" ฮ้าววว อื้มม นี่ฉันเผลอหลับไปเหรอเนี่ย?"
" ตื่นแล้วเหรอยัยถึก"
อร้ายย มาร์ท! ยังอยู่อีกเรอะ ตกใจหมดเลย นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก นี่ถ้าฉันตกใจจนหัวใจวายตายไปจะทำยังไงเนี่ยห๊ะ!
" นี่นายยังไม่กลับไปอีกเหรอ?"
" ถ้าฉันไปแล้วเธอจะเห็นฉันนั่งอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะ?!"
เอิ่มมม ขอบใจที่ตอบ -_-
ว่าแต่.. ถ้ามาร์ทนั่งอยู่นี่ตลอด หมอนี่คงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆอย่างการแกล้งวาดรูปประหลาดๆบนหน้าฉันตอนหลับหรอกนะ! ว่าแล้วฉันรีบเอามือคลำดูตรงบริเวณหน้าของตนเองทันทีโดยมีมาร์ทนั่งมองอย่างงงๆว่าฉันทำอะไร เฮอะ! นี่แกล้งงงหรืองงจริงๆกันแน่ยะ
" นี่นายคงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับตัวฉันหรอกใช่มั้ย?" มาร์ททำหน้าอึ้งไปสามวิก่อนจะหลุดขำออกมา อะไรอ้ะ? ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?
" ฮ่าๆๆๆๆ ยัยบ๊อง นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ยห้ะ"
เห็นนายเป็นปีศาจตัวหนึ่งอ่ะ-_-;
" ชิ พูดเหมือนตัวเองไม่เคยทำงั้นแหละ!" ฉันเบะปากพูดอย่างหมั่นไส้
"ไม่เชื่อก็เชิญเดินไปส่องกระจกได้เลยครับ ผมขี้เกียจคุณกับคนบ๊องอย่างคุณละ คุยแล้วเหนื่อย ได้ยินไหมครับ? ผมเหนื่อยกับคุณ!!" มาร์ทพูดจบก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มมาที่หน้าผากฉันสองสามทีเหมือนย้ำ
" เออ! รู้แล้วเฟร้ย ไม่ต้องมาย้ำ คิดว่าคุยกับนายฉันจะไม่เหนื่อยบ้างเรอะ อยากจะบอกให้รู้ไว้เลยว่าฉันเหนื่อยกว่านายหลายร้อยล้านเท่า!!"
" รู้แล้วก็ดี ทีหลังก็หัดทำตัวให้มันน่ารักกว่านี้หน่อยเถอะยัยถึก!"
" แล้วทำไมฉันต้องทำตัวน่ารักกับนายด้วยมิทราบ?!"
" ก็ไม่รู้สิครับ! อันนั้นมันก็เรื่องของเธอ!"
กรี๊ดดดดด อีตามาร์ท! ไอเพื่อนไม่รักดี คนอะไรน่าจับเหวี่ยงทิ้งออกไปไกลๆจากนอกโลกชมัดเลย!!
" เรอะ อันนั้นมันก็เรื่องของฉัน!! ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็เชิญออกไปจากห้องฉันได้ละ!" ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ประตู มาร์ททำท่าฮึดฮัดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา ยิ้มอะไรอีกล่ะ-_-++++
" ไปก็ได้ครับ แล้วเดี๋ยวพรุ้งนี้ผมจะมาหาใหม่ จุ้บๆ ^3<" แล้วมาร์ทก็วิ่งออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจ
" อร้ายยย อีตาบ้า! บ้าๆๆๆๆๆๆ บ้า!!" เขินเป็นนะเฟร้ยยย-/////-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" อะไรอีก!!"
" เอ่อ.. อย่าเพิ่งฆ่าฉันนะ ฉันแค่จะมาบอกเธอว่ามีคนฝากของมาให้อ่ะ-_-;"
อ้าวว พี่เองเรอะ เผลอตะโกนใส่ซะดังเลย-_-; ฉันเดินไปเปิดประตูเผยให้เห็นหนุ่มหล่อร่างสูงที่ทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยจากการโดนฉันตะโกนใส่ นั่นคือพี่ฉันเองแหละ แฮะๆ
" ไง หงุดหงิดใครอยู่ล่ะถึงได้มาพาลตะโกนใส่คนอื่นแบบนี้น่ะ-_-++"
" โทษที พอดีมีเรื่องนิดหน่อย"
" นี่เรียกว่านิดหน่อยของแกเรอะ? ถ้ามากกว่าแกจะไม่ฆ่าฉันหมกป่าเลยรึไง ห้ะ!!"
" ขอโทษค่ะ..T_T "
" เอ้า ของๆเธอ ไปละ เดี๋ยวโดนตะโกนใส่อีก!" แหนะ ขนาดจะไปแล้วยังไม่วายที่หันกลับจะแขวะฉันอีกนะ-_-;
ฉันรับกล่องของขวัญสีชมพูหวานแหววแต๋วเรียกเพื่อนมาจากพี่ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินกลับไปนั่งที่เตียง มัวแต่คุยกับพี่จนลืมถามไปเลยว่าใครเอามาให้ คงไม่ใช่มาร์ทหรอกมั่ง? ฉันเปิดกล่องของขวัญ ข้างในมีชุดเดรสสีฟ้ากับเครื่องประดับหลายอย่าง ฉันเอาชุดออกมาจากกล่องของขวัญ ก่อนจะหันไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งกับรองเท้าแก้วส้นสูง สวยดีแฮะ รสนิยมของคนนี้คงดีน่าดู-_-; ฉันหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากกล่องแล้วเปิดอ่าน
' ไง ยัยถึก หลังจากมื้อแรกที่เราทานข้าวด้วยกันทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขแปลกๆ? เพราะงั้นคืนนี้ไปกินข้าวกับฉันนะ ใส่ชุดที่ฉันส่งไปให้ด้วยล่ะ หวังว่าเธอคงจะชอบของขวัญชิ้นนั้นนะ แต่ถ้าเธอไม่ไปก็ไม่เป็นไร คลิปอาจจะหลุดออกไปเมื่อไหร่ฉันก็ไม่รู้นะ เพราะงั้นมาด้วยนะ ขอร้องล่ะ^_^
จีโฮ..^3< '
กรี๊ดดดดดด อีตาบ้าจีโฮ!! เอาอีกแล้วเรอะ ขอร้องบ้านนายเป็นแบบนี้รึไง แบบนี้มันเรียกว่าข่มขู่ชัดๆ ทำไมต้องเป็นนายทุกทีเลยฟระ หน็อยย เดี๋ยวแม่จะแก้เผ็ดโชว์ชาวโลกไปเลยคอยดู!! ของขวัญเรอะ? นี่มันของซวยมากกว่า!! อยากจะรู้นักว่าจะเก่งซะแค่ไหนกันเชียว คิดว่ามีคลิปนั่นแล้วจะมาบังคับฉันได้ทุกอย่างเรอะ ฝันไปเถอะ!!-_-++++ ยังไม่รู้ความร้ายกาจของยัยฮานะคนนี้ซะแล้วว อุวะฮะฮ่า-_-++
DU LIEST GERADE
รักไม่ได้ตั้งใจ ของยัยมารร้าย กับนายจอมกะล่อน
Romantikเฮ้ออ อยากจะบ้าตาย!-_-+ ทำไมชีวิตของฉันถึงหนีไม่พ้นพวกนายสองคนนี่ซักทีเนี่ย ปวดใจโว้ยยย เวรกรรมอะไรของฉันวะ! ทำไมพระเจ้าไม่เอาพวกเขาไปทิ้งงง-_-+++
