Thirteenth Day...
Last night was a big question for me. Hindi ako halos naka tulog ng maayos kaka-isip sa kung anong ibig sabihin ni Seb dun sa mga pag-hingi niya ng 'sorry' sakin.
"I don't know either.. I just feel like I need to say sorry.."
"I love you Ashley.. I never stopped loving you and I will never stop.."
"But I don't deserve your love.."
"Ugh!" Ibinaon ko ang mukha ko sa unan ko sa sobrang inis. "I don't understand! Why the hell is he talking that way?" Napa-upo naman ako agad ng maisip ang isang maaring dahilan. "Aalis din kaya siya? Is that why he kept saying, 'kahit pansamantala lang'? Dahil aalis din siya?"
Nung una si Mommy. Well, umuuwi naman si Mommy pero hindi siya nagtatagal dito sa bansa. Pangalawa si John Rey. Bigla na lang siyang nawala. Para siyang hangin na dumaan lang para magparamdam. And then now? Si Seb. Why does everyone keep on leaving me? Bakit kailangang temporary lang ang happiness ko? Hindi ko ba deserve ang pang-matagalang kasiyahan?
"Ugh! Im not even sure kung aalis siya or what! Tska, last year na namin ng college, hindi pwedeng umalis na lang siya bigla.."
Pansamantala.. Hindi nga naman sigurado kung kami talaga in the end. Tama. He only said that because he's not also sure of the future.
Yes. Hindi lang siya sigurado pero hindi siya aalis. He won't.
--
Fourteenth Day...
"Bebs! What do you think about this?" Pinakita niya sakin yung suot niyang dress. Kulay itim na tube at may burdang red roses.
"San mo naman gagamitin yan?"
"Duh! Syempre bukas after pageant!"
Tinignan ko pa siya ulit tska binalik sa pinapa nuod ko ang atensyon ko. "Maganda naman."
"Really? Maganda sakin?" Sabe pa niya tska umikot.
"Maganda yung dress.."
"Right! Yung dress!" Tska siya padabog na bumalik sa kwarto niya.
Bukas na nga pala yung anniversary ng M.U. May magaganap din palang MU Night paka tapos ng pageant.
I sighed. Ba't hanggang ngayon wala pa din yung gown na pina gawa ko nung Sunday?
"Hindi ba kayo pupunta ng university?" Si Sarah. Naka-bihis na siyang pambahay.
"Kayo ba hindi?" Umiling siya. "Why?"
"Well, I told Andrei na mag-stay na lang muna ako dito sa bahay, you know, para madaming energy for tomorrow."
Tumango na lang ako. Daming arte, mapa-pagod din naman siya bukas.
"So hindi ka din manunuod bukas ng pageant?" I asked.
"Hindi din. Don't tell me, manunuod ka?"
I nod. "Kailangan."
Simula nung mag-college ako, hindi man ako um-attend ng monthlong celebration, kailangan ko pa din um-attend sa mismong araw ng anniversary ng university. Bukod sa MU Night, isa din ako sa mga nagju-judge sa mga candidates ng pageant.
"Eh hindi nga kayo pupuntang university ngayon?"
"Seb didn't call naman, so I guess, hindi din?"
Dalawang araw na nga siyang hindi tuma-tawag or nagte-text and I wonder why. Hindi ko naman alam kung saan siya naka-tira, kaya kahit gustuhin ko man siyang puntahan, hindi ko magawa.
