Ayet Buluşması ~HemDem~

13.bölüm *Zaman *

Ömer

Yolculuk bittiğinde otobüsten inip şehir içi otobüsü beklemeye koyuldum. Bir yandan da Üniversiteye doğru yol aldım.

İlahiyat fakültesinin Kuran derslerine girecektim. Müfredatı aldıktan sonra eve geçtim.Okulun açılmasına daha vardi bu süre zarfında bende yeni şehir yeni arkadaşlara alışmaya calışacaktim.

**
Telefonun sesiyle kitabıma ara verdim.

-Efendim Samet
-Nasılsın kardeşim,iyi misin?
-İyiyim kardeşim elhamdülillah
-Neler yaptın baya dır konuşmadık.
-Evet gerçekten baya bir zaman oldu.Evdeyim işte üniversiteye gittim. Başladığında Kur-an i kerim derslerine gireceğim.
-Hee ev nerede senin?
-Ne oldu neden sordun?
-Yok ya bir şey gönderecegim de sana o yüzden
-Ne gondereceksin
-Boşver sen onu evin adresini gönder hemen
-Tamam bakalım diyerek telefonu kapattım samete konum gönderip masanın üzerine koydum ve kitabıma kaldığım yerden devam ettim.

**
Yemeğimi yedikten sonra yapmam gereken işleri halledip namazimi kilmistim.Kapinin sesiyle yerimden kalkıp kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda karşımda ki kişiye bakıp gülümsedim.

-Sen ne güzel bir dostsun yahu!
-Sensiz yapamadım
-Hadi be
-Şaka şaka içeri ye davet edersen bugün anlatacağım.
-Afedersin kardeşim geç buyur
Diyerek samet i içeriye aldım ve kapıyı kapattım çay suyunu da koyup karşısına oturdum.
Elimi dizine vurup
-ee nereden çıktı bu kacamak
-Kaşlarıyla karsidaki koca valizini gösterdi.
-Ohaa!Bana mi kaçtın abicim
-yaw he,Ömer ne sacmaliyorsun yaa,
-Tamam tamam anlat
-tek başına yaşıyorsun değil mi?
-evet
-sevindim
-Neye sevindin
-Seninle yaşıyorum kardeşim buradayım
-Benimle? Hayırdır kardeşim evde bir sorun mu oldu?
-Yok yaa şey oldu.
-Ney oldu kardeşim geveleme lafı
-Bir şeyin de tadını cıkarttırmıyorsun, Ben seninle aynı üniversite ye hoca olarak geldim.

-Çok sevindim kardeşim hayırlı olsun inşaellah

Bütün gece uzun zamandır görüşmemenin hasretiyle çay eşliğinde dertleşmiştik.

İnci
O adamın elinden kurtulalı tam 2 ay geçmişti.Hala kendime gelememistim. Dinen de ayrıldıktan sonra aramızda hiçbir şey olamazdı. Babam beni kacirdigi için şikayetçi olmuştu en son karakol da karşılaşmıştık.Gerçi yüzünü görmek isteyen bile yoktu..Kendimi toparlamaya calışıyordum ki son zamanlar yaptığım seçimleri bile unutarak hangi üniversiteyi kazandığıma bile bakamamıştım. Neyse ki artık daha iyiydim ve İstanbul üniversitesi ilahiyat fakültesini kazanmıştım.

Annemin uzun uğraşları sonunda valizimin kenarına yaptığı sarma ve börekleri sıkıştırdı.

-Anne istemiyorum diyorum sana yaa,çok ağır oluyor ondan sonra

-Ye guzum oralarda aç kalırsın Allah korusun diyerek yanaklarımı sıkıştırıp öpücükleri yerleştirdi bende karşılık vererek peçemi indirdim ve babamla beraber araba ya geçtim.

Otogarda babama el sallayıp otobüse bindim ve cam kenarından dışarıyı izlerken iç sesimle savaşıyordum. Bu iç sesime el atmalıydım her işime karışıyordu.

-Acaba Ömer ne yapıyordur?

-sanane canısı ne yaparsa yapsın.

-hadi be sananeymiş sanki meraktan çatlamıyorsun!

-uf.kapa çeneni yaa

Şuan ciddi ciddi saçmalayıp iç sesimle konuşuyordum ama şuan en önemlisi şey birisi benim omzuma mı dokundu? hangi hakla ? Dışarıdan bakıldığımda gayet rahatça dokunabilir gibi mi gözüküyorum yahu!

Allah ım inşaellah erkek değildir diyerek kafamı sol tarafıma doğru çevirdim ve gözlerimin içi gülüyordu bu kadar da tevafuk olamazdı değil mi?

*Bölüm sonu

*Sevgili okurlarım lütfen oy tuşuna tıklayıp yorum yaparsanız çok ama çok sevinirim:)

*hocalık yaptığım için eskisi gibi üç günde bir yazamıyorum ama uykumdan fedakarlık edip yazıyorum lütfen emeğe saygı !!

**SİZLERİ SEVİYORUM** :)

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM HASRETLE :)