รักไม่ได้ตั้งใจ ของยัยมารร้าย กับนายจอมกะล่อน

ตอนที่ 10 หึๆ

          ตอนนี้ฉันกำลังนั่งยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์อยู่บนรถเพื่อไปหาอีตาบ้าจีโฮที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งโดยโบกรถแท็กซี่ไป ระหว่างทางฉันก็หยิบเครื่องสำอางออกมาแต่งเติมเล็กน้อยก่อนจะโพสท่าใส่กระจก อุวะฮะฮ่า แค่นี้ฉันก็สวยจนนางฟ้าต้องตกสวรรค์กันหมดล่ะ ถ้าเติมอีกเดี๋ยวจะไม่มีที่อยู่กันพอดี อิอิ^_^//
           ไม่นานนักรถแท็กซี่ก็เคลื่อนตัวมาจอดอยู่ตรงหน้าร้านอาหารสุดหรูที่อีตาบ้าจีโฮนัดไว้ ฉันเดินลงจากรถก่อนจะหันกลับไปจ่ายเงินลุงคนขับ ลุงแกพอเห็นหน้าฉันก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกแทบจะหงายหลังตีลังกาสิบตลบตกรถไป-_-;
          แหม..ลุงก็ ทำเหมือนเห็นผีไปได้ ถึงตอนนี้จะไม่ได้ต่างกันมากก็เถอะ ตกใจแบบนี้มันทำให้ฉันพลอยตกใจหน้าตัวเองไปด้วย-_-;++
          "เอ่อ.. คุณครับ แพ้เครื่องสำอางรึป่าวครับ ให้ผมพาไปหาหมอไหม?"
          "ไม่เป็นไรค่ะลุง!!-_-;+++++"
          อร้ายยย นี่หน้าฉันแย่ขนาดนั้นเลยเรอะ?เดี๋ยวตบตกนรกก่อนถึงวัยซะเลยนี่!!!
          เมื่อรถเคลื่อนที่ออกไปแล้วฉันก็หยิบกระจกออกมาสำรวจดูใบหน้าผมเผ้าอีกครั้งก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าแล้วเดินหัวเราะเข้าไปในร้าน ก็ไม่แปลกหรอกนะที่ใครหลายๆคนในร้านจะมองฉันเป็นตาเดียว เพราะจริงๆแล้วฉันไม่ได้แต่งหน้าให้มันสวยหรอก แต่แต่งให้มันอุบาทที่สุดในโลก โดยการเติมสิวนิดเพิ่มไฝหน่อยไงล่ะ^_^ ส่วนผมก็สบัดๆให้มันฟูๆเหมือนคนบ้าหน่อยก็โอเค อิอิ ฉันเดินเข้าไปถามพนักงานเสิร์ฟอาหารว่า
          "ขอโทษนะคะ พอดีจองโต๊ะไว้ค่ะ คนที่ชื่อจีโฮอยู่โต๊ะไหนคะ?"
          พนักงานสาวคนนั้นก็หันมาแต่ยังไม่ทันจะตอบก็ทำท่าตาเหลือกเหมือนเห็นผี ไม่ใช่แค่พนักงานเสิร์ฟนะ คนอื่นๆที่อยู่ในร้านต่างก็มองมาที่ฉันอย่างอึ้งๆ บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกันยกใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นตัวประหลาดที่หลุดออกมาจากต่างดาวอ้ะ อืม.. อย่ามองมากก็ได้นะ มันหน้าคนค่ะ ไม่ใช่หน้าผี!!-_+++
          "อะ เอ่อ..จีโฮอยู่ที่โต๊ะด้านในสุดใกล้ๆกับกระจกกำแพงนั่นแหละค่ะ!^_^;"
          "ขอบคุณค่ะ-_-;++"
          ไม่ต้องทำท่ารังเกลียดขนาดนั้นก็ได้นะ-_-+ แล้วฉันก็เดินไปหาจีโฮทันที นั่นไง..! ออร่ามาแต่ไกลเลย จีโฮก็ยังเป็นจีโฮคนเดิม ใส่ชุดหรูมาซะเท่เชียว หล่อเหมือนเดิมด้วย แค่กินข้าวแค่นี้ ไม่เห็นต้องหล่อขนาดนี้เลย หมั่นไส้ว่ะ!!อิอิ ว่าแล้วก็อยากให้เห็นหน้าฉันตอนนี้แล้วสิ คิกๆๆๆ
          "ฮายยย จีโฮ^^//"
          "ไง หะ เฮ้ยยย!!"
          "ว่าไง สวยใช่ไหมล่ะ ฉันลงทุนนั่งเเต่งเองเป็นชั่วโมงเลยนะ อิอิ ^_^"
          "สวยบ้านเธอสิ หน้าอย่างกับผีปอบ!"
           อร้ายยยย ผีปอบบ้านแกสิ!!
          "แหม..ตัวเองล่ะก็ เค้าอุตส่าห์ลงทุนซื้อเครื่องสำอางใหม่ มาว่าเค้าแบบนี้มันเสียใจนะT_T"
          "ผีเข้าเรอะเธอเนี่ย?!"
          ผีบ้าเข้าสิงแกน่ะสิ แฮร่!!!-_-++(แยกเขี้ยว)
          "เออ!! ทำไม ถ้ารังเกียจนักก็ไม่ต้องมากินข้าวด้วยกันเลยไป้!!" ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะกอดอกแล้วเบียนหน้าออกไปนอกร้าน
          "แล้วทำไมถึงแต่งตัวเเบบนี้?!"
          "แบบไหน?"
          "ก็ทีีแต่งหน้าอุบาทๆนี่มากินข้าวนี่ไงล่ะ!"
          "ทำไม?"
          "มันน่าอายนะเธอรู้บ้างมั้ยเนี่ยห้ะ!"
          "น่าอายนั้นแหละดี!" จะได้รู้ถึงความรู้สึกเดียวกันกับฉันที่โดนนายทำฉันขายขี้หน้าประชาชีในวันนั้นไงล่ะ หึๆ
          "ไปล้างหน้าซะ!-_-++"
          "ทำไมฉันต้องล้าง ในเมื่อฉันอุตส่าห์แต่งตั้งนานกว่าจะสวยเป็นธรรมชาติแบบนี้นะ!!"
          จีโฮยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะกระซิบ
          "อยากให้แม่เธอดูคลิปนั่นมากใช่มั้ย?^_^+++"
          กรี้ดดดดด อีตาบ้า!! บ้าๆๆๆๆๆๆๆ
          "-_-;+++"
          "ไม่ต้องมาทำหน้าไม่พอใจ ไปเลย!"
          "เออ รู้แล้วหน่า..!!"
          แล้วฉันก็จำใจเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างเครื่องสำอางที่ฉันอุตส่านั่งแต่งมาอย่างดีออก ชิ แต่ใครมันจะไปยอมแค่นี้ล่ะ อย่างนายมันเจออะไรที่มันน่าอายกว่านี้ อุวะฮะฮ่า!!
          ฉันเดินกลับมาโต๊ะโดยยังคงมีสายตามากมายมองมาที่ฉันอยู่ แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะการแต่งหน้าแสนอุบาทของฉันแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะหน้าสดฉันที่ถูกล้างเครื่องสำอางออกไปเรียบร้อยแล้ว ชิ ไม่เคยเห็นคนเรอะไง มองอยู่ได้!!
          "หึ แบบนี้ค่อยยังชั่ว"
          จีโฮยิ้มอย่างพึงพอใจ หึ อีกไม่นานหรอกที่นายจะยิ้มออกน่ะ
          เพราะแผนการใหม่ของฉันก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งแล้ว หึ หึๆ อุวะฮะฮ่าๆๆๆๆ(หัวเราะชั่วร้ายมาก)