"........."
"-_-;"
"........."
"-[]-;"
"........."
"นี่ คงไม่คิดจะเงียบแบบนี้ไปตลอดจนถึงค่ำหรอกใช่มั้ย?"
จีโฮหันมาพูดกับฉันระหว่างรอให้สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว ฉันหันกลับไปมองหน้าจีโฮอย่างเคืองๆซักพักก่อนจะเบือนหน้าไปมองนอกกระจกรถแทน เชอะ!จะ ไม่พูดด้วยไปตลอดชีวิตจะสูญสิ้นไปเลย!!
เหมือนจีโฮจะเอือมระอากับฉันเต็มทนเลยหันหน้าหนีออกนอกกระจกรถอีกฝั่งหนึ่งเช่นกัน เราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีทีท่าว่าจะหันมาคุยกันเลยจนกระทั่ง
~เก็บเธอไว้ในใจ เก็บความรักซ่อนเอาไว้ แอบเจอะเธอในฝันฉันยังเป็นสุขใจ~
ใครมันช่างโทรมาได้จังหวะจังวะ
"ฮัลโหล"
"(เธออยู่ไหนของเธอเนี่ยยัยถึก)"
กรี๊ดดดดด มาร์ททท!
"อยู่บนถนนอ้ะ "
"(ไปทำอะไรบนถนน? จะฆ่าตัวตายเรอะ?!)"
นั่นปากเหรอน่ะ-_-;
"ฉันมาเที่ยวย่ะ! (โดนฉุดมามากกว่า) ตอนนี้กำลังจะกลับ ฉันคงไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก ชีวิตฉันน่ะมีค่ากว่านายเยอะ!"
"(เหรอ.. เห็นวันๆเอาแต่ไปโผล่ตรงนู้นทีตรงนี้ที งานการก็ไม่ทำ ชอบสร้างแต่ปัญหามาให้ ทำให้คนอื่นเป็นห่วงนี่สนุกมากใช่มั้ยห้ะ! แล้วไหนจะวันนี้อีก ออกไปข้างนอกก็ไม่บอกไม่กล่าว ถ้าเกิดโดยฉุดจะทำยังไง!!)"
อื้อหืออออ มาเป็นชุด จะเป็นพ่ออีกคนเลยรึไงเนี่ย-_-;
"จ้ะๆ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวกลับไปฉันจะอธิบายให้ฟังทุกอย่างที่อยากรู้เลยนะคะคุณพ่อ!"
"(เร็วๆเลย ฉันจะรออยู่ในห้องเธอนี่แหละ)"
ไม่มีที่ให้อยู่แล้วเหรอฟระ ในห้องรับแขกก็มีทำไมต้องรอในห้องฉันด้วย? ฉันวางสายก่อนจะหันกลับมามองจีโฮที่ตอนนี้กำลังขับรถออกจากแยกไฟแดงอยู่ ฉันเองก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วตอนนี้เลยได้แต่มองดูหน้าด้านข้างของจีโฮที่กำลังตั้งใจขับรถอยู่เงียบๆคนเดียว ทำไ
มถึงได้หล่ออย่างนี้นะ ขนาดด้านข้างยังหล่อ หน้านิ่งก็หล่อ โอ้ยยย อะไรจะเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ฟระ อร้ายยย ใจฉันจะละลายอยู่แล้วเนี่ย >\\\\<
จนเวลาผ่านไปหลายนาทีจีโฮก็ขับรถมาส่งฉันถึงที่บ้าน ฉันหยิบกระเป๋าได้ก็เปิดประตูรถลงมาทันทีก่อนจะปิดแล้วเดินข้ามไปอีกฝั่งแล้วเคาะกระจกข้างคนขับ จีโฮลดกระจกลงแล้วทำหน้าสงสัยเหมือนอยากจะถามว่า 'มีอะไรอีก'
"ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันพูดขอบคุณด้วยสีหน้าเฉยๆก่อนจะทำท่าจะเดินออกมาจากที่ตรงนั้น จีโฮก็ได้เรียกฉันไว้จนฉันที่คิดจะก้าวขาอยู่นั้นก็หยุดกึกทันที ก่อนจะหันกลับไปมองอย่างช้าๆด้วยใบหน้ากวนส้นนิดๆ
"มีไรอีกมิทราบคะ?"
"เธอลืมอย่างหนึ่งอีก"
"อะไร?" ฉันว่าฉันหยิบของมาหมดแล้วนะ-_-;
"เขยิบมานี่อีกสิเดี๋ยวบอก^^"
หน้าตาดูไม่น่าไว้วางใจเลยอ้ะ แต่ฉันก็ยังอุตส่าห์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับกระจกอีก จีโฮหันไปค้นอะไรซักอย่างที่เบาะหลังก่อนจะหันกลับมาแล้วยิ้มมุมปากมาให้(หล่อ-///-)
"หลับตาก่อน"
โอ้ยยยย ลีลาโว้ย จะให้ก็ให้ๆมาเถอะ!
"นายคงไม่ได้มีแผนอะไรอยู่ในหัวใช้มะ?"
"ไม่มีหรอกน่า เร็วๆดิ ขี้ระแวงจริงๆ"
ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า มันก็ต้องระแวงไว้ก่อน หน้านายมันยิ่งไม่น่าไว้วางใจอยู่
"อือๆ" ว่าแล้วฉันก็หลับตาลงอย่างว่าง่าย ว่าแต่..ทำไมฉันต้องมาบ้าจี้ทำตามที่เขาบอกด้วยเนี่ย -_-;; ทันทีที่ฉันหลับตาลงจู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีอะไรนุ้มๆมาสัมผัสที่แก้มข้างซ้ายเบาๆ ทำให้ฉันที่หลับตาอยู่ยังรู้สึกเขินขึ้นมาทันที
อร้ายยยยยย อีตาบ้านี่มันทำอะไรกับฉันนนนน!
"ลืมตาได้"
">_O ?" เอ๊ะ? นั่นมัน..
"แท่นแทนนน สวัสดีครับ ผมชื่อจี้ ผมน่ารักมั้ยครับ^^" จีโฮชูแมวสีเทาที่ชื่อว่าจี้ขึ้นมาก่อนทำท่าสวัสดีแล้วจับแขนทั้งสองข้างของมันโบกไปมา กรี๊ดดดดดดดดด แมวจี้! น่ารักอ้ะ อร้ายยย
ไม่ต้องรอให้เจ้าตัวบอกฉันก็กระโจนเข้าไปหยิบมากอดไว้ในอ้อมแขนเรียบร้อยแล้ว-///-
ฉันกอดมันไว้แน่นพรางยิ้มดีใจไม่หุบก่อนจะหันไปพูดกับจีโฮ
"นายรู้ได้ไงอ้ะว่าฉันชอบแมวจี้?"
"ไม่บอก:P"
จีโฮทำท่าล้อเลียนก่อนจะแลบลิ้นให้ฉัน อร้ายยย น่ารัก เอ้ย! น่าตบชะมัด
"ชิ เรื่องของนายละกัน" พูดจบฉันก็สะบัดผมเดินหนีเข้าบ้านมาทันที ฉันเดินเข้าบ้านมาได้ไมากี่ก้าวก็ต้องหุบยิ้มลงทันทีเม่่อเจอกับสายตาโหดๆของใครคนหนึ่งที่ยืนรออยู่ทางขึ้นบันได
"ไงมาร์ท..^^;"ฉันยิ้มแหยๆทักทายมาร์ทไปทีหนึ่งก็ต้องหุบยิ้มลงเหมือนเดิมเมื่อเจ้าตัวทำหน้าไม่สบอารมณ์มาให้ แง้.. ฉันจะรอดมั้ยเนี่ยT_T
"ขึ้นห้องเดี๋ยวค่อยคุย!"
มาร์ททำเสียงเข้มก่อนจะเดินนำฉันขึ้นไปข้างบนทันที ส่วนฉันก็ได้แต่ทำคอตกแล้วเดินตามหลังไปอย่างเงียบๆ
ปัง!
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมาร์ทปิดประตูเสียงดังแล้วเดินเข้ามาหาฉัน ฉันกอดตุ๊กตาแมวจี้ไว้แน่นก่อนจะก้มหน้ามองเท้าตัวเอง มาร์ทเดินมายืนอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะจับคางฉันให้เงยหน้าขึ้นไปสบตากับสายตาของตัวเอง อึก รู้สึกเหมือนฉี่จะราดแล้วแฮะ น่ากลัวเกินไปแล้วนะ
"ไปไหนมา!"
"ไปสวนสนุกมา-_-;"
"ไปกับใคร?"
"จีโฮ-_-;"
"ใครคือจีโฮ?"
"ก็คนที่ฉันเคยมีเรื่องด้วยไง"
"มีเรื่องกันแล้วไปเที่ยวด้วยกันได้ไง?"
"ฉันโดนบังคับ-_-;"
"แล้วทำไมต้องทำตาม!"
"....." จะให้ฉันบอกได้ไงล่ะว่าหมอนั่นมันมีเรื่องมาขู่ฉันอยู่ แถมฉันยังเป็นคนผิดอีก ถ้าบอกเดี๋ยวฉันก็เสียหายกันพอดี
"แล้วตอนกลับมาทำไมถึงยิ้มมีความสุขดูไม่เหมือนโดนบังคับเลย"
"ก็เขาให้แมวจี้มา.."
"ก็เลยยิ้ม ว่างั้น?!"
"โอ้ยยย จะอะไรกันนักกันหนาเล่า ทำเหมือนสืบสวนคดีไปได้ แค่ไปเที่ยวกับหมอนั่นมันผิดมากนักรึไง!"
ฉันโพล่งออกมาอย่างเหลืออด มาร์ทปล่อยมือออกจากคางฉันแล้วนั่งลงบนเตียงอย่างหมดเเรงก่อนจะถอนหายใจออก ฉันทำหน้าสำนึกผิดเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงข้างๆมาร์ทแล้ววางไอแมวจี้ไว้บนหัวที่นอนแล้วหันกลับมามองมาร์ทเหมือนเดิม
"ขอโทษ.. ต่อไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ดีกันนะ^^" ฉันพูดพรางชูนิ้วก้อยขึ้นมาแกว่งไปมาตรงมาร์ท มาร์ทหันมามองแวบนึงก่อนจะสบัดหน้าหนีเหมือนเดิม นี่สรุปหมอนี่จะเป็นชายหรือหญิงกันแน่เนี่ย ขี้น้อยใจเกิ้น!
"โอเค งั้นไม่ง้อแล้วก็ได้ เชิญนายงอลต่อไปเถอะ ชิ"
พูดจบฉันก็เอนหลังนอนลงไปกับเตียงแล้วค่อยๆหลับตาลงทันที ตอนแรกกะว่าจะแกล้งหลับแต่ตอนนี้ชักจะง่วงจริงๆแล้วสิ นอนเลยดีกว่า ช่างมาร์ทไปเถอะ เดี๋ยวพอเวลาผ่านไปซักพักเดี๋ยวเจ้าตัวก็อารมณ์ดีเองแหละ อ้าววว แล้วถึงตอนนั้นก็ค่อยง้ออีกที อิอิ
ฟี้.. ฟี้..
"-_-; นี่คิดจะนอนไปเลยทั้งที่ฉันยังงอลเธออยู่แบบนี้น่ะเหรอ?! เฮ้!"
มาร์ท : บรรณยาย
ผมได้แต่นั่งมองยัยเพื่อนตัวดีที่เอาแต่สร้างปัญหานอนหลับไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ ให้ตายสิ สร้างปัญหาแล้วมานอนหลับสบายใจเฉิบแบบนี้อ้ะนะ มันใช่ที่ไหนละ! ผมเขย่าแขนฮานะแรงๆไปสองสามทีดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่มีท่าว่าจะตื่นเลย ผมเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งมอง ผมค่อยๆปัดผมที่ปิดแก้มที่ตอนแรกเป็นสีขาวเนียนตอนนี้กลับมีสีแดงระรื่นอยู่ของเธอออก ปากบางสีกรีบกุหลาบของเธอขยับเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างแต่ก็ไม่พูด ขนตาที่งอนยาวและหนาเหมือนแพรของเธอก็ปิดสนิทเป็นสัณญาณที่บอกได้อย่างดิบดีว่าเธอหลับจริงๆ
ผมยิ้มเอ็นดูในความน่ารักของเจ้าตัวที่นอนหลับปุ๋ยเหมือนเด็กไร้เดียงสาที่พอเวลาตื่นขึ้นมายิ่งกว่านางมารก็ไม่ปาน-_-; ทำไมเธอถึงได้กล้าหลับไปทั้งๆที่ยังมีผู้ชายนั่งอยู่ในห้องแบบนี้กัน ไม่ร้ํจักระวังตัวเองซะเลย ถึงผมจะเป็นเพื่อนที่แสนดีแต่ถึงยังไงผมก็เป็นผู้ชาย มานอนหลับทั้งที่อยู่ในห้องกันสองต่อสองแบบนี้คิดว่าผมเป็นเกย์รึไงนะถึงจะได้ไม่รู้สึกอะไรเลยกับคนที่มานอนให้ท่าอยู่แบบนี้-_-;
ผมก้มลงไปมองฮานะใกล้ๆก่อนจะพูดเสียงเบาที่ข้างๆหูของคนที่นอนหลับอยู่
"ถึงฉันจะเป็นเพื่อนเธอ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ"
"...........z..Z.."
"เพราะยังไงฉันก็ยังเป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน^^"
พูดจบผมก็ค่อยๆก้มลงไปหอมแก้มเธอเบาๆ เธอเอียงคอลงเล็กน้อยเหมือนจั๊กจี้ก่อนจะหลับต่อ-_-; ผมยิ้มอ่อนๆอย่างระอาก่อนจะกลับไปนั่งท่าเดิมแล้วดึงผ้าห่มมาคุมตัวฮานะไว้(เดี๋ยวผมจะเผลอทำอะไรไปมากกว่านี้อ้ะนะ) จากนั้นผมก้อพูดขึ้นมาคนเดียวอย่างยิ้มๆ
"แก้มเธอนุ้มดีนะ หอมด้วย^^"
"....z..Z..."
YOU ARE READING
รักไม่ได้ตั้งใจ ของยัยมารร้าย กับนายจอมกะล่อน
Romanceเฮ้ออ อยากจะบ้าตาย!-_-+ ทำไมชีวิตของฉันถึงหนีไม่พ้นพวกนายสองคนนี่ซักทีเนี่ย ปวดใจโว้ยยย เวรกรรมอะไรของฉันวะ! ทำไมพระเจ้าไม่เอาพวกเขาไปทิ้งงง-_-+++
