geçen sene 17 haziran'da intihar ettim.
hepimiz ama istisnasız hepimiz merak ederiz... güneşin sıcağını, rüzgarın serinliğini, denizin üzerine düşen bulutların gölgesini bir daha yaşayabilecek miyiz?
açıkcası kendimi öldürdüğüm gün aslında o k...
Cenazemdeki kalabalık artık dağılmış olmalıydı. Ben de Müge'yi bekliyordum onun odasında.
Bence bana gerçekten değer veriyordu. Odasına gelecek, kapısını kilitleyecek ve kafasını yastığa basıp hıçkırıkları duyulmasın diye saatlerce ağlayacaktı evet böyle olmalıydı.
Kapının açılma sesi geldi. Daha sonra gülüşmeler. Hayır yanlış duyuyorum umarım. Odaya erkek arkadaşıyla öpüşerek girdiler. Çocuk yanımda Müge'yi soyuyor ben ise boş ve şaşkın gözlerle olanları izliyorum. ulan bugün benim cenazeme katıldın biraz bekleseydin en azından diyorum içimden. Gerçi dışımdan da desem duymaz.
Tüm bunlar olurken çocuk Müge'yi soyuyor, Müge çocuğun boynunu ısırıyor. Ben ise 3 yıl boyunca takıntı yaptığım kızın gerçekliğini görüyorum en çıplak haliyle. not; çıplak mecazi değil. gerçekten soyundular.
Bundan sonrası özel hayatın ihlaline girer dedim ve kalbim daha fazla zarar görmeden odadan çıktım. Salonlarına geçtim. Televizyonu açtım, dolaplarından nutella ve cips alıp 3'lü koltuklarına yayıldım. Bu arada sevişme seslerini duymamak için salonun kapısını da kapattım.
Bunları hak etmedim bence. Bir kaç saat önce cenazeme katılmış kıza who s your daddy dememeleri lazımdı. Olan oluyordu.
Bir süre sonra sesleri kesildi. Sanırım çocuğun erken gelme sorunu vardı. Bu biraz mutlu etti beni. Niye bilmiyorum.
Daha sonra çocuk üzerini giyinip evden çıktı.
Müge de televizyonu açık unuttuğunu zannederek gelip kapattı. ee takip ediyordum programı deyip tekrar açtım. Tekrar kapadı. Biraz korkmuştu daha fazla korkutmamak için tekrar onu izledim.
Banyoya girip duş aldı. Sonra odasına girdi tekrar. 5 dk sonra ben de girdim. Hüngür hüngür ağlıyordu. Şaşırdım ne diyeceğimi bilemedim. Bilgisayarından yukarıdaki parçayı açıp sulu gözlerle fotoğraflarıma bakıyordu.
Benim de boğazım düğümlendi o an. Anlaşılan kafası dağılsın diye sevişmişti ama olmamıştı. Yatağında onun yanına uzandım. Ellerimi kafamın arkasında birleştirip öylece tavana bakarken ağlama seslerini dinledim sadece.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17 Haziran'da 25 yaşındayken intihar etmiştim.
Peki insan neden ölür? Umudu kalmadığında mı? Umut etmeye gücü olmadığında mı? Hayatta her şeyi yaşadığında mı? Yaşayacak bir şey kalmadığında mı? Ne fark eder artık bir ölüydüm.
Müge'nin ağlaması kesilince yatağın üzerinde bağdaş kurarak oturdu ve kendi kendine konuşmaya başladı.
neden yaptın bunu ? bunu neden yaptın
o an aklıma bir şey geldi. yazdığım herhangi bir şeyi görebilir miydi?
