"นายว่าไงนะ!" ฉันถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ
"หน้าฉันดูเหมือนพูดเล่นเรอะ-_-+"
ไม่เลยซักนิด_ _;
" เฮ้ยยยO_O!!" ฉันตกใจจนตาจะเหลือกเท่าไข่ห่าน -_-; มีอย่างที่ไหนอยู่ดีๆก็มาบอกว่าอยากได้ตัวฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้แทบจะฆ่ากันตายด้วยสายตาได้อยู่แล้ว หมอนี่คงคิดแก้เผ็ดฉันล่ะสิ มั้งนะ? ฮือๆ ใครก็ได้ช่วยเค้าด้วยยยย
"ตกใจอะไรของเธอ?"
ถามมาได้ ใครกันล่ะที่ทำให้คนอื่นเขาตกใจเล่นแบบนี้น่ะ ฮ้ะ!T_T
"........"
ไม่รู้จะเถียงว่าอะไรดี ณ เวลานี้
"-_-+++"
ไม่ต้องมาทำหน้าโหดเลยนะ เค้ากลัว>×<
"ฉันแค่พูดเล่นเองน่า คิดไกลไปได้"
กรี๊ดดด! ว่าเเล้วเชียว
"ฉันอยากกลับบ้าน!" ฉันทำหน้านิ่งพูดเพื่อกลบเกลื่อนอาการอายเมื่อซักครู่นี้ แอบคิดไปได้นะว่าเขาจะทำอะไรจริงๆ
"พูดเป็นอยู่คำเดียวรึไง?"
"ฉันอยากกลับบ้าน!"
"=_=+++"
"ฉันนนอยากกกกลับบบบ้านนน!!"
"เออๆ น่ารำคาญจริงๆเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้"
"แล้วกระเป๋ากับชุดฉันล่ะ?!"
"พูดคำอื่นเป็นด้วยเรอะ!"
ไม่เป็นมั้งไอ้บ้า คนนะไม่ใช่หุ่นยนต์
"มันก็เรื่องของฉัน!" พูดเสร็จฉันก็เดินออกไปจากห้องนี้ทันที แถมยังอุตสาห์ปิดท้ายด้วยการปิดประตูเสียงดังปัง! ให้ด้วยนะ-_-;
ระหว่างทางที่หมอนั่นไปส่งฉัน ไม่มีใครพูดสักแอะ ฉันก็ไม่พูด หมอนั่นก็ไม่พูด จนเกิดเป็นเสียงเงียบแข่งกับป่าช้าไปซะงั้น แต่ก็นะ ดีกว่าที่เราจะมาทะเลาะกันซะอีก มันทำให้ฉันประสาทเสีย แต่เหมือนสวรรค์จะเป็นใจ ทำให้หมอนั่นยอมหลุดปากพูดออกมา แต่คำที่หมอนั่นพูดมันช่างเจ็บ จนอยากจะจับฆ่าซะให้เข็ด คนบ้าอะไรไม่รู้ หล่อแต่ไม่มีมารยาท ปากหมาชัดๆ!!
"ไปดีแล้วเรอะยัยขี้เมา?!"
กรี๊ดดดดดดด นั่นปากเหรอที่พูดน่ะ! มันน่าจับหั่นเป็นชิ้นชิ้น แล้วโยนให้คุณเฮียกินซะจริงๆ!!-_-+++++
"ฉันชื่อฮานะย่ะ ไม่ได้ชื่อยัยขี้เมา! อีกอย่างนะ ฉันยังไม่ตาย=_=+"
"เหรอ..ใครเขาอยากรู้กันล่ะ"
หน็อยยย ขอตบซักทีเถอะ !
เผี๊ยะ!
"โอ้ย!มาตีปากฉันทำไมเนี่ยยัยถึก!!"
ขอหาหมั่นไส้ -_-+
"ตั้งใจขับรถไปเถอะย่ะ ไม่ต้องมานั่งเสวนากับฉันให้มันเสียเวลาหรอก"
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยถึก!!"
"ไม่ต้องมาฝากหรอกฉันขี้เกียจเก็บไว้ให้เปลืองสมอง!"
"มันก็เรื่องของเธอเถอะ!"
ดูมันย้อน =_=+++
แล้วในรถก็กลับมาเงียบอีกครั้ง จนกระทั้งถึงบ้านฉัน ยู้ฮู้..มีใครอยู่ไหมคะ..มันจะเงียบเกินไปแล้วนะ บอกตรงว่ามันวังเวงเกินไปจนไม่อยากจะคิดเลยว่าฉันนั่งอยู่กับใคร ฮึ๋ย! ขนลุก (เพ้อเจ้อ)
เอี๊อดดดดด!!
ตุ้บ!!
แอ๊ก!!!
ไอ้บ้าเอ้ย ถ้าจะเบลกขนาดนี้ทำไมไม่จับฉันเหวี่ยงขึ้นไปดาวอังคารเลยล่ะย่ะ!หน้าฉันจนจะจูบกับกระจกหน้ารถอยู่และ ดั้งจะหักรึป่าวก็ไม่รู้ ยิ่งมีน้อยอยู่ด้วย-_-;
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ยัยถึก!ไปนั่งทำอะไรตรงนั้นน่ะห้ะ!"
ยังมีหน้ามาขำอีก ดูหน้าฉันสิเนี่ย#-_- เป็นรอยช้ำเเล้วมั้งน่ะ
"-_-++++"
"เฮ้ย อย่าทำหน้าโหดดิ่ แค่แกล้งเล่นเฉยๆเองนะ"
นี่เรียกว่าแกล้งเรอะ ถ้าคิดจะฆ่าฉันจริงๆ ฉันคงจะมีสภาพเป็นแบบเดียวกับลูกชิ้นหมูแล้วสินะ-_-+!!
"ขอบใจ!!" ฉันพูด(ตะโกน)ขอบใจหมอนั่นเสร็จก็เปิดประตูรถลงไปทันทีแล้วปิดประตูเสียงดังเพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันโกรธมากกกกก
"นี่เธอ ขอบคุณดีๆน่ะเป็นมั้ย!" หมอนั่นเปิดกระจกรถแล้วชะโงกหน้าออกมาพูดกับฉัน ฉันหันกลับไปมองอย่างช้าๆก่อนจะพูดว่าขอบใจอย่างช้าๆชัดๆอีกครั้งหนึ่ง
"ขอบ-ใจ-ค่ะ"
"แค่นี้เองเรอะ "
แล้วจะให้ตูแก้ผ้ารำถวายเลยรึป่าวล่ะ!
"จะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย!"
"จุ้บก่อนสิ^^"
ห้ะ! มาไม้ไหนอีกเนี่ย
"ไม่!แค่ใช้มือสัมผัสตัวนายมันก็มากพอแล้ว"
"เชอะ งั้นไปแล้ว!" แหนะ มีงอนด้วย(น่ารัก-.,-)ไปตายไหนก็ไปเหอะ -///-
"งั้นไปจริงล่ะนะ บายยย จุ้บ^3<" แล้วหมอนั่นก็ขับรถออกไป
กรี๊ดดดด น่ารักอ้ะ เย้ยยยไม่ได้ๆ จะมาหลงกลกับความกะล่อนของหมอนี่ไม่ได้นะ หมอนี่มันศัตรูเธอนะฮานะ จะหลงกลไม่ได้เด็ดขาด แม้ภายในใจจะอ่อนยวบไปหมดแล้วก็เถอะ-///-
ESTÁS LEYENDO
รักไม่ได้ตั้งใจ ของยัยมารร้าย กับนายจอมกะล่อน
Romanceเฮ้ออ อยากจะบ้าตาย!-_-+ ทำไมชีวิตของฉันถึงหนีไม่พ้นพวกนายสองคนนี่ซักทีเนี่ย ปวดใจโว้ยยย เวรกรรมอะไรของฉันวะ! ทำไมพระเจ้าไม่เอาพวกเขาไปทิ้งงง-_-+++
