AŞK SAZI

''Benim için değerlisin''

Saat sabahın 09:00 du. Okula gitmek için kalkmıştım. Kafam bu kadar doluyken ders dinleyebileceğimi sanmıyordum. O yüzden uyandığım gibi uyumaya karar verdim. Tekrar uyandığım da epey geç olmuştu. Düzenim bozulmuştu. Yattığım saat kalktığım saat belli değildi. Ot gibi yaşıyordum. Bana kalsa yataktan hiç çıkmazdım ama hayat. Uyu uyu nereye kadar?

Kahvaltı yaptıktan sonra biraz televizyona baktım. Kafamın boş olduğu günleri özlüyordum. Hiç birşey düşünmediğim günleri. Şimdi ise kitap bile okuyamıyordum. Kafam da sürekli birşeyler dolanıyordu. Hiç birşeye konsantre olamıyordum. Beni bu hale getirene mi kızayım,yoksa kendimi bu kadar yıprattığıma mı? Keşke herşey elimizde olsaydı. Bunu düşünmek istemiyorum dediğimiz de aklımıza hiç gelmese keşke bazı şeyler. Ama öyle olmuyordu işte.

Akşam olmuştu. Ve ben yine bütün günü evde geçirmiştim. Emre'yi aramaya karar verdim. Biraz dışarı çıkmak iyi gelebilirdi. 

''Alo. Emre neredesin?''dedim.

''Evdeyim kanka sen?''dedi.

''Evdeyim. Balıkçılara gidelim mi? Bunaldım.''dedim.

''Tamam kanka beş dakikaya oradayım.''dedi Emre. 

Bir sözümü ikiletmezdi. Seviyordum Emre'yi. Kardeşim gibi. Çok geçmeden üstümü giyinmiş Emre'yi bekliyordum. Çokta birşey yapmaya gerek duymadım. Saçımı topladım. Makyaj bile yapmamıştım. Emre ise gelmiş aşağıda beni bekliyordu. Ceketimi alıp indim hemen aşağıya. Motora binip çok geçmeden gelmiştik balıkçılara. Çay söyleyip oturduk hemen.

''Ee kanka nasılsın?''dedi Emre.

''İyiyim sen nasılsın?'' dedim.

''İyi gözümüyorsun ama. Yine aynı mevzu mu?''dedi.

Sanki başka mevzum varmış gibi insanlar sürekli bunu soruyordu bana. Yine mi o? Yine mi aynı konu? Saçmaydı. Hayatımdaki mevzu şuan Koraydı. Onlara başka birini anlatmamı mı bekliyorlardı anlam veremiyordum. Beni üzen,düşündüren Koraydı. Ne anlatabilirdim ki başka? 

''Başka mevzum mu var Emre? Ne anlatmamı bekliyorsun?''dedim.

''Yok ondan değil de. Üzülmeni istemiyorum artık. Kendini yıprattığın yeter. Biz tanıştık. İyi çocuk Koray.''dedi.

''İyi biri olduğunu bende biliyorum. Benim derdim hissettiklerimle.''dedim.

''Orasını bilemem. Tek tuhaf olan şey sen bana anlattıktan sonra onunla tanışmam. Büyük tesadüf.''dedi Emre.

''İnan bana hala onun şokundayım.''dedim.

''Ne yapmayı düşünüyorsun?''dedi.

''Bilmiyorum. Elimden birşey gelmiyor. Bazen diyorum keşke hiç arkadaş olmasaydım. Böylesi daha zor Emre. Kalkıp bir gün beni sevgilisiyle tanıştırırsa ben bunu nasıl kaldıracağım?''dedim.