normal state kahit kanina pa ako umiinom ng Jack Daniels. Ang sarap talagang magpakasaya kasama si JD.

Pero napapailing na naman ako ng tinitingnan ang kaibigan kong si Rihanna na walang tigil parin sa kakaiyak. Simula ng dumating kami dito ganyan na siya. Nakakarindi siyang pakinggan sa totoo lang.

"I already told you that Brian is not good for you, Ri. He is a big time jerk! Why can't you live without men, huh? You are so hard headed and too stubborn not to listen! Papaano ba kita naging kaibigan? Look at yourself, you look so stupid crying over for a guy who only wants you in bed! That is so crazy! You are crazy. Damn it!" Gigil kong sabi sa kanya.

Nilingon niya ako.

Yung mukha niya, bakas talaga ng sobrang pagkabigo. Walang tigil na tumutulo ang luha niya. Hindi ko tuloy mapigilang apangiwi ako.

See? That's what you get from loving too much. Stupid love sick face. Duh.

"Are you really my friend, Ris?" nakanguso niyang sabi. "Ang sakit mo talagang magsalita. Hindi ka talaga marunong mag comfort ng mga malulungkot. Hindi tayo bati ngayon." 

I'm also sad, Rihanna.

Totoong malungkot din ako. Hindi ko lang pinapakita 'yon. Ayoko lang makita nila ang weak side ko. Hindi yun ang image ko sa kanilang lahat.