Ayet Buluşması ~HemDem~

31.bölüm ~Kim o kadın~

Sesler uğultu halinde yaklaşırken kulağıma, yine de inanmak istemiyordum. O kızın eline koz veremezdim. Geldiğim yolu geri giderken hissizdim. Gözyaşlarımı sildim son kez doğruyu ancak Ömer'den öğrenebilirdim. Yoksa kendi kendime hüküm vermek olmazdı.

Her insanın geçmişi vardı geçemediği.. Tövbe ile temizlediyse insan kendini, bir sorun bulunamazdı. Haddimiz degildi zaten bir şey söylemek. Rabbim degil miydi tövbeleri kabul eden, Ama geçmiş  Bir gün gün yüzüne çıkardi. istemediğin ot burnunda biterdi tabiri caizse, peki bu kız haklı mıydı yoksa sadece bir iftira mı? Günümüzde öyle şeylere tanıklık ediyorduk ki bu insanlar için hiçbir şeydi. Insanlar ömrünü feda ettikleri eşlerini ya baska bir kadınla ya baska bir haram nokta da bulabiliyorlardı. Adam karısını doğruyordu. Bunu nasıl bir insan yapabilirdi. Otuz yil ömrünü ver o gelsin seni öldürsün tabiki takdiri ilahi ama insan kimin hayr kimin şer olduğuna emin olamıyordu. Rabbim hakkımızda hayırlı olanı nasip eylesin..

Ömer adı gibi temiz miydi?
Onun gözlerinde görmüşken islamin güzelliğini, h.z ömer'in  ahlakıyla benimsemişken kendini bu o olamazdı. Ömer yapmazdı.
Sinirle sınıfa geri çıkmıştım. Ama ne ben böyle bir şeyi hayal etmiştim ne de gördüklerim idrak edebilecek seylerdi. Insanın kalbi gözlerine inanma doğru değildir der miydi? Gördüklerim karşısında lal olmustu yüreğim. Söz vermis olan gozlerim de bana ihanet etmis akıtmisti yaşlarını..

Ömer'i bu kadar celalli hic görmemiştim. Gerçi ben ömer'i hic başkasinin kolunu tutarken de görmemiştim. Haramdı bir kere.. o bilirdi gitmezdi günahlara.. evleneli bir ay yeni olmuştu daha ömeri tanıyor muydum. Ömer'in bagirisiyla yerimden sıçradım.

"Senin ne işin var burada"

"Ömer ben seni seviyorum"

"Ne işin var bunca zamandan sonra ne hakla karşıma çıkarsın"

"Ne yani doğru muydu bu kadın ömer in eski... eski sevgilisi miydi?"

Adım attı ayaklarım hemde o yöne doğru benliğimi kaybetmiş gibiydim. Paramparça olmuş gibi.. Hayaller hayatlar birbirine girmiş vaziyette kalakaldım.

Kiz beni fark edince yine ömer'e çevirdi bakışlarını, benim olana bu kadar rahat bakamazdı.

"Ömer nasıl unutursun o günleri"

"Saçmalamayı kes artık ben evliyim"

Anca mı gelmişti evli oldugu aklına? Bu kadar rahat o kızla konuşurken hatta kolunu tutup ileriye götürürken aklında ben var mıydım?
Kız bana bakınca tekrar dan ömer arkasını döndü. Iste o an her şey bos geldi gözüme, Hic bir kelime sarf etmeden arkamı dönerek uzaklaştım. Arkamda ki haykırışları duymazdan gelerek..

Kapının önünde sameti görünce yanına gittim.
"Inci ne bu hal"
"Gotur beni buradan "
"Ne oldu"
"Abi ya gotur ya da ben gideyim"
"Tamam tamam seni bu halde bırakamam" diyerek arabaya bindik.
"Canım biz köşede bekliyoruz inci yanımda acele et iyi görünmüyor" dediğinde ona baktım telefonu kapatarak etrafına bakınmaya  başladı. Sonra arkaya  dönerek yüzüme baktı.
"Inci kardeşim ne oldu"
"Sana bir sey soracağım bana doğruyu şöyle"
"Korkutma beni tamam sor"
"Ömer.. ömer'in..."
"Ne oldu ömer'e bir şey mi oldu biraz önce konuşmustuk"
"Eskiden ömer'in Sevgilisi var mıydı"
"Inci sen bunu nereden duydun"
Cevap yerine goz yaslarim akıyordu.
"Onunla konuş ben karışmayayım"
"Var mi yani" diyerek yeniden ağlamaya başladım.
"Inci öyle değil sana anlatamıyorum ömer anlatsın"
"Ömer 'in yüzünü bile görmek istemiyorum" dememle telefonum yine çalmaya başladı. Meşgule atarak susturdum. Içime akıttım acılarımı kendim de sustum.

Tuğba yanıma oturunca hiçbir şey sormadan beni göğsüne yatırdı. Gözlerimi daha fazla açık tutamadım. Sadece en son duyduğum şey tugbalarin evine gidecek olmamızdı. Arabanın durduğunu hissettiğinde gözlerimi aralayarak tuğbaya seslendim.
"Geldik mi?"
"Geldik canım kalk hadi" demesi ile yerimden doğruldum. Aşağıya inmemle tuğba koluma girdi. Arkamı dönerek samet'e söylenmeye başladım.