AŞK SAZI

Yeni Bir Hayat.

Yaşadığım onca şeyden sonra yepyeni bir şehire gidecek olma fikri beni biraz olsun umutlandırıyordu. Herşeyi arkamda bırakıp yepyeni bir hayata adım atacaktım. Artık lise bitmişti ve üniversiteyi kazanmıştım. Bana acı veren bu şehirden gitmek için gün sayıyordum. Acılarımı,duygularımı,arkadaşlarımı,ailemi ve belki de kendimi orada bırakıp arkama bile bakmadan gidecektim. Bu arada ben Sinem. Korkaklık edip herşeyini,herkesi bırakıp başka bir şehire kaçan Sinem. Yaşadığım son 6 senenin nasıl geçtiğinden haberim bile yoktu. Tek hissettiğim şey acıydı. Kaçmalıydım. Ondan bana yaşattıklarından...
İlk kez aşık olmuştum. 6 sene gelmeyeceğini bildiğim bir adamı bekledim. Gelmedi de. Sonra ne mi oldu? En yakın arkadaşımla sevgili olduğunu öğrendim. İşte o gün buradan kaçıp gitmem gerektiğini aklıma kazıdım. Ve gittim de...
Şimdi ise yepyeni bir şehir de yepyeni hikayelerimle baştan başlıyordum hayatıma. Aşk olmadan,kimseye güvenmeden,erkekleri düşünmeden ve asla kimseyi sevmeden hayatıma devam etmek istiyordum. Benim aşka inancım bitmişti ve ben tekrar aynı şeyi yaşamak istemiyordum. Ve işte hikayem tam da burda başlıyordu.
Yalova...
Yeni hayatım buradaydı. Hemen şehire alışmış insanlarla kaynaşmıştım. Artık geçmişi düşünmeyi bırakıp geleceğime bakıyordum. Arkadaşlarımla vakit geçiriyor,okuluma gidip geliyordum. Yavaş yavaş benimsemiştim Yalova'yı.Hatta sevmeye bile başlamıştım. Herkesten uzakta yepyeni bir hayatta mutluydum. Günler geçiyordu. Sınavlar,okul,ödevler derken 5 ay geçmişti bile. Bir akşam arkadaşım Ayşen beni canlı müziğe götürmek için yalvarıyordu.
''Hadi ama çok eğleneceğiz. Her zaman gittiğimiz mekan. Ayrıca saz çalıyormuş bugün ki sanatçı. Hadi ama Sinem senin türkü sevdiğini biliyorum. Kırma beni.'' dedi bana somurtarak. Daha fazla itiraz edemedim. Çünkü haklıydı. Türkülere bayılırdım. Ve her zaman gittiğimiz bir mekandı. Seviyorduk orayı.
''Pekala o zaman. Hadi gidelim. Ama sadece bir saatliğine sonra döneceğiz tamam mı? dedim. Ayşen'in bana kafa sallamasıyla ikimiz de hazırlanmaya koyulduk. Üstüme salaş şeyler giyip,saçımı topuz yaptıktan sonra Ayşen'in odasına gittim. Oda hazırdı. Gitme vakti gelmişti sanırım. Yol boyunca bir türlü susmayan Ayşen'i dinlemek ve gülümsemek zorunda kaldım. Mekanın güzel olduğundan,çok eğleneceğimizden bahsedip duruyordu. Neyse ki sonunda gelmiştik. Bu kapıdan girerken hayatımın değişeceğinden haberim bile yoktu. Bu kapı benim yeni hayatımın ilk kıvılcımlarıydı. Ve bu kapıdan girdiğim de artık hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını,bu şehire gelirken kendime verdiğim hiç bir sözü tutamayacağımı biliyordum...