รักไม่ได้ตั้งใจ ของยัยมารร้าย กับนายจอมกะล่อน

ตอนที่ 12 ตายแล้ว (2)

                     

                  ( มาร์ท )

                          ( ฮารุ )

               ( จีโฮ )

                ( ฮานะ )

         

          " เอ่อ.. -∆-; "
          " อ้ำอึ้งอะไรของเธอเนี่ย-_-+"
          คงยังไม่ลืมใช่ไหมคะ ว่าฉันกำลังจะโดนมาร์ทจับกินมาตั้งแต่ตอนที่แล้วละ -_-; มาร์ทยังคงยืนมองหน้าฉันพรางขมวดคิ้วจนยุ่งไปหมด ฉันได้แต่หลบหน้าหนีเพื่อหนีสายตาจับผิดของมาร์ท เมื่อมาร์ทว่าฉันยังคงเงียบเลยเดินเข้ามาใกล้อีกจนฉันต้องถอยหนีไปหนึ่งก้าวยาวๆ
          มาร์ทยิ่งขมวดคิ้วจนยุ่งยิ่งกว่าเดิมอีก ถ้าคิ้วของเขาเป็นเชือกฉันคิดว่าน่าจะได้โบสวยงามระหว่างคิ้วไปแล่วนะนั่น
          " เธอเป็นอะไรกันแน่เนี่ยยัยถึก! ทำตัวลับๆล่อๆหยั่งกับโจรโรคจิตเที่ยวปล้นแต่กางเกงในชาวบ้านมาต้มกินแล้วโดนจับได้อย่างนั้นแหละ!" มาร์ทบ่นอุบเหมือนรำคาญที่ฉันไม่ยอมพูด แถมยังไม่มองหน้ามาร์ทอีก
          ค่ะ! ฉันทำผิดอยู่จริง แต่ไม่ได้ขโมยกางเกงในใครมาต้มกินซะหน่อย!!-_-++
          ฉันหันขวับมามองหน้ามาร์ทด้วยสายตาเคืองนิดๆ เปรียบเทียบซะเสียเลย-_-;
          " ฉันแค่ออกมาเดินเล่นแถวนี้แล้วบังเอิญเจอร้านอาหารนี้เข้า เห็นว่าตกแต่งสวยดีเลยอยากถ่ายรูปไว้ดูแค่นั้นแหละน่าา -_-;"
          ฉันแถ ที่จริงจะบอกความจริงเลยก็ได้อะนะ แต่ไม่อยากเล่า เดี๋ยวโดนบ่นอีกว่าทำตัวไร้สาระ ( ซึ่งก็เรื่องจริง -_-; ) ยิ่งชอบทำตัวเหมือนพ่ออีกคนอยู่
          มาร์ททำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อนักแต่ก็ยอมพยักหน้าเหมือนเข้าใจ ก่อนจะมองเข้าไปในร้านบ้าง ฉันหันไปมองในร้านตามก็พบว่าจีโฮกับกระเทยควายสองตัวได้หายไปจากโต๊ะนั้นแล้ว ฉันจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
          มาร์ทหันกับมามองฉันอีกครั้งก่อนจะสำรวจตัวฉันตั้งแต่ปลายเส้นผมจรดปลายเล็บเท้าก่อนจะเงยหน้ามองหน้าฉันใหม่ สแกนขนาดนี้จะหาตัวแบคทีเรียที่แอบซ่อนอยู่ตามรูขุมขนเลยรึไง-_-+
          " วันนี้แผ่นดินไหวแน่เลย"
          มาร์ทพูดขึ้นหลังจากที่สแกนฉันเรียบร้อยแล้ว แต่ทำไมแผ่นดินต้องไหว?
          " ทำไม?"
          " ก็เพราะว่าร้อยวันพันปีฉันไม่เคยเห็นเธอแต่งตัวเหมือนคนซักทีไง"
          แล้วที่ผ่านมาฉันแต่งตัวเหมือนเอเลี่ยนเดินกลางเมืองรึไงยะ!
          " ฉันเป็นคนนะไม่ใช่แมว ที่จะได้แต่งตัวไม่เป็นน่ะ!"
          " อ้อเหรอ..ที่ผ่านมาฉันนึกว่าเธอเป็นแมวซะอีก^_^ "
          กรี๊ดดดดดดดเลย! อีตาบ้า! สวยขนาดนี้จะเป็นเเมวได้ยังไงยะ!! ใช้อวัยวะส่วนไหนมองกันห้ะ! ถึงได้เห็นฉันเป็นแมวน่ะ!เห็นฉันมีหนวดสามเส้นมีขนดกดำเรอะ!-_-++
          " ชิ แต่นายก็คุยกับแมวรู้เรื่องหนิ!"
          ฉันพูดเสร็จก็เชิดหน้าขึ้นจนคอแทบเคล็ด ก่อนจะเดินหนีออกมาเลยเฮอะ! ไม่สนใจแล้ว! ทั้งมาร์ททั้งจีโฮ เออ กระเทยควายด้วย โป้งหมดเลย! งอน ชิ!(พาล)
          "จะเดินหนีไปไหนอีกล่ะยัยถึก-_-;"
          มาร์ทเดินตามมาจนมาถึงตัวฉันได้ก็พูดเหมือนเหนื่อยใจ เหอะ งอนโว้ยยยยยยยยย ไม่คุยด้วยหรอก!!
          มาร์ทเดินตามง้อมาเรื่อยๆจนมาถึงสี่แยกไฟแดง ฉันหยุดยืนอยู่ข้างเสาร์ไฟ(เพราะเหนื่อย)โดยมีมาร์ทเดินตามมายืนติดๆ
          ฉันเชิดหน้าหนีไปมองถนนก็เห็นมีรถแท็กซี่วิ่งผ่านมาพอดี ฉันเลยโบกมือเรียกทันที เมื่อรถวิ่งมาจอดฉันที่มานั่งแล้วเรียบร้อยก็ต้องชะงักเมื่อมาร์ทก็เปิดประตูตามเข้ามาติดๆ แถมยังปิดประตูให้เสร็จสับ ฉันหันไปมองมาร์ทอย่างเคืองๆก่อนจะพูดเป็นเชิงไล่( ไม่เชิงอ้ะ ไล่เลย)ใส่มาร์ท
          " ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ห้ะ! ฉันจะกลับบ้าน!!"
          มาร์ทหันมามองหน้าฉันก่อนจะเลิกคิ้วเข้มขึ้นเหมือนต้องการจะกวน...
          "ฉันก็จะกลับบ้านเหมือนกัน"
          "แล้วรถนายล่ะ!!"
          "วันนี้ฉันติดรถเพื่อนมาไม่มีรถกลับ"
          "แต่บ้านฉันกับบ้านนายมันคนละที่กันนะ!!" ฉันยังคงพยายามหาเหตุผลมาไล่ไม่ให้เขากลับไปเอง แต่เขาก็ยังยืนยันนั่งยันคำเดิมว่าจะกลับกับฉันโดยอ้างเหตุผลว่าไปด้วยกันนั่นแหละเดี๋ยวมันเปลืองน้ำมัน มันใช่เรอะ!!
          ไม่เข้าใจว่าทำไมมาร์ทถึงได้อยากกลับกับฉันนักทั้งที่รถแท็กซี่คนอื่นก็มี ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากกลับกับมาร์ทหรอกนะ แต่ฉันแค่กำลังงอนมาร์ทอยู่ไงเลยต้องแสดงบทบาทให้เหมือนหน่อยโดยการเหวี่ยงไม่ยอมให้กลับด้วยนี้นี่แหละ จนคนขับแท็กซี่หันมามองฉันกับมาร์ทสลับกันไปมาเหมือนอยากจะถามว่าตกลงจะเอายังไงกันแน่ -_-;
          สุดท้ายเราทั้งคู่ก็โดนไล่ออกจากรถไป มาร์ทก็ยังคงตามติดฉันไม่เลิกจนแม่หมอนี่โทรตามถึงได้ยอมไป ฉันเองก็กลับมานอนกลิ้งเล่นบนที่นอนของพี่ฮารุแทนที่จะกลับห้องตัวเอง พี่ฮารุนั่งเล่นเกมส์อยู่บนที่เตียงข้างๆฉันนี่แหละ ตอนแรกก็บ่นอยู่หรอก แต่เพราะขี้เกียจมั่งก็เลยเงียบไป โห่...ไรวะ อุตส่าห์มาเล่นด้วย ไม่คิดจะสนใจน้องตัวเองเลยเรอะ! อย่างนี้มันต้องแกล้ง
          ฉันลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเริ่มร้องเพลงเสียงดังข้างๆหูพี่ฮารุ
          " สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องงง พบกับผม ฟอสซิ่วสยิวกิ้ว ผมมีรักให้คุณไม่น้อย แต่ผมก็รักคุณได้ไม่นานนนน.."
          พี่ฮารุเริ่มขมวดคิ้วอีกครั้งก่อนจะหันมามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะกลับไปกดเกมส์ต่ออย่างไม่สนใจใยดีฉัน อร้ายยย ไม่ยอมมม ต้องเจอดังกว่านี้เจ้าค่ะ!!
          " ผมไปสยามผมไปเจอคนสวยยยย เธอเป็นอาหมวยมากับเสื้อสายเดี่ยวววว และที่สำคัญเธอมาคนเดียว เป็นโอกาสดีเชียวที่ผมจะเดินไปขอเบอร์..... สวัสดีครับผมยังโสดนะคร้าบบบบ คุณชื่ออะไรครับคุณยังโสดใช่ไหมมมม ผมอาจไม่หล่อไม่รวยเหมือนใคร แต่ว่าหัวใจผมพร้อมจะยกให้คุณ......."
          ยัง ยังนิ่ง-_-;
          " เดี๋ยวเราไปกินข้าวแล้วไปต่อที่Package ถ้าจะให้ดีไปต่อที่ safe house เพราะว่าคืนนี้ทำความรู้จักกันยาวๆ อยู่ด้วยกันจนเช้าคุยกันให้ถึงใจ... ยะยะยะเยสแน่นอนคนนี้เยสแน่นอนนน เธอขาวเหมือนนีออนสว่างไสวเหมือนซีนอน โอ้แม่บังอรอยากเอาเธอมาหนุนนอนนนน อ่ะเยสแน่นอนคนนี้เยสเยสสสสส !"
          ฉันเริ่มลุกขึ้นเต้นกระโดแรงๆให้เตียงโยก พี่ฮารุเหมือนจะหัวร้อนหนักกว่าเดิมเมื่อฉันทำให้เขาเล่นตาย พี่ฮารุเงยหน้ามองฉันอย่างกับจะจับฉันเหวี่ยงออกนอกโลกก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วดึงฉันลงไปนั่งบนตักพี่ฮารุก่อนที่พี่ฮารุจะกอดฉันไว้แน่นแล้วตะโกนใส่หูฉันเสียงดังว่า
          " ยัยเด็กบ้าาาาาาาาาาาา!!!!! ว่างมากกกกช่ายยยม่ายยย ห้ะ!!!!!!!!"
          กรี๊ดดดดด หูช้านนน ขี้หูลุกมาเต้นรำวงหมดแล้วมั้งน่ะ! อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนไปให้เทวดาตกใจเลยเรอะ!!!
          "โอ้ยยยย เบาๆหน่อยก็ได้!! อยู่แค่นี้จะตะโกนหาพระแสงอะไรของพี่เนี่ย!!"
          " แล้วเมื่อกี้หมาที่ไหนมันมาร้องเพลงหนวกหูเสียงดังอยู่ข้างๆ ห้ะ! ถ้าไม่ใช่แก!"
          พี่ฮารุพูดเบาลงก่อนจะผลักหัวฉันจนเกือบหลุดกระเด็นตกเตียงไปเพื่อให้ฉันลุกจากตักพี่เขา กรี๊ดดด ผมเสียทรงหมด!!
          "เฮอะ! อยากสนใจแต่เกมเอง ช่วยไม่ได้-_-+"
          "แล้วแกเป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาก่อกวนฉันเนี่ยห้ะ! ปกติแค่เดินหน้าห้องแกยังไม่อยากทำเลย"
          เกินไปมั้ง ถึงจะจริงก็เหอะ-_-;
          "ป่าวหรอก แค่อยากหาคนคุย อยู่ดีๆก็เบื่อขึ้นมาเลยมาเล่นด้วยเฉยๆ"
          ฉันบ่นก่อนจะทำตาเป็นประกายวิ้งๆใส่พี่ฮารุจนพี่เขาขมวดคิ้วอีกครั้ง ก่อนจะผลักหัวฉันอีกรอบ กรี๊ดดด คอแทบเคล็ด! ดีนะที่ไม่หลุดออกมาน่ะ
          " อย่ามาทำหน้าหลอนแบบนั้นนะ เดี๋ยวฉันนอนไม่หลับ-_-+"
          " เฮอะ! หน้าพี่ก็ไม่ต่างจากกระสือเหมือนกันหรอก!!"
          แล้วพี่ฮารุก็ผลักหัวฉันอีกที ผลักได้ผลักดีจนฉันจะกลายเป็นกระสือซะเองอยู่ล่ะ-_-;
          " งั้นมาเล่นเกมส์กัน -_-+ "
          พี่ฮารุทำเหมือนจะรำคาญหน่อยๆเลยตัดบทโดยการเล่นเกมส์ซะเลย แต่ก่อนจะเริ่มเล่นก็มีเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น
          ฉันเลยหยิบมาดู แล้วก็ต้องผวาขนหัวลุกเมื่อมีข้อความมาจากบุคคลที่ฉันแอบทำร้ายทางอ้อมไปวันนี้ส่งเข้ามาหนึ่งข้อความว่า
          จีโฮ: อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอทำอะไรไว้น่ะ เดี๋ยวเธอเจอดีแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ ^_^++
          อร้ายยย ขอไม่รับฝากจะทันมั้ยเนี่ย TOT!!

         
         
         

หายไปนานคิดถึงจังค่ะ😂😂 ฝากบอกด้วยนะคะว่าแต่งดีไม่ดียังไง เดี๋ยวจะรีบแก้ไขให้ค่ะ หนึ่งเม้นหนึ่งกำลังใจนะคะ ขอบคุณค่ะ🙇