Real friend, Internet Lover

54

Zacząłem stukać do drzwi. W mojej głowie były setki, a nawet tysiące myśli. I to złych. Magnus od kilku dni nie dawał znaku życia. Martwiłem się o niego.

Stałem pod drzwiami już od dobrych pięciu minut. I nagle drzwi się otworzyły. Zobaczyłem w nich wysoką, starszą kobietę o długich, kruczoczarnych włosach. Popatrzyła na mnie jak na jakiegoś robaka.

- Kim jesteś? - zapytała, a ja nie odpowiedziałem, czując się skołowany całą sytuacją. - Halo!

- Emmm... Alec... - Wzdrygnąłem się.

- Odejdź. - Kobieta była niesamowicie stanowcza. Poczułem dreszcze na plecach.

- A-ale...

- Mamo! Przestań! - Gdzieś z wnętrza domu usłyszałem Magnusa.

- Magnusie, nie masz prawa mi rozkazywać. - Odwróciła się i spojrzała na syna. - Gdzie ty się wybierasz?

- Wychodzę z moim chłopakiem. - Narzucił na siebie kurtkę, wyminął mamę i złapał mnie za rękę, pośpiesznie odchodząc.

Byłem niesamowicie oszołomiony zaistniałą sytuacją. Nie wiedziałem dokładnie co się dzieje.

Gdy już odeszliśmy spory kawałek, Magnus w końcu się odezwał.

- Nie przejmuj się, za parę dni będzie jak dawniej. - Popatrzył na mnie i się uśmiechnął. - Tak, to przez nią się nie odzywałem. Zakaz elektroniki.

- Ale przecież mówiłeś, że twoja matka nie żyje...

- Rodzina zastępcza. Byłem u nich rok. I teraz myśli że ma do mnie prawo. Ale zaraz odjeżdża. - Uśmiechnąłem się lekko.

Po całym dniu spacerów i rozmów, wróciliśmy do domów w o niebo lepszych nastrojach.

~~~~~~

Wybaczcie tak długą przerwę, niestety jestem cały czas przytłoczona masą obowiązków. Staram się jak mogę, ale nie mam nawet czasu wejść tutaj. Wybaczcie, ale rozdziały będą się pojawiać rzadziej.